Μου λέει μια γυναίκα προχθές:
«Ο άντρας μου με κάνει να νιώθω αόρατη. Αλλά κατά βάθος με νοιάζεται».

Να το βράσω αυτό το «κατά βάθος», το «είχα καλή πρόθεση», το «αφού το ξέρεις ότι σ’ αγαπώ». Πόσο κόσμο έχουν κάψει οι δικαιολογίες αυτού του τύπου, πόσο χρόνο έχουμε χάσει περιμένοντας να αλλάξει εκείνος που επανειλημμένα μας φέρεται άκομψα, άδικα, ανάξια.

Ας αναφερθούμε τώρα στην πρόθεση. Η πρόθεση ναι μεν είναι σημαντική, αλλά πιο σημαντικό είναι το αποτέλεσμα. Ακούμε ανθρώπους να λένε: «Δεν είχα πρόθεση να σε πληγώσω», και την επόμενη φορά κάνουν ακριβώς το ίδιο. Χρησιμοποιούν ως άλλοθι την πρόθεση ή την αγάπη τους για να ικανοποιούν τον εαυτό τους, αδιαφορώντας για το αν δημιουργούν πόνο. Αυτός είναι ο ορισμός του κακού εγωιστή. Φυσικά και είναι σημαντική η πρόθεσή σου, όμως προτιμότερο είναι να ελέγχεις το αποτέλεσμα της δράσης σου.

Για παράδειγμα, αν χαστουκίσω κάποιον και μετά του πω ότι δεν είχα την πρόθεση να το κάνω, ο πόνος θα φύγει ή μήπως το σημάδι στο μάγουλό του θα εξαφανιστεί από τη δική μου καλή πρόθεση; Αν, την επόμενη φορά, αντί να τον ξαναχτυπήσω χρησιμοποιώντας πάλι ως δικαιολογία την πρόθεσή μου, ταυτίσω την πρόθεση με την πράξη μου και δεν ασκήσω βία, τότε θα έχω αποδείξει ότι νοιάζομαι λίγο παραπάνω. Προτιμώ μια καλή πρόθεση χωρίς χαστούκι παρά ένα χαστούκι με καλή πρόθεση.

Αυτός που ελέγχει το αποτέλεσμα τον πράξεών του και δεν χρησιμοποιεί την καλή πρόθεση ή την αγάπη του ως δικαιολογία, είναι ένας καλός εγωιστής. Ο καλός εγωιστής κερδίζει όλο και περισσότερα, γιατί προσφέρει όλο και περισσότερα, κοπιάζει περισσότερο. Άλλωστε: Οτιδήποτε αξίζει τον κόπο σε αυτήν τη ζωή, θέλει κόπο. Εξού και η έκφραση «αξίζει τον κόπο». Είναι πολύ πιο εύκολο να κάνεις το κακό απ’ ό,τι το καλό, όπως είναι πολύ πιο εύκολο να λερώσεις ένα άσπρο πουκάμισο με μια χούφτα λάσπη. Και πόσο πιο δύσκολο όμως είναι να το καθαρίσεις μετά!

Την πολλοστή φορά που θα ακούσουμε το ίδιο τροπάρι ας υπενθυμίσουμε στον άνθρωπό μας πως:

«Θέλω να μου αποδεικνύεις το βάθος του νοιαξίματός σου».
«Προτιμώ να ελέγχεις τις πράξεις σου από το να δικαιολογείσαι για την καλή σου πρόθεση».
«Ξέρω ότι με αγαπάς όταν μου το δείχνεις. Α και κάτι ακόμα. Βλέπω καλύτερα από ότι ακούω».

Και όταν έρχεται αυτή η σπάνια αλλά εξιλεωτική «συγγνώμη», ας μην ξεχνάμε ότι:

Συγγνώμη σημαίνει ειλικρινής, γνήσια και συνειδητή προσπάθεια για να μην επαναληφθεί η πράξη που έκανε απαραίτητη τη χρήση της εξαρχής.

Την αγάπη μου
Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Φερόμαστε καλύτερα σε αγνώστους από ότι στους δικούς μας;

Τι να την κάνω την καλή πρόθεση, να χαϊδέψω τα μαλλιά της, να μυρίσω το δέρμα της ή να φιλήσω τα χείλη της;

Πότε το συγγνώμη έχει νόημα

«Γιώργο, πώς καταφέρνεις να είσαι Νο1 ασφαλιστής της εταιρίας τόσα χρόνια;», τον ρώτησα καθώς τρώγαμε, στο διάλειμμα του σεμιναρίου.

«Εκπαιδεύομαι να γίνω ασφαλιστής από τα 5 μου», μου απάντησε. Ήταν ώρα να γίνω εγώ ο μαθητής και εκείνος ο δάσκαλος.

«Τι εννοείς;», ρώτησα γεμάτος περιέργεια.

«Επειδή είμαι δυσλεκτικός δεν κατάφερα ποτέ να διαβάσω υπότιτλους. Και κινεζική να ήταν η ταινία έμαθα να καταλαβαίνω τι συμβαίνει από τις εκφράσεις του προσώπου και τις κινήσεις του σώματος. Αυτό με βοήθησε να ψυχολογώ τους ανθρώπους, να καταλαβαίνω τις ανάγκες τους».

Εντελώς τυχαία, το επόμενο θέμα που είχα ετοιμάσει στο μαραθώνιο των 3 ημερών εκπαίδευσης ήταν «Επικοινωνία: λέξεις, γλώσσα του σώματος και ενσυναίσθηση». Ξαφνικά απέκτησε επιπρόσθετο νόημα τόσο για εμένα όσο και για όλους τους εκπαιδευόμενους.

Και το καλύτερο; Είχα μόλις γίνει κοινωνός μιας ιστορίας που ανυπομονούσα να μοιραστώ μαζί σας.

Είναι κάποιοι άνθρωποι που επηρεάζονται πολύ από τις εξωτερικές συνθήκες. Εκείνες τους υπαγορεύουν πώς και πότε θα ζήσουν. Αν κάποιος ή κάτι διαταράξει την κανονικότητά τους παύουν, μέχρι αυτό να τελειώσει, ότι δημιουργικό έκαναν.

Οι εξωτερικές συνθήκες βρίσκονται έξω από τον πυρήνα του μικρόκοσμου τους και τους κατευθύνουν. Μια μικρή «βροχούλα» αλλάζει τα πλάνα τους για μήνες. Αυτοί οι άνθρωποι συνήθως απαιτούν τέλειες συνθήκες για να λειτουργήσουν.

Και είναι και κάποιοι άλλοι που συνεχίζουν σε όποιες συνθήκες. Μπορεί να «γκρεμίζουν» το σπίτι τους και εκείνοι ξεχασμένοι μέσα να γράφουν, να ζωγραφίζουν, να μελετούν. Να φροντίζουν όλη μέρα έναν άρρωστο αγαπημένο τους και αργά το βράδυ, όταν θα αποκοιμηθεί, να ξενυχτούν για να εξασκήσουν την τέχνη τους. Να επίκειται οικονομική κατάρρευση της χώρας τους και εκείνοι να σχεδιάζουν το μέλλον της επιστημονικής τους ανακάλυψης σε νέες αγορές.

Ο κόσμος τους όλος είναι η δουλειά, η τέχνη, η επιστήμη τους. Όταν εμφανίζονται οι εξωτερικές συνθήκες τις αφομοιώνουν, τις εντάσσουν μέσα στον πυρήνα του μικρόκοσμού τους. Η δική τους «Γη» δεν σταματά να γυρίζει επειδή έγινε σεισμός ή έριξε καταρρακτώδη βροχή.

Τις ιστορίες αυτών των ανθρώπων συνήθως τις μαθαίνουμε κι εμείς. Και τότε τύποι σαν εμένα επιβεβαιώνουν τις παρατηρήσεις τους και γράφουν κείμενα σαν αυτό που διαβάζετε.

Την αγάπη μου
Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Η σούπερ δύναμη της προσαρμοστικότητας

Πώς τολμάς να στερείς από τον κόσμο τον καλύτερο εαυτό σου;

Μπορεί να σε φυλακίσουν και να πιστεύεις ότι είσαι ελεύθερος

Μέχρι τα 30 νιώθουμε ότι δεν έχουμε χρόνο, βιαζόμαστε να τα ζήσουμε όλα, να τα ανακαλύψουμε όλα, να βρούμε το σκοπό της ζωής μας, να λύσουμε το οικονομικό πρόβλημα, να πετύχουμε σπουδαία πράγματα.

Τελευταία λαμβάνω όλο και περισσότερα μηνύματα από παιδιά και εφήβους. Το κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η ανυπομονησία και το μπέρδεμα για το πού βρίσκονται και προς τα που κατευθύνονται.

Αυτό που θέλω να πω στους νέους κάτω των 30 είναι ότι έχουν χρόνο και ότι δεν περιμένει κανείς από εκείνους να τα λύσουν όλα στα 18, στα 22 ή στα 27 τους. Κι αν κάποιος περιμένει από εκείνους το αδιανόητο, μπαμπάς, μαμά, θείος ή δάσκαλος, ας μην γίνει η προσδοκία του αυτή πραγματικότητά τους.

Ούτε εκείνοι χρειάζεται να πιέζουν τον εαυτό τους τόσο πολύ. Αδικούν τα νιάτα τους και τρέχουν 100στάρι σε μια διαδρομή μεγέθους μαραθωνίου.

Στην πραγματικότητα μέχρι τα 30 έχετε πολύ περισσότερο χρόνο από οποιαδήποτε άλλη φάση της ζωής σας για να θέσετε τις βάσεις για όλα όσα θα έρθουν μετά τα 30. Αλλά και για να χαλαρώσετε, να κωλοβαρέσετε, να διασκεδάσετε, να βαρεθείτε, να ξενυχτήσετε…

Καμιά φορά σκέφτομαι. «Να είχα στα 20 μου τα μυαλά που έχω τώρα». Μα οι εμπειρίες των 20+ με έφεραν εδώ που είμαι τώρα. Είναι σαν να ζητώ από ένα παιδί να μεγαλώσει πριν την ώρα του. Ένα μικρομέγαλο παιδάκι είναι τουλάχιστον στενάχωρο θέαμα, αν όχι αστείο.

Κάθε φάση ζωής έχει τη μαγεία της. Το 24 προηγείται του 32 για κάποιο λόγο. Κάθε σημαντική παρέκβαση από αυτό γεννά επικίνδυνα απωθημένα.

Έχετε χρόνο. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον σπαταλάτε αλλά ούτε και ότι πρέπει να βιάζεστε. Υπομονή και χτίσιμο θέλει. Όταν καθώς περιμένεις χτίζεις, κάποια στιγμή θα σου αποκαλυφθεί η κορυφή. Χαλαρώστε και απολαύστε τη διαδρομή. Κι αν δεν σας αποκαλυφθεί μια συγκεκριμένη κορυφή, μπορείτε πάντα να αλλάξετε βουνό.

Αν αυτό σας βοηθάει, σας λέει ένας 37άρης ότι και στα 57 μου μόλις θα ξεκινάω. Σε 20 χρόνια από τώρα
θα ξεκινάω. Ακούτε 18ράκια;

Με αγάπη και σεβασμό
Ένας λίγο μεγαλύτερος φίλος σας
Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Να βρω το νόημα της ζωής ή να προσδώσω νόημα στη ζωή;

Πώς έχτισα την αυτοπεποίθησή μου

Πώς να μην “σκοτώσεις” τον εαυτό σου

“Συγγνώμη που σου μίλησα άσχημα χθες, αλλά ήμουν νευριασμένη με αυτό που μου έκανες”.

Αυτό ακούγεται περισσότερο σαν δικαιολογία γιατί μίλησα άσχημα και λιγότερο ως συγγνώμη. Ταυτόχρονα στοχοποιεί ως υπεύθυνο για την δική μας άσχημη συμπεριφορά τον άνθρωπο στον οποίο ζητάμε συγγνώμη. Πρόκειται για κάλπικη συγγνώμη.

“Απολογούμαι που το πήρες στραβά.”

Άρα απολογούμαι που εσύ είσαι στραβός και το πήρες στραβά και όχι γιατί εγώ είπα ή έκανα κάτι λάθος.

“Συγγνώμη αν έγινε παρανόηση και το εξέλαβες λάθος” ή “Συγγνώμη αν το παρεξήγησες”.

Αυτό δεν είναι συγγνώμη. Είναι σαν να λέω. “Σου ζητώ συγγνώμη επειδή εσύ δεν κατάλαβες καλά, όχι γιατί εγώ έκανα λάθος. Αλλά είμαι αρκετά μεγαλόθυμος ώστε να σου ζητήσω συγγνώμη”.

Το “συγγνώμη” πρέπει να απευθύνεται στο συναίσθημα που νιώθει ο συνομιλητής μας για να εκληφθεί ως ειλικρινές.

– Ένιωσα άσχημα.
– Σου ζητώ συγγνώμη που αισθάνθηκες έτσι. Με στεναχωρεί το γεγονός ότι σε έκανα να νιώσεις άσχημα.

Χωρίς “δεν το ήθελα, άλλο εννοούσα…” κτλ.

Αυτό είναι βασική αρχή ενσυναίσθησης και ανοίγει την πόρτα για περαιτέρω διαπραγματεύσεις. Κάνει τον συνομιλητή μας να μας ακούσει.

Έπειτα μπορούμε να συζητήσουμε τι έγινε, γιατί έγινε, πώς να το διορθώσουμε, πώς να μην επαναληφθεί.

ΥΓ
Συγγνώμη σημαίνει “δεν το ξανακάνω”.

Σχετικότατα άρθρα:

Φερόμαστε καλύτερα σε αγνώστους από ότι στους δικούς μας;

Αν σε δεχτώ όπως είσαι, θα σε κάνω χειρότερο

Όταν συγχωρείς κάποιον, γαληνεύεις. Κάνεις χάρη σ’ εσένα και όχι σ’ εκείνον

Προχθές είχα μια θερμή συνομιλία με τον Γρηγόρη (7 ετών γιος μου). Μου φώναξε αρκετά έντονα. Ενοχλήθηκα πολύ είναι αλήθεια.

Του είπα κι εγώ έντονα με τη σειρά μου: “Δεν επιτρέπω σε κανέναν να μου φωνάζει. Ούτε στον πατέρα μου. Πιστεύεις θα το επιτρέψω σε εσένα;”.

“Ούτε εγώ”, μου λέει εκείνος.

“Εγώ τώρα φωνάζω γιατί προστατεύομαι από τις δικές σου φωνές”, προσπάθησα να τον αντικρούσω.

“Μπαμπά, λες δικαιολογίες” με πρόφτασε.

Και είχε δίκιο. Μπορεί με τις λέξεις να του εξηγούσα ότι η φωνή είναι λάθος αντίδραση αλλά με την ένταση που εκφέρονταν οι συγκεκριμένες λέξεις, του δίδασκα να φωνάζει όταν τα βρίσκει σκούρα.

Ουσιαστικά με είχε βάλει στη θέση μου. Δεν υπάρχει δικαιολογία για να φωνάξεις. Δεν απαντάς στη φωνή, με φωνή. Είναι σαν να λες ότι η “βία”, έστω η λεκτική, είναι επιθυμητή αντίδραση.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο ποτέ; Φυσικά και θα συμβεί γιατί είμαστε άνθρωποι. Αν όμως αναγνωρίσουμε ότι είναι λάθος, μπορούμε να το διορθώσουμε.

Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη των ανθρώπων, είτε λειτουργούν ως γονείς, είτε ως σύντροφοι, είτε ως φίλοι, είτε ως συνεργάτες, είναι ότι δεν αναγνωρίζουν τα λάθη τους και δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους.

Πώς να διορθώσεις κάτι που δεν θεωρείς λάθος;

Ζήτησα συγγνώμη από τον Γρηγόρη. Μου ζήτησε και εκείνος. Συνδεθήκαμε και τέλειωσε εκεί. Μεγάλο μάθημα για εμένα. Ελπίζω και για εκείνον.

Την αγάπη μου
Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Φερόμαστε καλύτερα σε αγνώστους από ότι στους δικούς μας;

Ανθίζει η σχέση μας με τα παιδιά όταν μπαίνουμε στη θέση τους

Αν σε δεχτώ όπως είσαι, θα σε κάνω χειρότερο

Πρόκειται για ένα από τα παράδοξα της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Φερόμαστε ευγενικά και δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας στους ξένους, στους αγνώστους, στους πελάτες μας και στους δικούς μας ανθρώπους αφηνόμαστε, θεωρούμε το “σ’ αγαπώ”, το “ευχαριστώ”, το “μπράβο”, το “συγγνώμη” περιττά και αυτονόητα.

Μα δεν είναι περίεργο; Σε εκείνους που μας αγαπούν, μας αφιερώνουν χρόνο και μας δείχνουν ειλικρινές ενδιαφέρον να φερόμαστε σαν να μην τους νοιαζόμαστε πραγματικά και με εκείνους που αύριο θα μας ξεχάσουν να είμαστε πέραν του δέοντος προσεκτικοί; Δεν λέω να ξεκινήσουμε να είμαστε αγενείς στους αγνώστους αλλά μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε τη στάση μας απέναντι στους δικούς μας.

Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν ανέχονται τα αυτονόητα αν και τα αυτονόητα λατρεύουν τις ανθρώπινες σχέσεις. Ε και λοιπόν; Σήμερα εγώ και εσύ αλλάζουμε αυτονόητο. Κι αυτό δεν το θεωρούμε καθόλου αυτονόητο!

Την αγάπη μου,
Νικόλας

Σχετικότατα άρθρα:

Αν σε δεχτώ όπως είσαι, θα σε κάνω χειρότερο

4 λάθος αντιδράσεις σε οτιδήποτε σε ενοχλεί

Τι να την κάνω την καλή πρόθεση, να χαϊδέψω τα μαλλιά της, να μυρίσω το δέρμα της ή να φιλήσω τα χείλη της;

Πρόσφατα ζήτησα από μια συνεργάτιδά μου να αναλάβει ένα project που της φάνηκε τελείως έξω από τα νερά της. Η πρώτη της απάντηση ήταν ότι δεν έχει ιδέα πως γίνεται και δεν μπορεί να το κάνει. Επέμεινα λίγο παραπάνω. Τα κάνω αυτά είναι η αλήθεια. Της είπα έστω να δοκιμάσει. Στη χειρότερη δεν θα τα καταφέρει. Την τελευταία φορά που έλεγξα, το σύμπαν παρέμεινε στη θέση του μετά από ένα ανθρώπινο λάθος ή μια αποτυχία.

Το ανέλαβε. Τα πήγε καταπληκτικά. Μου έγραψε μετά από λίγες μέρες: “Να σου πω, μεγάλο μάθημα αυτό. Καλά έκανες και επέμεινες να δοκιμάσω. Τελικά ο κόσμος να χαλάσει θα τα καταφέρω”.

Συμπέρασμα πρώτο: Η σούπερ δύναμη της προσαρμοστικότητας κάνει θαύματα, φτάνει να την ενεργοποιήσουμε. Και ο μόνος τρόπος να την ενεργοποιήσουμε είναι να εκθέσουμε τον εαυτό μας σε μια άβολη κατάσταση.

Συμπέρασμα δεύτερο: Δοκίμασε κι ας χάσεις. Αν δεν δοκιμάσεις, δεν θα μάθεις ποτέ τι θα μπορούσες να κερδίσεις.

Συμπέρασμα τρίτο: Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι έτοιμοι να κατορθώσουν σπουδαία επιτεύγματα, φτάνει να πιστέψει σε αυτούς κάποιος που εκτιμούν, να τους ενθαρρύνει κατά την προσπάθεια και να ξέρουν ότι θα τους επιβραβεύσει όταν κατακτηθεί ο στόχος.

Το τέταρτο συμπέρασμα είναι του Γκαίτε:
Αν σε δεχτώ όπως είσαι, θα σε κάνω χειρότερο. Αν όμως σε αντιμετωπίσω σαν να είσαι αυτό που είσαι ικανός να γίνεις, θα σε βοηθήσω να το πετύχεις.

Την αγάπη μου,
Νικόλας

Σχετικότατα άρθρα:

Η σούπερ δύναμη της προσαρμοστικότητας

Μπορεί να σε φυλακίσουν και να πιστεύεις ότι είσαι ελεύθερος

Όταν έχεις υπομονή, τίποτα δεν είναι μακριά

Όταν κάνεις αυτό που γουστάρεις δεν τα παρατάς ακόμα κι αν δεν τα πηγαίνεις καλά. Ακόμα κι αν είσαι κακός σε αυτό.

Συνεχίζεις γιατί το αγαπάς, είναι η αλήθεια μέσα σου, πώς το λένε ρε παιδάκι μου, κι αφού συνεχίζεις εξασκείσαι, και όταν εξασκείσαι γίνεσαι συνεχώς καλύτερος, και όταν γίνεσαι συνεχώς καλύτερος φτάνει η στιγμή που ξεφεύγεις από το μέσο όρο, και όταν ξεφεύγεις από το μέσο όρο οι άνθρωποι αρχίζουν να σε προσέχουν καθώς κάνεις κάτι ξεχωριστό ή κάτι που τους είναι οικείο με ξεχωριστό τρόπο.

Και όταν κάνεις κάτι ξεχωριστό οι άνθρωποι θέλουν να αποτελέσουν μέρος του, αρχίζουν να σου ζητάνε κομμάτι του και τότε εσύ μπορείς να τους το απευθύνεις. Είναι η ευκαιρία σου να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα.

Την αγάπη μου,
Νικόλας

Σχετικότατα άρθρα:

Ανακάλυψε το σκοπό της ζωής σου

Να αφήσω αυτό που κάνω για να κάνω αυτό που αγαπάω;

Σιχαίνομαι τη δουλειά μου. Τι να κάνω;

Αν μελετήσει κανείς βιογραφίες καλλιτεχνών, θα δει ότι πολλοί έκαναν “χαμαλοδουλειές” (εντελώς α-πολιτικαλ και καθόλου κορέκτ ο όρος) πριν τα καταφέρουν. Όταν αναφερόμαστε στο παρελθόν τους, θαυμάζουμε το γεγονός ότι ήταν διατεθειμένοι να κάνουν τέτοιες δουλειές.

Από την άλλη όταν κάποιος που γνωρίζουμε κάνει μια δουλειά που θεωρούμε “χαμαλίκι” έχουμε μια στάση οίκτου, αν όχι υποτιμητική.

Κι όμως. Θέλει γενναιότητα να κάνεις αυτό που η κοινωνία δεν θεωρεί “σπουδαίο” και να του δίνεις εσύ νόημα. Όπως γράφει και στο “Η επιτυχία κρυβόταν στο κομοδίνο μου“.

“Ένας σερβιτόρος που αγαπά τη δουλειά του και είναι έτοιμος να υπηρετήσει, δείχνοντας ειλικρινές ενδιαφέρον για τους πελάτες του, είναι πολύ πιο επιτυχημένος από έναν διευθυντή τράπεζας που μισεί τη δουλειά του. Είναι πιο χρήσιμος για τους ανθρώπους γύρω του, για την κοινωνία ολόκληρη”.

Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή. Και καμιά δουλειά δεν είναι μόνιμη εκτός κι αν εσύ το αποφασίσεις. Αλλά και όλες οι δουλειές μπορούν να σε προετοιμάσουν για κάτι καλύτερο ή να επιχορηγήσουν ένα όνειρό σου. Φτάνει να μην το θάψεις. Τέλος, καμιά δουλειά δεν σου επιβάλλει να μην κάνεις τίποτα άλλο στον ελεύθερό σου χρόνο.

Ο Καβάφης ήταν “ποιητής του απογεύματος”. Δούλευε σε δημόσια υπηρεσία και έγραφε μετά.

Αυτά!

Και την αγάπη μου!

ΥΓ
Σας μιλά (γράφει) ένας άνθρωπος που έχει κάνει κάμποσες δουλειές που “δεν”. Αυτό που θα άλλαζα αν επέστρεφα είναι να τις απολαύσω περισσότερο καθώς δούλευα το όνειρό μου να γίνω συγγραφέας.

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

Σχετικότατα άρθρα:

Τη δεύτερη ευκαιρία τη δίνουμε στον εαυτό μας. Όχι στον άλλον

Μπορεί να σε φυλακίσουν και να πιστεύεις ότι είσαι ελεύθερος

Σιχαίνομαι τη δουλειά μου. Τι να κάνω;

Στα stories του instagram συχνά θέτω ερωτήσεις και έχει ενδιαφέρον το παζλ των απαντήσεων πως συνθέτουν ένα σχεδόν ολοκληρωμένο κείμενο, μια πραγματεία περί του θέματος.

Περί δεύτερης ευκαιρίας, αυτή τη φορά ο λόγος. Έχει νόημα να δίνουμε ή όχι;

Οι απαντήσεις ήταν αρκετές για να τις παραθέσω όλες. Θα αναφέρω μία. Ήταν πάντως τόσο διαφορετικές που το συμπέρασμα είναι ότι δεν υπάρχει μία καθολική αλήθεια αλλά αυτή του καθένα.

Η δική μου αλήθεια μοιάζει κάπως έτσι:

Ανάλογα! Η δεύτερη ευκαιρία συνήθως είναι απαραίτητη (και πάλι ανάλογα). Η τρίτη συνήθως είναι περιττή. Σε ακραίες περιπτώσεις αν κάτι παραβιάζει βασικές αξίες σου δεν χρειάζεται ούτε δεύτερη.

Και πάμε στην αναγνώστρια (Katerina Soueref). Έγραψε κάτι υπέροχο:
“Δεύτερη ευκαιρία δίνουμε στον εαυτό μας. Όσο κι αν λέμε το αντίθετο. Ελπίζουμε πως θα έχει αλλάξει κάτι. Θέλουμε να επιβεβαιωθούμε εμείς, να μη παραδεχτούμε ότι λαθέψαμε.
Αν με ενδιέφερε κάποιος ως άτομο τότε ναι. Θα ΜΟΥ έδινα δεύτερη ευκαιρία”.
Τι διαμαντάκι!

Την αγάπη μου
Νικόλας

ΥΓ
Για να βρεθούμε στο instagram κάντε κλικ εδώ

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

Σχετικότατα άρθρα:

Όταν συγχωρείς κάποιον, γαληνεύεις. Κάνεις χάρη σ’ εσένα και όχι σ’ εκείνον

Φταίω σημαίνει έχω δύναμη

Πόσο δύσκολο είναι να συγχωρέσεις και γιατί;

Το #askNicolaSmyrnakis project στο Instagram έχει ως εξής. Θέτω μια ερώτηση, εσείς απαντάτε και επανέρχομαι με μια πρόταση. Όλα αυτά στα stories του Instagram!

Για να με βρεθούμε και εκεί και να ξεκινήσουμε και μαζί μια ιδιότυπη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επαφή, πατήστε εδώ:

Η ερώτηση αυτή τη φορά ήταν:

Τι αν έκανες θα ξεπερνούσε τις προσδοκίες σου;

#askNicolaSmyrnakis

——————————-

– Αν σταματούσε να με νοιάζει η γνώμη των άλλων.
Nicolas: Κάνε κάτι άμεσα που να δείχνει ότι αψηφάς τη γνώμη τους. Και ας σε καίει μέσα σου. Οι πράξεις αλλάζουν την πεποίθηση. Σταδιακά, αλλά συμβαίνει. Ξεκίνα.

——

– Προσπαθούμε… ?
Nicolas: Καλό είναι αυτό. Πολλοί άνθρωποι καθησυχάζουν τον εαυτό τους λέγοντας ότι προσπαθούν και τελικά το μόνο που καταφέρνουν είναι η προσπάθεια και όχι το αποτέλεσμα. Όχι γιατί δεν μπορούν αλλά γιατί βάζουν στόχο την προσπάθεια και όχι το αποτέλεσμα.

——

– Να μαρτυρούσα όσα αισθάνομαι σήμερα, χωρίς να φοβάμαι αντιδράσεις….
Nicolas: Την αντίδραση του εαυτού σου που τον καταπιέζεις τόσο γιατί δεν τη φοβάσαι; Πάντως υπάρχει ο σωστός τρόπος να πεις το λάθος πράγμα. Εννοώ μέθοδος να κάνεις τη δύσκολη συζήτηση με σεβασμό και αγάπη. Δες τα επίπεδα διαπραγμάτευσης στο “Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω;”

——

– Να ξεπεράσω 100% την κοινωνική πίεση…
Nicolas: 100% ίσως δεν γίνεται. Το θέμα είναι να μάθεις να χειρίζεσαι αυτό που σε δυσκολεύει ώστε να είσαι λειτουργικός. Μην ζητάς από τον εαυτό σου το τέλειο. Θα απογοητευτείς ακόμα κι όταν πετυχαίνεις το εξαιρετικό.

——

– Να ‘βγαινα σε σκηνή μπροστά από 2000 άτομα, να κάνω σεμινάριο. Scary.
Nicolas: Το έχω ζήσει και εκτός από scary είναι και fulfilling. Το ερώτημα είναι τι μπορείς να κάνεις σήμερα, αύριο που να ξεπεράσει τις προσδοκίες σου; Έπειτα να το κάνεις.

——

– Αν κατάφερνα να μιλήσω δημόσια σε κοινό. Ή ακόμη και σε βιντεάκι και να το ανέβαζα. ???
Nicolas: Ξεκίνα με το βίντεο. Γύρισέ το 24 φορές, μέχρι να σου αρέσει. Μετά ανέβασέ το. Τελικά θα δεις ότι ούτε καταστράφηκε ο κόσμος ούτε μειώθηκε η παγκόσμια πείνα. Παίρνουμε πολύ στα σοβαρά τον εαυτό μας. Γι΄αυτό φοβόμαστε την απόρριψη.

——

– Να ξανάρχιζα θέατρο μετά από 9 χρόνια.
Nicolas: Σε 1 χρόνο θα γιορτάζεις δεκαετία μακριά από το θέατρο ή 1 χρόνο επανόδου; ?

——

– Να μάθω να διαχειρίζομαι το συναίσθημα και τη δοτικότητά μου!!!!
Nicolas: Δεν έχω μια απάντηση να σου δώσω. Υπάρχουν πολλοί τρόποι. Διάβασε το: Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω;

——

– Να έκανα 4η προσπάθεια να περάσω βιολογία..
Nicolas: Τώρα ξέρεις. Από εσένα εξαρτάται αν θα το κάνεις.

——

– Να γυρνούσα όλο τον κόσμο….
Nicolas: Τι ωραία. Ξεκίνα. Και μια βόλτα στη γειτονιά σου ταξίδι μπορεί να θεωρηθεί. Πόσο μάλλον σε άλλη πόλη. Και οι κοντινοί προορισμοί μέρος του κόσμου είναι.

——

– Να μην αντιδρώ καθόλου σε εξωγενείς παράγοντες που επηρεάζουν την ηρεμία μου.
Nicolas: Είσαι άνθρωπος και θα επηρεαστείς. Το θέμα είναι να βρίσκεις  τη λύση γρήγορα και να μετατρέπεις τα εμπόδια σε προωθητική δύναμη. Κάθε φορά που προκύπτει κάτι σκέψου: Τι έχω να κερδίσω; Πώς θα με κάνει καλύτερη;

——

– Να αναβάλω την αναβλητικότητά μου!
Nicolas: Πράξεις αγαπημένη. Πράξεις. Σκέψου τι ανέβαλες πρόσφατα και στείλε μου προσωπικό μήνυμα μόλις το εκπληρώσεις.

Για να με βρείτε στο instagram και να ξεκινήσουμε μια ιδιότυπη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επαφή, πατήστε εδώ:

Νικόλας

#askNicolaSmyrnakis

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

__________

Σχετικότατα άρθρα:

Μακάρι να άλλαζε η ζωή μου

Τι θα έκανες δωρεάν γιατί το γουστάρεις τρελά;

Τι θέλεις καιρό τώρα να ξεκινήσεις

Το 1999 πέρασα στο τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής στην ΑΣΟΕΕ, 1ος στο Νομό Ηρακλείου και 7ος στη σχολή. Γιατί αγαπούσα πολύ το αντικείμενο; Γιατί ήξερα τι θέλω να κάνω στη ζωή μου;

Όχι. Γιατί ήταν ψηλά το χρηματιστήριο τότε και όλοι με έσπρωχναν προς τα εκεί.

Πέρασα μέσα από στενά σκοτεινά σοκάκια, δαιδαλώδεις λαβυρίνθους για να βρω το δρόμο μου.

Μακάρι αυτή η εξεταστική να είναι για όλα τα παιδιά η αφετηρία ώστε να κάνουν αυτό που πραγματικά αγαπούν. Μια επισήμανση. Τίποτα δεν τελειώνει και δεν αρχίζει με την είσοδο σε μια σχολή. Προσωπικά το έχω ζήσει στο πετσί μου αυτό.

Καλή επιτυχία στα παιδιά που δίνουν αυτές τις ημέρες.

Την αγάπη μου,
Νικόλας

Σχετικότατα άρθρα:

Έχουν νόημα οι πανελλήνιες εξετάσεις;

Μπαμπά, άσε με να κάνω λάθος

Ανακάλυψε το σκοπό της ζωής σου

Το βλέπω να συμβαίνει στις ανθρώπινες σχέσεις και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας.

Όταν οι άνθρωποι είναι ασυνεπείς ως προς τις αρχές τους π.χ. Δεν είναι αξιόπιστοι, δεν είναι συνεπείς, δεν κρατάνε το λόγο τους, τα παρατάνε εύκολα, τότε εκνευρίζονται. Πολύ. Θυμώνουν με τον εαυτό τους αλλά δεν τολμούν να το παραδεχτούν. Και ψάχνουν θύματα να ξεσπάσουν.

Είναι η ίδια κατηγορία ανθρώπων που όταν δεν μπορούν να εκπληρώσουν τις προσδοκίες σας – π.χ. περιμένετε από εκείνους να είναι δίκαιοι, συστηματικοί, υπομονετικοί, αξιόπιστοι, να κρατάνε το λόγο τους, ειλικρινείς και τελικά δεν τα καταφέρνουν – μπορεί να μετατραπούν σε άγρια θηρία και να σας επιτεθούν βάναυσα.

Θα ψάξουν να βρουν τρόπο να σας ακυρώσουν, να σας αφορίσουν, ακόμα και να σπιλώσουν την υπόληψή σας.
Θα βρουν δεκάδες λόγους για να στηρίξουν ότι δεν τους είστε πια σημαντικοί (ενώ μπορεί μια εβδομάδα πριν να σας λάτρευαν), θα εφεύρουν λάθη που κάνατε, θα αλλάξουν οπτική για τα πράγματα από τη μια μέσα στην άλλη.

Έτσι είναι πιο εύκολη η αποκαθήλωσή σας. Διώχνοντας σας από τη ζωή τους ξεφορτώνονται το ξυπνητήρι της ανεπάρκειας τους. Εσάς. Τώρα δεν έχουν κάποιον να περιμένει κάτι σημαντικό από εκείνους, άρα δε θα νιώθουν πια ανεπαρκείς όταν δεν τα καταφέρνουν.

Ρίχνοντάς σας από το βάραθρο, ουσιαστικά μετακυλίουν την ευθύνη. Εσείς φταίτε για τα δεινά τους, για όσα δεν κατάφεραν, όσα δεν πέτυχαν.

Αυτοί οι άνθρωποι συνήθως έλκονται από το βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα και σπάνια αγγίζουν το μακροπρόθεσμο.

Το έρμο το αποτέλεσμα που τόσο επιθυμούν και που αφήνουν να ορίσει το μυαλό τους και τις σχέσεις τους, πώς να έρθει με αυτόν τον τρόπο σκέψης;

Μην στεναχωριέστε όταν τους χάνετε από τη ζωή σας. Ευχηθείτε τους καλή τύχη. Θα τη χρειαστούν όπου κι αν πάνε.

Αλήθεια γνωρίζετε ή έχετε γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους;

Την αγάπη μου,
Νικόλας

__________

Όταν ξεκινάς κάτι καινούριο και δοκιμάζεσαι σε αυτό, συνήθως χάνεις. Αυτό συμβαίνει με εμένα και το τένις. Ειδικά στους αγώνες, 8 στις 10 χάνω. Για την ακρίβεια λόγω της συχνότητας με την οποία έρχονται οι ήττες μου, ξαναμαθαίνω από την αρχή να χάνω.

Τη διαχείριση του λάθους, της αδυναμίας να εφαρμόσω την τεχνική, την απόγνωση όταν τίποτα δεν πηγαίνει καλά. Δοκιμάζω και πάλι τον εαυτό μου. Και μου αρέσει. Με προσγειώνει.

Μου θυμίζει πόσο εύκολο είναι να τα κάνεις χάλια. Μου μαθαίνει από την αρχή την έννοια της υπομονής. Ότι όταν έχεις υπομονή τίποτα δεν είναι μακριά αλλά και ότι πρέπει να χτίζεις καθώς περιμένεις, γιατί τότε και μόνο θα σου αποκαλυφθεί η κορυφή.

Σας συστήνω ανεπιφύλακτα να βρείτε το “τένις” σας.

Την αγάπη μου,
Νικόλας

__________

Γιατί φοβόμαστε όταν εκθέτουμε τον εαυτό μας δημόσια;

Έχουμε τεράστια ανάγκη να ικανοποιήσουμε το αίσθημα σπουδαιότητάς μας. Η ανάγκη για αναγνώριση είναι τόσο μεγάλη που όταν νιώθουμε ότι μπορεί να μην ικανοποιηθεί παγώνουμε.

Ο τρόπος όμως για να καταφέρουμε σπουδαία πράγματα είναι να αφαιρέσουμε το συναισθηματικό φορτίο από την μη εκπλήρωση ή από την έκθεση. Δεν μας μειώνει όταν δεν καταφέρνουμε κάτι. Θα μας μείωνε το να μην προσπαθήσουμε. Ένα 100ευρω όταν το πατήσεις κάτω, το λερώσεις, ακόμα κι αν το σκίσεις, δεν χάνει την αξία του. Πάλι 100 ευρώ αξίζει.

Στα παλιά του τα παπούτσια του άλλου, το τι κάναμε εμείς και τι όχι. Δεν θα επηρεαστεί η ζωή του. Αν τα κάνουμε χάλια, δημόσια ή ιδιωτικά, και να ασχοληθεί λίγο, σύντομα θα το ξεχάσει. Θα επιστρέψει στη ζωή του. Και κάτι καταπληκτικό να κάνουμε, πάλι θα το ξεχάσει.

Ώρες ώρες κάνουμε λες και είμαστε το επίκεντρο του σύμπαντος. Είναι πολύ εγωιστικό να φοβόμαστε την απόρριψη των άλλων. Δείχνει ότι παίρνουμε πολύ στα σοβαρά τον εαυτό μας. Το δικό μας λάθος, η δική μας έκθεση, δεν θα μεγαλώσει την τρύπα του όζοντος για να την φοβόμαστε τόσο πολύ.

Αν διαβάσετε βιογραφίες καλλιτεχνών, πολλοί από αυτούς στην πρώιμη περίοδό τους, μέχρι να βρουν τα πατήματά τους, έκαναν δημόσια το ένα λάθος μετά το άλλο, είτε σαν άνθρωποι, είτε σαν καλλιτέχνες. Στα ντοκιμαντέρ, η “μαύρη” περίοδος τους, μνημονεύεται από τους βιογράφους ως απαραίτητη για την εξέλιξη τους.

Μη φοβηθείτε να τα κάνετε χάλια. Θυμηθείτε, την ώρα που ο γείτονας, ο άσπονδος φίλος, θα τρέχει να ξεσκατίσει το παιδί του σιγά μη θυμάται ότι στην Πέμπτη Δημοτικού δεν είπατε καλά το ποίημα, στη σάλσα χάσατε τα βήματά σας, στη σκηνή μπερδέψατε τα λόγια σας.

Την αγάπη μου,
Νικόλας

__________

Δημοσίευση στο facebook σχετικά με το θέμα 1η (23/3/19):

Στον Βόλο πριν από ένα μήνα γνώρισα την Μαριάννα Χαρχάρη. Μου έκανε απίστευτη εντύπωση η αγάπη της για τη δουλειά της. Έχω δει επιχειρηματίες να δείχνουν λιγότερο ζήλο για τη δουλειά τους από ότι η Μαριάννα για τη δική της, η οποία ενημερωτικά να πω ότι είναι ιδιωτική υπάλληλος στα Public και οργάνωσε, με την υπόλοιπη ομάδα, την παρουσίαση του Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω;

Με έπαιρνε τηλέφωνο, μου έλεγε τις ιδέες της, καλούσε κόσμο, έκανε επαφές με σχολεία, εκπαιδευτικούς, επιχειρηματικό κόσμο.

“Ελάτε να δείτε αυτόν τον τύπο, κάνει κάτι διαφορετικό”, έλεγε (ή κάτι σαν αυτό). Ήθελε με κάθε τρόπο να μοιραστεί αυτό που θα συνέβαινε με τους ανθρώπους της πόλης της.

Υποστηρικτική από την πρώτη στιγμή. Ειδικά μετά από το γεγονός. Ναι, αν γινόταν ταινία θα λεγόταν “The incident”.

Στην αντίδρασή της είδα την αγανάκτηση απέναντι στο άδικο, την απορία απέναντι στο παράλογο, μα κυρίως τη λύπη του ανθρώπου που φέρει βαρέως το ότι κάποιος συμπολίτης της φέρθηκε άσχημα σε έναν φιλοξενούμενό της και την οικογένειά του (τότε δεν ήξερε ότι ο “δράστης” ήταν μάλλον επισκέπτης στην πόλη).

18:45 έγινε το περιστατικό έξω από το Public. Ο Γρηγόρης να έχει γαντζωθεί πάνω μου και να λέει “Μπαμπά για μια στιγμή νόμιζα πως θα σας χάσω και τους δύο” και 19:15 εγώ, έπρεπε να γυρίσω διακόπτη ξεκινώντας με ένα διασκεδαστικό σκετς, στο οποίο συνομιλούσα με τον ιδανικό μου εαυτό.

Τι έκανα για να συνέλθω από το σοκ; Αφιέρωσα τα πρώτα 10 λεπτά για να μιλήσω στο κοινό για αυτό που έγινε, περιέγραψα δημόσια το περιστατικό, έκφρασα το συναίσθημά μου, έδειξα μάλιστα και τις αμυχές μου στην πρώτη σειρά και ανακάλυψα, καθώς το έβγαζα από μέσα μου, το μάθημα πίσω από το γεγονός.

Μόλις βγήκε ένα παραγωγικό συμπέρασμα για όλους μας ένιωσα έτοιμος να συνεχίσω την κανονική ροή της παρουσίασης. Πλέον δεν ήταν ένα απλά τραυματικό γεγονός αλλά μια εμπνευστική ιστορία. Έπρεπε να συμβεί για να την μοιραστώ με τον κόσμο. Ευτυχώς που συνέβη.
Με λίγα λόγια είπα την αλήθεια μου. Η αλήθεια εξιλεώνει, η αλήθεια εξυψώνει. Για να την εκφράσουμε στους άλλους θα πρέπει να την παραδεχτούμε πρώτα εμείς. Και έπειτα να την μετατρέψουμε σε σύντροφο, τέχνη, δουλειά, χόμπι, λόγια.

Αν είναι αλήθεια, δεν έχουμε το δικαίωμα να νιώθουμε ντροπή για αυτή. Μάλλον, είναι ντροπή να νιώθουμε ντροπή για την αλήθεια μέσα μας.

Είτε είναι ένα ατυχές περιστατικό, είτε είναι οι σεξουαλικές μας προτιμήσεις, η δουλειά που θέλουμε να κάνουμε, οι παρέες μας, ο τρόπος που θέλουμε να ντυνόμαστε, να εκφραζόμαστε.

Αν είναι η αλήθεια τότε, θα εκτιμηθεί. Αργά η γρήγορα. Ακόμα κι αν βραχυπρόθεσμα μας εκθέτει, μακροπρόθεσμα μας απελευθερώνει. Αυθεντικότητα και αλήθεια. Αυτή είναι η λύση!

Πρώτα να την ακούσεις και μετά να μην φοβηθείς να την εκφράσεις.

Την ειλικρινή μου αγάπη!

Νικόλας Σμυρνάκης

ΥΓ
Την επόμενη μέρα του περιστατικού χάσαμε (χάσαμε, την κλέψανε, οι απόψεις διίστανται) την τσάντα με τα διαβατήρια των παιδιών. Πέρα από το ότι αφιερώσαμε όλη τη μέρα στην αναζήτησή της (δεν τη βρήκαμε τελικά) και δυσκολευτήκαμε να βρούμε λύση για να επιστρέψουμε Κρήτη, ακυρώσαμε ένα προγραμματισμένο ταξίδι στην Ιαπωνία (ήταν όλα κλεισμένα), μια και δεν μπορούσαμε να βγάλουμε άλλα διαβατήρια άμεσα.

Ατυχίες θα πει κάποιος. Θα σας πω τι σημαίνει ατυχία. Να είσαι νεκρός ή βαριά άρρωστος. Εσύ ή κάποιος πολύ δικός σου.

Εμείς είμαστε ακόμα ζωντανοί να σχεδιάζουμε, να αγαπάμε, να αγαπιόμαστε, να μοιραζόμαστε την αλήθεια μας το whom it may concern.

__________

Στα επόμενα 2 λεπτά θα μάθεις:

– Γιατί είναι λάθος να παραμένεις απαθής.
– Τι αποκαλύπτει για εσένα η επιθετική αντίδραση.

Κάθε φορά που απογοητευόμαστε, εκνευριζόμαστε, θυμώνουμε επιλέγουμε συχνά χωρίς να το σκεφτούμε έναν συγκεκριμένο τρόπο αντίδρασης. Και τις περισσότερες φορές αυτός ο τρόπος αντίδρασης είναι λάθος. Όλοι έχουμε πέσει στις συμπεριφορικές παγίδες που ακολουθούν. Σίγουρα κι εσύ. Κάποιες μάλιστα αντιδράσεις σε αφορούν τόσο άμεσα που θα πρέπει να σε προβληματίσουν. Σημασία έχει να τις εντοπίσεις – ιδιαίτερα εκείνες τις λάθος αντιδράσεις στις οποίες καταφεύγεις συστηματικά – και να τις περιορίσεις από δω και στο εξής.

1ο Λάθος: Καμία αντίδραση

Δηλαδή μας ενοχλεί κάτι σε έναν άνθρωπο και δεν κάνουμε τίποτα γι’ αυτό. Ενώ μας κατατρώει και επηρεάζει τη σχέση μας, δε μιλάμε ποτέ γι’ αυτό. Παρόλα αυτά το πρόβλημα υπάρχει και η σκιά του επηρεάζει εξαιρετικά αρνητικά.

2ο Λάθος: Άμεσα επιθετική αντίδραση

Στην περίπτωση αυτή αν κάνει κάποιος κάτι που μας ενοχλεί, τότε αντιδράμε αμέσως με επιθετικό τρόπο. Για παράδειγμα, καθυστερεί στο ραντεβού η φίλη μας; Της μιλάμε απότομα. Δεν μας δίνει σημασία ο σύντροφός μας; Τον κατηγορούμε ως απαθή. Κάνει ένα λάθος κάποιος εργαζόμενος; Τον αποκαλούμε άχρηστο και τον απειλούμε ότι θα απολυθεί. Όσοι αντιδρούν επιθετικά συχνά στηλιτεύουν τον άνθρωπο και όχι τη συμπεριφορά, έχουν την τάση να γενικεύουν και να μιλούν με αυταρχικό τρόπο. Αυτού του είδους όμως οι επιθετικές, απόλυτες και οι ολοκληρωτικές κρίσεις, που είναι πολύ πιθανό να οφείλονται στους νευρώνες σου, δεν είναι αποτελεσματικές. Εκνευρίζουν, μειώνουν τους ανθρώπους και δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα στις σχέσεις. Ταυτόχρονα, κάνουν τους δέκτες αυτών των μηνυμάτων να δημιουργήσουν λανθασμένη εντύπωση για τον εαυτό τους, τους προτρέπουν να δημιουργήσουν μια αρνητική ιστορία στο μυαλό τους για εκείνους. Και ό,τι ιστορία δημιουργήσουμε στο μυαλό μας για μας θα κάνουμε τις ανάλογες πράξεις για να την επιβεβαιώσουμε στην πραγματικότητά μας. Αν πεις στον σύντροφό σου ότι είναι απαθής αρκετές φορές και με έντονο τρόπο, μπορεί να τον πείσεις ότι είναι απαθής και να αρχίσει να συμπεριφέρεται ως απαθής.

3ο Λάθος: Καθυστερημένη επιθετική αντίδραση

Δηλαδή ενοχλείσαι από κάτι, το κρατάς μέσα σου για ώρες ή για μέρες και κάποια στιγμή το βγάζεις με άσχημο τρόπο. Δεν θυμήθηκε ο σύντροφός σου τα γενέθλιά σου και ύστερα από δύο μέρες κάθεστε να δείτε μια ταινία. Πάει να σ’ αγκαλιάσει κι εσύ του σπρώχνεις το χέρι μακριά. Ο σύντροφός σου δεν μπορεί να συνδέσει την αντίδρασή σου με την αιτία, με αποτέλεσμα να νιώθει αδικημένος. Έτσι χάνεις το δίκιο σου ποικιλοτρόπως. Και λόγω της επιθετικής σου αντίδρασης και λόγω του παράλογου και του άδικου που κάνεις τον άλλον να αισθάνεται. Το λογικό είναι να σου πει: «Γιατί φέρεσαι έτσι;» Ακόμη κι αν του εξηγήσεις, θα σου πει: «Αν σε είχε ενοχλήσει, γιατί δεν μου το είπες τόσες μέρες;» Τώρα έχει εκείνος κάτι να σου προσάψει. Ένας πολύ συχνός λόγος που χαλάνε οι άνθρωποι τις σχέσεις τους δεν είναι γιατί έκαναν κάτι πολύ κακό ο ένας στον άλλο, αλλά γιατί όσα έκαναν δεν εκφράστηκαν τη σωστή στιγμή και με τον σωστό τρόπο. Γιατί η υγιής επικοινωνία ανάμεσα στο ζευγάρι μερικές φορές είναι πολύ δύσκολη υπόθεση.

4ο Λάθος: Έμμεση αντίδραση

Η έμμεση αντίδραση είναι αυτή που βλέπουμε τόσο συχνά να συμβαίνει στο κοινωνικό περιβάλλον γύρω μας και εκφράζεται μέσα από τον αρνητικό σχολιασμό των άλλων. Για παράδειγμα, με εκνευρίζει ένας φίλος μου και τον σχολιάζω αρνητικά σε άλλους φίλους. Μαλώνω με τον σύντροφό μου και τον κατηγορώ στη μητέρα μου ή στους φίλους μου. Κερδίζεις όταν έχεις κάθε λόγο να σχολιάσεις και δεν το κάνεις. Και οι λόγοι είναι πολλοί. Εννέα στις δέκα φορές θα το μάθει ο άνθρωπος που έχεις κατηγορήσει. Κι αυτό γιατί ο ένας θα μεταφέρει το σχόλιό μας στον άλλον και θα βρεθεί ο καλοθελητής που θα του αποκαλύψει ότι καποιος τον κατέκρινε. Πολλές φορές μέχρι να το μάθει, εσύ μπορεί να τα έχεις βρει μαζί του. Μόλις όμως αντιληφθεί ότι τον έχεις κατηγορήσει, οι σχέσεις σας διαταράσσονται και πάλι. Ακόμη, όμως, και να μην το μάθει, το πιθανότερο είναι ότι θα νιώθεις τύψεις που μίλησες άσχημα για κείνον. Τέλος, όταν σχολιάζεις κάποιον, εμπλέκονται τουλάχιστον δύο. Εκείνος που σχολιάζουμε αρνητικά και εκείνος στον οποίο τον σχολιάζουμε. Ο τελευταίος, συνειδητά ή ασυνείδητα, θα σκεφτεί: «Αφού τώρα που έχει πρόβλημα με εκείνον τον κατακρίνει, αύριο θα κατακρίνει κι εμένα σε κάποιον άλλον αν δοκιμαστεί η σχέση μας». Χάνεις επομένως την αξιοπιστία σου.

Με βάση όλα τα παραπάνω, αυτό που είναι καλό να θυμάσαι πριν εκφράσεις οποιαδήποτε αντίδραση, είναι ότι γενικά όσο πλησιάζει κάποιος το μικροπρεπές, τόσο κινδυνεύει να του μοιάσει. Όταν μιλάει υποτιμητικά, άσχημα ή σχολιάζει αρνητικά, γίνεται και ο ίδιος αρνητικός. Οι σπουδαίοι μιλάνε για τα σπουδαία. Προπάντων πράττουν γι’ αυτά. Δεν έχουν χρόνο για όλα τ’ άλλα. Όλα τ’ άλλα έχουν χρόνο γι’ αυτούς.

Απόσπασμα από το βιβλίο Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω;

_____
Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στη Διόπτρα & στο Thriveglobal.gr

__________

Στη Θεσσαλονίκη πριν μερικές μέρες διάβασα ένα απόσπασμα από το “Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω;” που αφορά το χρόνο.

Πρόκειται για μια φιλοσοφική ή μάλλον παραβολική θεώρηση της ιδέας του χρόνου. Για να αστειευτώ λίγο είπα στον κόσμο ότι αυτό που θα ακούσετε έχει από πίσω του αιώνες επιστημονικών μελετών.

__________

Το cafe στον τρίτο όροφο του Public στο Σύνταγμα ήταν γεμάτο. Μα εγώ δεν άκουγα την οχλοβουή. Δεν έβλεπα κανέναν γύρω μου. Ήμουν τόσο απασχολημένος με την προετοιμασία του σεμιναρίου το βράδυ. Ο μόνος διαθέσιμος κόσμος μου, αποτελούνταν από τις σελίδες του βιβλίου.

Με πλησίασε και με ρώτησε αν μπορεί να κάτσει. Του έγνεψα “ναι”. Επανήλθα αστραπιαία στον κόσμο μου. Χαρτιά παντού γύρω μου, σημειώσεις και οι σελίδες να διαδέχονται η μία την άλλη χωρίς λογική σειρά.

Μετά από λίγη ώρα με ρώτησε. “Τι διαβάζετε;” Για κάποιο συμπαντικά παράλογο λόγο μόλις είχα τελειώσει.

“Ρίξε μια ματιά”, του είπα, “τέλειωσα”. Του έδωσα το βιβλίο. “Έχω το βράδυ παρουσίαση”. Κοίταξε το εσώφυλλο, είδε τη φωτογραφία, κατάλαβε.

Περίμενα ότι θα έκανε ένα γρήγορο ξεφύλλισμα, θα προσποιούνταν ότι ασχολήθηκε και θα μου το έδινε πίσω. Ξεκίνησε να διαβάζει το “Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω;“.

20 λεπτά μετά με κοιτάει. “Αν θέλεις να φύγεις πες το μου να στο δώσω”. Και συνέχιζε να διαβάζει. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Τον έβγαλα φωτογραφία. 10 λεπτά μετά έπρεπε να φύγω. Του κέρασα τον καφέ χωρίς να το καταλάβει. Χαμογελούσα και μόνο στην ιδέα της έκπληξης που θα ένιωθε όταν θα το συνειδητοποιούσε. Έμαθα το όνομά του, του είπα για τη φωτογραφία και έφυγα.

Το βράδυ ο κόσμος πλημμύρισε το χώρο του σεμιναρίου. Δεν χωρούσε καρφίτσα. Οι συνεργάτες μας βγήκαν έξω για να κάτσουν μερικοί άνθρωποι παραπάνω. Υπήρχαν κάποιες καρέκλες ακόμα αλλά ο Θέμης ευγενικά μας ζήτησε να μην τις χρησιμοποιήσουμε για λόγους ασφαλείας.

Ζητήσαμε συγγνώμη από τους όρθιους μα δεν φάνηκαν να ενοχλούνται. Για άλλη μια φορά ήμουν αποφασισμένος να ανταποδώσω όσα λάμβανα. Και με το παραπάνω. Είχα χρέος.

Ξαφνικά τον είδα να μπαίνει από την κεντρική είσοδο. Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη. Συγκρίνεται μόνο με τη δική του νωρίτερα.

“Η καλοσύνη των ξένων”, θυμήθηκα την Μπλανς στο «Λεωφορείο ο Πόθος» του Τένεσι Ουίλιαμς. “Η καλοσύνη των ξένων”. Πόση από δαύτη κουβαλάμε μέσα μας και τι ωραίο όταν εμπνέουμε τους ξένους να την ανακαλύπτουν και εκείνοι μέσα τους.

Η σκέψη μου ταξίδεψε σε έναν άλλον ξένο, λίγο πιο έξω από την Αθήνα. Α ρε άνθρωπε. Ικανός για το χειρότερο και το καλύτερο. Υπάνθρωπος και Μετάνθρωπος είσαι. Γι’ αυτό σ’ αγαπώ.

Εκτός από εκείνη την φευγαλέα στιγμή δεν ξαναείδα τον ξένο της Αθήνας. Δεν ξέρω αν θα δει αυτή τη δημοσίευση ή αν θα τον συναντήσω ξανά. Ξέρω μόνο το μικρό του όνομα. Αν μπορούσα να τον δω, να τι θα του έλεγα:

“Μάκη σε ευχαριστώ για την καλοσύνη. Για μένα δεν είσαι πια ξένος”.

Την αγάπη μου
Νικόλας

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

___________

Σχετικότατα άρθρα:

Ο άνθρωπος που έλαβε 45 χρόνια παράταση ζωής

Ο καλύτερος δάσκαλος που είχα ποτέ

Αλλάζει ο άνθρωπος αν δεν θέλει να αλλάξει;

“Συγνώμη που σε πόνεσα, είχα καλή πρόθεση”

Εντάξει, την πρώτη φορά να το καταλάβω, άνθρωποι είμαστε, αλλά όταν για το ίδιο γεγονός επαναλαμβάνεται η ίδια δικαιολογία, η πρόθεση σταματά να αποτελεί ελαφρυντικό.

Αν κάποιος σου δώσει ένα εκκωφαντικό χαστούκι και μετά προσπαθήσει να σου εξηγήσει πως δεν είχε σκοπό να σε χτυπήσει, αναρωτιέμαι, ο πόνος από το χαστούκι θα σταματήσει, το σημάδι θα φύγει;
Για πόσο καιρό μπορεί να αποτελεί η πρόθεση ή η αγάπη άλλοθι και εύκολη δικαιολογία για τους ανθρώπους που προκαλούν πόνο στους άλλους;

Αν σου ορκιστούν ότι δεν είχαν την πρόθεση να σε αφήσουν μόνο, θα νιώσεις λιγότερο μόνος;
Τι να την κάνεις την πρόθεση, να χαϊδέψεις τα μαλλιά της, να μυρίσεις το δέρμα της ή να φιλήσεις τα χείλη της;

Καλή η “καλή πρόθεση” αλλά πιο καλή η διαχείρισή της ώστε να μην είναι μόνο εκείνη καλή αλλά και το αποτέλεσμα της πράξης. Προτιμώ μια καλή πρόθεση χωρίς χαστούκι, από ένα χαστούκι με καλή πρόθεση.
Πόσο πια να αποτελεί δικαιολογία;

Οι άνθρωποι που διαχειρίζονται την πρόθεσή τους πριν αυτή γίνει “χαστούκι” και δεν “χαστουκίζουν” δυο φορές για τον ίδιο “καλοπροαίρετο” λόγο είναι οι άνθρωποι που αξίζουν περισσότερο να είναι δίπλα μας.
Συγγνώμη σημαίνει “δεν το ξανακάνω”.

Την αγάπη μου
Νικόλας Σμυρνάκης

—–
Η επιτυχία κρυβόταν στο κομοδίνο μου, σελ 31
(ιδέες του βιβλίου σε ελεύθερη απόδοση)

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

__________

[Για όσους αγχώνονται στην ιδέα του στόχου]

Κάποτε ήμουν πιο αυστηρός με αυτά τα ζητήματα. Έλεγα: “Ο στόχος του στόχου είναι η επίτευξη του”. Βλέπω όμως όλο και περισσότερους ανθρώπους να δυσκολεύονται όχι μόνο να πετύχουν αλλά να θέσουν στόχο.

Επίσης, μεγαλώνοντας δίνω όλο και περισσότερη σημασία στη διαδρομή κάτι που βλέπω να έχει αποτέλεσμα σε πολλαπλά επίπεδα!

Η παρακάτω σκέψη πιστεύω θα ξεκλειδώσει αρκετούς. Δεν καταλύει την έννοια της επίτευξης, την προσεγγίζει όμως από μια άλλη οπτική:

Σκεφτείτε λοιπόν το εξής:

Ο ρόλος του στόχου δεν είναι αναγκαστικά να επιτευχθεί αλλά να μας δείχνει την πορεία. Όπως μια πυξίδα.

Η πυξίδα δεν δείχνει έναν συγκεκριμένο προορισμό αλλά μια κατεύθυνση. Σε προτρέπει όχι να φτάσεις κάπου αλλά να προχωρήσεις.

Όταν ρίχνεις ένα βελάκι, ακόμα κι αν δεν πετύχεις το κέντρο, συνήθως πετυχαίνεις ένα σημείο κοντά στο κέντρο. Αν βάλεις στόχο να ανέβεις στο Έβερεστ και σταματήσεις 700 μέτρα πριν την κορυφή πάλι έχεις ανέβει ψηλότερα από την πλειοψηφία του κόσμου. Αν δεν έβαζες στόχο εξαρχής δεν θα είχες φτάσει ποτέ κοντά σε αυτόν.

Γι’ αυτό λέω συχνά: Από τη στιγμή που γράφεις έναν στόχο, μια παραλλαγή του προετοιμάζεται κάπου στο μακρινό μέλλον.

Είναι εντάξει να μην πετύχεις έναν στόχο σου. Είναι προτιμότερο να θέσεις στόχο και να μην τον πετύχεις από τον να μην θέσεις καθόλου στόχο επειδή φοβάσαι ότι μπορεί και να μην τον πετύχεις.

Την αγάπη μου
Νικόλας

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

Ειδικά όταν ήμουν φοιτητής υπήρχαν περίοδοι που χανόμουν στην τηλεόραση μέχρι πρωίας.

Έβλεπα ακόμα και το τελεμάρκετινγκ νιώθοντας αδύναμος να διαχειριστώ το βύθισμα σε βαθμό εξαφάνισης στον καναπέ μου.

Ή έβγαινα κάθε μέρα πίνοντας με τις ώρες καφέ (όλες τις ώρες έναν καφέ, να τα ξεκαθαρίζουμε μια και τα μετρούσαμε τα κουκιά και δεν έβγαιναν πολλά), ξενυχτούσα και ξυπνούσα την επομένη στις 14:00 ή στις 15:00 με την πικρή αίσθηση ότι χάθηκε η μέρα!

Αυτό που με έσωσε από όλα τα παραπάνω ήταν η εξής σκέψη: “Αν συνεχίσω έτσι για το υπόλοιπο της ζωής μου θα καταφέρω το απόλυτο μηδέν και δεν θα μπορέσω να απευθυνθώ παρά σε ακριβώς μηδέν ανθρώπους”.

Τότε όταν που βουτούσα στην τέχνη μου. Δεν σηκωνόμουν από τον υπολογιστή (ή από την κόλλα Α4 πιο παλιά) αν δεν ολοκλήρωνα ένα ποίημα, ένα διήγημα, ένα κείμενο γνώμης, κάτι..

Ουσιαστικά, χωρίς να το καταλαβαίνω όπως το εξηγώ τώρα, προσέδιδα συνειδητά πόνο στην υπάρχουσα κατάσταση για να την αλλάξω. Το προτείνω. Aνεπιφύλακτα.

Την καλημέρα μου!

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

__________

Το #askNicolaSmyrnakis project στο Instagram έχει ως εξής. Θέτω μια ερώτηση, εσείς απαντάτε και επανέρχομαι με μια πρόταση. Όλα αυτά στα stories του Instagram!

Για να με βρεθούμε και εκεί και να ξεκινήσουμε και μαζί μια ιδιότυπη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επαφή, πατήστε εδώ:

Η ερώτηση αυτή τη φορά ήταν:

Πόσο δύσκολο είναι για εσένα να συγχωρέσεις και γιατί;

#askNicolaSmyrnakis

——————————-

– Το πιο δύσκολο είναι όταν δεν μπορείς να συγχωρέσεις τον εαυτό σου.
Nicolas: Πράγματι. Κι όμως. Ακόμα και εγκληματίας να έχει υπάρξει κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει παραγωγικά την εμπειρία του για να ευεργετήσει. Από εδώ και πέρα. Γιατί έχει γνωρίσει την αντίπερα όχθη. Τι νόημα έχει να σφυροκοπεί τον εαυτό του; Χάνει χρόνο που θα μπορούσε να προσφέρει στους άλλους. Θέλει χτίσιμο, αλλά στην πορεία μπορεί να εξιλεωθεί και εκείνος.

——

– Χρειάζεται αρκετός χρόνος. Και να καταλάβεις με ειλικρίνεια γιατί πληγώθηκες.
Nicolas: Η παραδοχή και η επίγνωση είναι απαραίτητα συστατικά της ίασης.

——

– Συγχωρώ δεν μπορώ να κρατήσω κακία. Πώς μπορείς όμως να προστατευτείς από την κακία των άλλων;
Nicolas: Η ερώτησή σου είναι: πώς να προστατευτείς από την κακία των άλλων; Δεν μπορείς να αλλάξεις τη φύση ενός λιονταριού (αν βρεθείς στο κλουβί μαζί του θα σε κατασπαράξει), μπορείς όμως να επιλέξεις να μην βρεθείς στο ίδιο κλουβί με αυτό.

——

– Αρκετά, γιατί έχει ανθρώπους που η καλοσύνη τους κάνει κακό.
Nicolas: Η συγχώρεση έχει να κάνει με το δικό σου συναίσθημα (τη γαλήνη μέσα σου) και όχι με το αν την αξίζει ο άλλος.

——

– Αρκετά δύσκολο καθώς νιώθω ότι είναι σαν να αποδέχομαι ό,τι μου έχει κάνει…
Nicolas: Δεν αποδέχεσαι όταν συγχωρείς. Νιώθεις εσωτερική γαλήνη. Και εννοείται δεν επιτρέπεις ξανά τη συμπεριφορά που σε στεναχώρησε. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.

——

– Η συγχώρεση δεν είναι δύσκολη! Είναι χαρά! Κάτι που έρχεται να ανακουφίσει την ψυχή σου!!
Nicolas: Ακούγεται εύκολο όπως το λες. Για τους περισσότερους ανθρώπους είναι ότι πιο δύσκολο. Όταν το καταφέρνουν είναι ότι πιο εξιλεωτικό.

——

– Είναι μονόδρομος για μένα, γιατί αλλιώς δεν μπορώ να προχωρήσω στην ζωή μου!
Nicolas: Δεν έχεις άδικο. Ζωή γεμάτη μίσος και θυμό είναι στενάχωρη ζωή.

——

– Καθόλου δύσκολο… Αλλά δεν ξεχνάω ποτέ.. Πόσο καλό είναι αυτό;
Nicolas: Αν ξεχάσεις θα υποστείς ξανά αυτό που σε έκανε να νιώσεις αρχικά άσχημα και έπειτα να συγχωρέσεις.

——

– Να κρατήσω την κακία που μου έδωσε για να με κάνει καλύτερη προς εμένα! Οι άνθρωποι είναι ύπουλοι και δεν αξίζουν όλοι την συγχώρεσή μας.. λετ κάρμα ντου σε τζομπ.
Nicolas: Το μίσος αγαπημένη κάνει κακό σε εσένα. Όχι σε εκείνον. Το μίσος, η κακία δεν σε κάνουν καλύτερη. Σε κάνουν κάποια άλλη.

——

– Τις περισσότερες φορές εκείνος που συγχωρείς δεν έχει καταλάβει καν ότι έχει κάνει κάτι. Οπότε δεν υπάρχει και κοινό σημείο αναφοράς. Την καλησπέρα σε όλους σας!
Nicolas: Όταν όμως είναι κοντά, δεν πρέπει να του επιτρέψεις να συνεχίσει αυτό που έκανε και σε έφερε σε σημείο να πρέπει να τον συγχωρέσεις.

——

– Εγώ συγχωρώ και ξεχνώ εύκολα. Δεν το κάνω εσκεμμένα, απλά δεν μπορώ να κρατώ κακία.
Nicolas: Προσόν αυτό. Φτάνει να μην αφήνεσαι και παθαίνεις ξανά αυτό που σε πλήγωσε.

——

– Δεν είναι δύσκολο, απλά δεν γίνεται να ξεχάσεις…
Nicolas: Δεν ξεχνάς. Απλά δεν πονάς κάθε φορά που θυμάσαι.

Για να με βρείτε στο instagram και να ξεκινήσουμε μια ιδιότυπη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επαφή, πατήστε εδώ:

Νικόλας

#askNicolaSmyrnakis

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

__________

Το #askNicolaSmyrnakis project στο Instagram έχει ως εξής. Θέτω μια ερώτηση, εσείς απαντάτε και επανέρχομαι με μια πρόταση. Όλα αυτά στα stories του Instagram!

Για να με βρεθούμε και εκεί και να ξεκινήσουμε και μαζί μια ιδιότυπη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επαφή, πατήστε εδώ:

Η ερώτηση αυτή τη φορά ήταν:

Αλήθεια, για ποιο λόγο νιώθετε εσείς ότι ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο;

#askNicolaSmyrnakis

——————————-

– Για να αγαπήσω και να αγαπηθώ!
Nicolas: Η αγάπη είναι όλα τα συναισθήματα μαζί, ένα μαγικό μείγμα, που δεν μοιάζει με κανένα από τα συστατικά του, αλλά τα εμπεριέχει όλα.
Να ευτυχήσω ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω;

——

– Αν δεν έχεις βρει αυτόν τον λόγο; Έχετε καμία ιδέα για το πώς το ανακαλύπτουμε;
Nicolas: Αγαπημένη μου διάβασε το Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω;. Έχει 10δες ιδέες για το θέμα. Γρήγορα μπορώ να σου πω να συνεχίσεις να το αναζητάς, να είσαι ανοιχτή σε προτάσεις, να δοκιμάζεις συνεχώς νέα πράγματα και να μπαίνεις σε ομάδες. Μπορείς να ανακαλύψεις διαμάντια για εσένα. Κυρίως όμως. Μάθε να ακούς το πραγματικό σου εγώ. Αν έπρεπε 9 – 5 να είσαι κάπου, να κάνεις κάτι για το οποίο δεν θα πληρωνόσουν, πού θα ήσουν, τι θα έκανες;

——

– Για να γνωρίσω αυτό τον άνθρωπο που με κάνει χαρούμενη.
Nicolas: Είναι όμορφο αυτό. Μην κάνεις όμως έναν άνθρωπο αυτοσκοπό. Η ζωή ανήκει σε εσένα. Όχι σε εκείνον. Η ευτυχία σου πρέπει να εξαρτάται από εσένα. Διαφορετικά χαρίζεις τα σκήπτρα της ύπαρξής σου.

——

– Για να ζήσουμε να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.
Nicolas: Κι εδώ η αγάπη επικρατεί.

——

– Να ανακαλύψουμε, να δημιουργήσουμε, να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε..
Nicolas: Να ανακαλύψουμε. Τι άραγε; Την απάντηση στο ερώτημα “γιατί ζω;”.

——

– Νομίζω ο βασικός λόγος είναι ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ και όχι απλά να υπάρχουμε..
Nicolas: Τι σημαίνει άραγε για εσένα να ζήσουμε;

——

– Μακάρι να μπορούσα να το βρω…!!! Και να βοηθούσα και τους άλλους να βρουν τον δικό τους…
Nicolas: Μπορεί να τον έχεις βρει και να μην το ξέρεις. Διάβασε τι έγραψες.  Να βοηθήσεις άλλους να ανακαλύψουν το σκοπό τους. Μήπως αυτός είναι ο σκοπός σου. 🙂

——

– Να προσφέρω αγάπη και να αγωνίζομαι για την αποδοχή των αγγέλων με ειδικές ανάγκες.
Nicolas: ❤️

——

– Για να βοηθάμε αδύναμους ανθρώπους και να τους δίνουμε την αγάπη μας απλόχερα..
Nicolas: Και πάλι η αγάπη. Θα το πω, δεν μπορώ. Αν με ρωτάτε ένα συναίσθημα υπάρχει. Αυτό της αγάπης. Όλα τα άλλα είναι παραλλαγές του.

——

– Για να δίνουμε αγάπη και να παίρνουμε… Λειτουργεί σαν φαύλος κύκλος.
Nicolas: Ο πιο δημιουργικός κύκλος που θα σχηματίσουμε ποτέ.

——

– Αγάπη, ευτυχία, χαρά, γέλιο, τύχη, ταξίδια, οικογένεια, προστασία.
Nicolas: ❤️

——

– Για να κάνουμε το ταξίδι μας, ο καθένας σε διάφορους προορισμούς.. μικρό ταξίδι η ζωή.
Nicolas: Η ζωή είναι μικρή όταν την σπαταλάμε. Προορισμός της ίσως να είναι το ίδιο το ταξίδι.

——

– Για να κάνω παιδιά, πολλά παιδιά. 🙂
Nicolas: Μεγάλη ευθύνη που δεν πρέπει να παίρνουμε καθόλου ασυλλόγιστα. 🙂 Σου εύχομαι να τα δεις – αφού τα κάνεις 🙂 – όπως εκείνα επιθυμούν.

Για να με βρείτε στο instagram και να ξεκινήσουμε μια ιδιότυπη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επαφή, πατήστε εδώ:

Νικόλας

#askNicolaSmyrnakis

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

__________

Το #askNicolaSmyrnakis project στο Instagram έχει ως εξής. Θέτω μια ερώτηση, εσείς απαντάτε και επανέρχομαι με μια πρόταση. Όλα αυτά στα stories του Instagram!

Για να με βρεθούμε και εκεί και να ξεκινήσουμε και μαζί μια ιδιότυπη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επαφή, πατήστε εδώ:

Αυτή τη φορά δεν υπήρχε ερώτηση αλλά η παρακάτω προτροπή:

Συνέχισε τη φράση: “Μακάρι να άλλαζε στη ζωή μου…”

#askNicolaSmyrnakis

——————————-

– Τη συμπεριφορά μου και τον τρόπο μου.
Nicolas: “Μακάρι να άλλαζε αυτό που απόλυτα εξαρτάται από εσένα;” Ή μήπως “ας αλλάξω αυτό που εξαρτάται από εμένα;” Πίσω από κάθε αλλαγή υπάρχει γεννεσιουργός αιτία και κινητήρια δύναμη. Εσύ είσαι και τα δύο σε ότι αφορά τη συμπεριφορά σου.

——

– Τίποτα, μου αρέσει να δέχομαι τη ζωή όπως ακριβώς είναι και με μικρούς στόχους να τη βελτιώνω.
Nicolas: Συνέχισε να το κάνεις. Πολλές και μικρές νίκες οδηγούν σε έναν θρίαμβο.

——

– Η οικονομική μου κατάσταση.
Nicolas: Μπορεί να ακουστεί αυστηρό αλλά το λέω για να σε βοηθήσω. Έχεις το εισόδημα που αυτή τη στιγμή “αξίζεις” για την αγορά. Αύξησε την αξία που προσφέρεις και θα αυξηθεί το εισόδημά σου. Μην σκέφτεσαι γιατί δεν πληρώνουν καλύτερα, αλλά τι μπορώ να προσφέρω στην αγορά που θα την αναγκάσει να μου επιστρέψει περισσότερα;

——

– Το ότι δεν έχω τσαγανό..
Nicolas: Αλήθεια; Ποιος το αποφάσισε αυτό; Εσύ για σένα; Εγώ δεν σε πιστεύω. Για να σου αποδείξω ότι κατά πάσα πιθανότητα κάνεις λάθος σκέψου μια στιγμή στη ζωή σου στην οποία έδειξες τσαγανό. Έστω μία. Τώρα βγες έξω και απέδειξε ότι εγώ έχω δίκιο και όχι εσύ.

Η συζήτηση με την συγκεκριμένη αναγνώστρια συνεχίστηκε:

– Η αλήθεια είναι ότι μπορώ να σκεφτώ κάποιες φορές που έχω δείξει τσαγανό.. Απλά είναι άλλες τόσες που δεν το έκανα, το μετάνιωσα και εύχομαι να το είχα κάνει..
Nicolas: Τελικά έχεις ή δεν έχεις τσαγανό; Ή είσαι μισή μισή; 🙂 🙂 Έστω και μια φορά να τρέξεις τα 100 μέτρα κάτω από 10 δεύτερα μπορείς να το ξανακάνεις. Δεν είναι η ποσότητα το θέμα. Η ουσία από εδώ και πέρα είναι να σηκωθείς από το κρεβάτι για να επιβεβαιώσεις τη νέα ταυτότητα την οποία συνειδητά επιλέγεις να αποκτήσεις.

——

– Το πόσο γρήγορα – “άδικα” περνάνε οι μέρες μου.
Nicolas: Η πιθανότητα να έχεις ζωή είναι απειροελάχιστη. Εκτίμησε το δώρο που σου έχει δοθεί. Οι μέρες περνάνε όμορφα όταν τις εκμεταλλεύεσαι. Οι μέρες περνάνε “άδικα”, όταν απλά τυχαίνει να είσαι μέσα σε αυτές. Η ζωή είναι μικρή και άδικη μόνο όταν την σπαταλάς. Ξεκίνα να κάνεις πράγματα που αγαπάς. Και give a break στον εαυτό σου. Μην περιμένεις από τα 20 σου να έχεις ανακαλύψει το εμβόλιο κατά του καρκίνου. Υπομονή και χτίσιμο. Αυτό χρειάζεται.

——

– Την αναβλητικότητά μου! Για το διάβασμα, το γυμναστήριο, πράγματα που θέλω να κάνω!
Nicolas: Πολλές φορές αναβάλλουμε όσα δεν μας γεμίζουν. Εσύ ξέρεις τι σε γεμίζει; Από την άλλη τα πρέπει που μας οδηγούν στην πρόοδο (διάβασμα, γυμναστήριο) είναι σημαντικό να τα επιβάλλουμε στον εαυτό μας για λίγο καιρό μέχρι να γίνουν συνήθεια. Ακόμα καλύτερα να τους προσδώσουμε νόημα ώστε να μην είναι πια τόσο επιβαλλόμενα.

——

– Η ψυχική παραίτηση μου και να κυνηγούσα το όνειρό μου…
Nicolas: Αγαπημένη μου δεν είναι ανίατη ασθένεια που σε βρίσκει και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Αυτό που περιγράφεις (πλην εξαιρέσεων) είναι επιλογή. Όπως και το αντίθετό του.

——

– Την αναβλητικότητα που έχω…
Nicolas: Το ωραίο με την αναβλητικότητα είναι ότι αν σήμερα κάνεις ό,τι ανάβαλλες μέρες, μήνες ή χρόνια, εξαφανίζεται. Και ξαφνικά γίνεσαι άνθρωπος των εκπληρώσεων. Ξεκίνα. Τώρα.

Για να με βρείτε στο instagram και να ξεκινήσουμε μια ιδιότυπη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επαφή, πατήστε εδώ:

Νικόλας

#askNicolaSmyrnakis

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

__________

Σου έχει τύχει ποτέ να πας ένα ταξίδι το οποίο ένιωθες ότι θα σε δυσκολέψει πολύ οικονομικά ή θα σε αναγκάσει να αφήσεις πίσω άλλες δουλειές;

Αν η απάντηση είναι “ναι” η επόμενη ερώτηση είναι “χρεοκόπησες μετά από αυτό;”.

Αν απάντησες “όχι” προφανώς είναι γιατί βρήκες τρόπο να ανταπεξέλθεις. Μάλλον πέρασες και καταπληκτικά σε αυτό και κουβαλάς την εμπειρία φυλαχτό στο στήθος.

Τι θέλω να πω. Δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή και όμως το έκανες. Γιατί κάποιος σε προέτρεψε, γιατί ήταν αναγκαίο. Δυσκολεύτηκες αλλά τα κατάφερες.

Θα σου πω γιατί. Γιατί ο άνθρωπος είναι προσαρμοστικό ον. Βρίσκει τρόπο να ανταπεξέλθει. Αυτή του η ιδιότητα όμως φανερώνεται μόνο όταν πιεστεί πολύ. Όταν δεν την χρησιμοποιεί είναι σαν να αναλώνει μια σούπερ δύναμη.
(στον καναπέ η μόνη σούπερ ιδιότητα που φανερώνεται είναι ο ύπνος σε 28 διαφορετικές στάσεις)

Γιατί αυτό κάνουμε οι άνθρωποι. Βρίσκουμε πόρους τη στιγμή που τους έχουμε ανάγκη. Πόρους (ψυχικούς, σωματικούς, νοητικούς και άλλους) που ήδη υπάρχουν μέσα μας αλλά κείτονται ανεκμετάλλευτοι.

Άρα την επόμενη φορά που θα σκεφτούμε “δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για τη δουλειά, το ταξίδι, το χόμπι, τη γνωριμία, το project, τη σπουδή”, που θα ξεστομίσουμε το “καλύτερα πιο μετά που θα είμαι πιο έτοιμος” ας σκεφτούμε το εξής:

Πρώτον: Έτοιμοι δεν θα είμαστε ποτέ;
Δεύτερον: Πιο μετά μπορεί να είμαστε ακόμα πιο ανέτοιμοι.
Τρίτον: Αν προχωρήσουμε τώρα που δεν είμαστε έτοιμοι 100% κατά πάσα πιθανότητα θα βρούμε τρόπο να ανταποκριθούμε (υπάρχουν και οι εξαιρέσεις). Φτάνει να ενεργοποιήσουμε τη σούπερ δύναμη της προσαρμοστικότητας.
Τέταρτον: Θα κερδίσουμε μια εμπειρία και όχι ένα απωθημένο.

Ζω τη ζωή μου με τον “Κανόνα του 70%”:

Κάνε κάτι όταν είσαι κατά 70% (περίπου) έτοιμος ώστε να αναγκαστείς να ετοιμαστείς όσο το εκτελείς.

Συχνά πυκνά τρώω τα μούτρα μου, μα ακόμα και 3 στις 10 να τα καταφέρω, καταλήγω συνολικά 100 φορές πιο κερδισμένος.

Την αγάπη μου
Νικόλας

ΥΓ
Όσο μεγαλώνω το ποσοστό (70%) πέφτει! Εσείς πόσο τοις εκατό έτοιμοι πρέπει να είστε για να ξεκινήσετε κάτι;

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

__________

Μπορεί να σε φυλακίσουν και να πιστεύεις ότι είσαι ελεύθερος.
Μπορεί να σε κλέψουν και να πιστεύεις ότι ζεις στην αφθονία.

Μπορεί να σε προδώσουν και να πιστεύεις ότι σου αξίζει η αγάπη.

Η μετάφραση που κάνεις απέναντι σε αυτό που σου συμβαίνει εξαρτάται από σένα. Η μετάφρασή σου αποτελεί το «πιστεύω» σου. Το τι πιστεύεις για σένα σε διαμορφώνει και εξαρτάται από σένα. Όχι από τις συνθήκες, όχι από τα γεγονότα, όχι από τους άλλους.

Η οπτική γωνία από την οποία βλέπεις τον κόσμο σου ορίζει την ποιότητα του κόσμου γύρω σου.

Ο κόσμος δεν υπάρχει, τον διαμορφώνεις κάθε μέρα που ξυπνάς, με το που ανοίγεις τα μάτια σου.

Η μετάφραση που κάνεις απέναντι σε αυτό που σου συμβαίνει εξαρτάται από σένα. Η μετάφρασή σου αποτελεί το «πιστεύω» σου. Το τι πιστεύεις για σένα σε διαμορφώνει και εξαρτάται από σένα. Όχι από τις συνθήκες, όχι από τα γεγονότα, όχι από τους άλλους.

Η οπτική γωνία από την οποία βλέπεις τον κόσμο σου ορίζει την ποιότητα του κόσμου γύρω σου. Ο κόσμος δεν υπάρχει, τον διαμορφώνεις κάθε μέρα που ξυπνάς, με το που ανοίγεις τα μάτια σου.

Νικόλας Σμυρνάκης

____
Σελ. 286, Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω;

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

__________