Όταν μεγαλώνεις εσύ, μεγαλώνουν τα πάντα γύρω σου.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στην Εναλλακτική Δράση (ΠΗΓΗ)
————
Ο Νικόλας Σμυρνάκης είναι ένας συναρπαστικός άνθρωπος με μεγάλο συγγραφικό, εκπαιδευτικό αλλά και φιλοσοφικό έργο. Η έδρα του είναι στην Κρήτη αλλά ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα και στην Κύπρο παρακινώντας τους ανθρώπους να βρουν το νόημα της ζωής τους. Ο Νικόλας Σμυρνάκης είναι ομιλητής, αρθρογράφος, ποιητής, μυθιστοριογράφος αλλά και δημιουργός αποφθεγμάτων. Πολλά έργα του μπορείτε να τα βρείτε ελεύθερα στο διαδίκτυο.
Το 2016 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο, από τις Εκδόσεις Διόπτρα, με τίτλο “Η Ευτυχία κρυβόταν στο Κομοδίνο μου” το οποίο έγινε, πολύ σύντομα, μπεστ σέλερ. (Δείτε το βιβλίο εδώ). Πρόσφατα, κυκλοφόρησε και το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο “Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω;” (δείτε το εδώ). Όπως θα διαπιστώσετε στην παρακάτω συνέντευξη που παραχώρησε στη Γεωργία Χρήστου, για την Εναλλακτική Δράση, ο Νικόλας Σμυρνάκης έχει κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις για το νόημα της ζωής.
Κ. Σμυρνάκη, είστε ο δημιουργός της φιλοσοφίας του Ανθρώπου στο ΝηΣί. Θέλετε να μας πείτε με λίγα λόγια ποιες είναι οι βασικές αρχές αυτής της φιλοσοφίας;
Η φιλοσοφία του Ανθρώπου στο ΝηΣί (IslandofMan Philosophy) αποτελείται από ένα σύνολο αρχών και αξιών επιτυχίας και ευτυχίας. Απευθύνεται σε όσους αναζητούν την προσωπική ανάπτυξη, την πρόοδο, την αγάπη, την πληρότητα, δηλαδή την εκπλήρωση ενός ανώτερου σκοπού ζωής που συμπεριλαμβάνει κι άλλους ανθρώπους.
Το ΝηΣί συμβολίζει τις αρχές και τις αξίες και ο Άνθρωπος πάνω σε αυτό όσους ενστερνίζονται, διαδίδουν, συνδημιουργούν τη συγκεκριμένη φιλοσοφία και εμπνέουν και άλλους να κάνουν το ίδιο. Σκεφτείτε το ΝηΣί σαν μια παγκόσμια οικογένεια όπου όλοι θα νιώθουν ότι έχουν μια ξεχωριστή θέση. Επιτυχημένοι, ευτυχισμένοι, αγαπημένοι, καλύτεροι άνθρωποι που δημιουργούν έναν, στα μάτια πολλών, ουτοπικό κόσμο. Άνθρωποι… στο ΝηΣί.
Άλλωστε η μεγαλύτερη επιτυχία είναι η ευτυχία! To όραμα είναι αυτό ακριβώς. Να βοηθήσουμε ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να βρουν τον σκοπό της ζωής τους και να τους εξοπλίσουμε με ό,τι μέσα χρειάζονται για να το πραγματοποιήσουν.
Το πρώτο σας βιβλίο έχει τίτλο «Η Ευτυχία κρυβόταν στο Κομοδίνο μου». Είναι όντως η ευτυχία μια τόσο κοντινή και χειροπιαστή υπόθεση;
Κοντινή γιατί είναι δίπλα μας, όσο κοντά είναι το κομοδίνο στο οποίο βάζουμε τα βιβλία που αγαπάμε. Ακόμα περισσότερο, μέσα μας. Ο στόχος του βιβλίου είναι να μας εξοπλίσει με τις γνώσεις και τις τεχνικές ώστε να αναδείξουμε αυτό που ήδη υπάρχει μέσα μας. Σε μεγάλο βαθμό ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε για να αδυνατίσουμε, να βελτιώσουμε τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, να αυξήσουμε τις πιθανότητες να ελκύσουμε έναν καλό σύντροφο, να βρούμε καλύτερη δουλειά!
Ακόμα και τη γνώση που δεν έχουμε μπορούμε να την αποκτήσουμε! Πολλές φορές όμως αναβάλλουμε να κάνουμε τις πράξεις που θα μας οδηγήσουν στην πρόοδο, καθώς τα σπουδαία και τα σημαντικά είναι συνήθως άβολα και φοβιστικά. Πήγαινα σχολείο δώδεκα χρόνια, σπούδαζα άλλα επτά, και κανείς ποτέ δεν μου έμαθε πώς να θέτω στόχους, πώς να απολαμβάνω την πορεία, πώς να ανακαλύψω τον σκοπό της ζωής μου, πώς να βελτιώσω τη σχέση με τον εαυτό μου, άρα με τους πάντες γύρω μου.
Ο εσωτερικός μας κόσμος είναι σε μεγάλο βαθμό αντανάκλαση του κόσμου που βιώνουμε έξω από εμάς. Γι’ αυτό επιμένω πως η προσωπική ανάπτυξη είναι η σπουδαιότερη μορφή επανάστασης. Κι όμως οι νευροεπιστήμες, η μελέτη πάνω στην ανθρώπινη συμπεριφορά, έχουν δώσει απαντήσεις σε πράγματα που μέχρι χθες φάνταζαν απροσπέλαστα. Ναι, η επιτυχία και η ευτυχία πλέον αντιμετωπίζονται σαν επιστήμες. Έχουν νόμους και κανόνες που κάποιος μπορεί να ακολουθήσει!
Φυσικά, δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Αυτό που συνήθως λείπει εκτός από τη γνώση είναι η εφαρμογή. Είναι όμως εφικτό! Και όπως λέει ο Τζιμ Ρον, από τη στιγμή που κάτι είναι εφικτό, καταλήγει να είναι εύκολο. Μόνο τα αδύνατα είναι δύσκολα!
Είστε υποστηρικτής της φιλοσοφίας ότι «Το αδύνατο είναι εφικτό. Όλα τα άλλα είναι παρεξήγηση». Αν και καταλαβαίνω το πνεύμα της φράσης, εντούτοις μου ακούγεται υπερβολική δήλωση. Σας ρωτώ λοιπόν, πιστεύετε ότι δεν υπάρχουν άλλοι παράγοντες πλην του εαυτού μας, που καθορίζουν σε έναν βαθμό τη ζωή μας; Κι αν μπορείτε να μας πείτε δύο λόγια γι’ αυτό.
Πριν από κάποιο καιρό έκανα μια ομιλία σε ένα Κέντρο Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού (ΚΕΣΥΠ) για τον ρόλο του δασκάλου – καθηγητή ως ηγέτη στην τάξη και το χρέος του να βοηθήσει τα παιδιά να ανακαλύψουν τον σκοπό της ζωής τους. Πιστεύω βαθιά ότι: Νόημα βρίσκει κάποιος στη ζωή μόνο όταν έχει βρει το νόημα της ζωής του. Και το νόημα της ζωής είναι να ακολουθείς τα όνειρά σου. Μια σύμβουλος πήρε τον λόγο και πολύ λογικά μου είπε: «Καλά όλα αυτά, αλλά τελικά τα πάντα εξαρτώνται από εμάς; Η κρίση δεν μας επηρεάζει; Ατυχίες δεν υπάρχουν;». «Πράγματι έχετε απόλυτο δίκιο», απάντησα, «μόνο που η αντίδρασή μας στην ατυχία μας είναι που ορίζει την τύχη μας. Για να το πω διαφορετικά: Η αντίδρασή μας στην τυχαιότητα είναι που μετατρέπει την τύχη σε επιλογή».
Πράγματι, σε κάποιες περιπτώσεις, ειδικά όταν αυτές αφορούν την υγεία, σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Ίσως επειδή ακόμα δεν ξέρουμε αρκετά γι’ αυτό το θέμα. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, όμως, μπορούμε να επηρεάσουμε τις συνθήκες, τα πράγματα, τους άλλους, τον εαυτό μας. Βλέπουμε ανθρώπους που σε συνθήκες κρίσης ανθούν και άλλους που σε συνθήκες άνθησης μαραίνονται. Ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τα πράγματα και οι πράξεις τους είναι που κάνουν τη διαφορά.
Ο Στίβεν Χόκινγκ, κοσμολόγος, συγγραφέας και διευθυντής ερευνών στο Κέντρο Θεωρητικής Κοσμολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου παράλυτος και επικοινωνούσε μέσω συσκευής παραγωγής ομιλίας. Πέθανε πενήντα και πλέον χρόνια μετά τη διάγνωση της ασθένειάς του, ενώ οι γιατροί τού έδιναν δύο, το πολύ τρία χρόνια ζωής. Πόσο αδιανόητο και παράλογο. Όχι μόνο έζησε πενήντα χρόνια, αλλά δούλεψε όπως λίγοι, δημιούργησε όπως λίγοι, υπηρέτησε την επιστήμη και γέννησε αριστουργήματα όσο λίγοι. Οι φυσικοί του πόροι ελάχιστοι, κι όμως κατάφερε εκπληκτικά πράγματα.
Πιστεύω ακράδαντα ότι από εμάς ξεκινούν και σε εμάς καταλήγουν όλα. Κι αν όχι όλα, τα περισσότερα. Στους δρόμους που επιλέξαμε να διαβούμε, τα ροδοπέταλα είναι δική μας ευθύνη.
Άλλωστε: «Φταίω» σημαίνει «Το έκανα να συμβεί». «Το έκανα να συμβεί» σημαίνει «Έχω δύναμη» και «Μπορώ να το διορθώσω». Αν φταίνε πάντα οι άλλοι, τίποτα δεν μπορεί να φτιάξει, να αλλάξει. Είναι βαρετό να μη φταις. Σε ό,τι αφορά το αδύνατο. Πριν από μερικές δεκάδες χρόνια, η πτήση θεωρούνταν αδύνατη. Τώρα; Τι σημαίνει αδύνατο; Δώστε μου τον ορισμό. Αυτό που δεν μπορεί να συμβεί τώρα ή αυτό που είμαστε σίγουροι ότι δεν θα συμβεί ποτέ; Και πώς το γνωρίζουμε;
Για να σας πω την αλήθεια, δεν μπορώ να ζήσω σε έναν κόσμο στον οποίο το αδύνατο δεν είναι εφικτό. Μου φαίνεται πολύ λίγος, πολύ στενός. Αλλά αφήστε τη δική μου άποψη για το θέμα. Όλοι οι μεγάλοι οραματιστές, επιστήμονες, καλλιτέχνες, κατάφεραν ό,τι κατάφεραν ακριβώς γιατί πίστευαν στη «θνητότητα» του αδύνατου. Σας παραπέμπω σε έναν από τους αγαπημένους μου, τον σπουδαίο Νίκο Καζαντζάκη: «Αυτή ’ναι η αξία του ανθρώπου: να ζητάει και να ξέρει πως ζητάει το αδύνατο, και να ’ναι σίγουρος πως θα το φτάσει, γιατί ξέρει πως αν δεν λιποψυχήσει, αν δεν ακούσει τι του κανοναρχάει η λογική, μα κρατάει με τα δόντια την ψυχή του κι εξακολουθεί με πίστη, με πείσμα να κυνηγάει το αδύνατο, τότε γίνεται το θάμα, που ποτέ ο αφτέρουγος κοινός νους δεν μπορούσε να το μαντέψει: το αδύνατο γίνεται δυνατό».
Διάβασα κάποια από τα αποφθέγματά σας. Θα ήθελα μια μικρή ανάλυση για αυτό: «Αλλάζοντας έναν, που θα αλλάξει μία, που θα αλλάξει έναν, αλλάζεις τον κόσμο. Μην ξεχάσεις να ξεκινήσεις από το ΕΓΩ»
Σας παραπέμπω σε δύο αποσπάσματα από το τελευταίο μου βιβλίο Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω; Νομίζω εκεί το εξηγώ καλύτερα! Απόσπασμα πρώτο: «Όταν αλλάζει ένα μικρό κομμάτι ενός μεγάλου συνόλου, αλλάζει το μεγάλο σύνολο. Η επίδραση όμως είναι ακόμη μεγαλύτερη. Γιατί όταν εμείς είμαστε πιο ευτυχισμένοι, όταν εμείς κάνουμε αυτό που αγαπάμε, όταν εμείς προσφέρουμε, όταν εμείς αλλάζουμε δηλαδή, εμπνέουμε κι άλλους να το κάνουν. Η προσφορά είναι ένας υγιής ιός… Αλλάζοντας τον κόσμο μέσα μας, αλλάζουμε τον κόσμο. Και αλλάζοντας τον κόσμο, αλλάζει ο κόσμος μέσα μας. Η αλλαγή ξεκινά από μας. Άλλωστε, οι άλλοι είμαστε εμείς αλλά δεν το ξέρουμε ακόμα. Αν αλλάξουμε εμείς, αλλάζουν όλοι».
Απόσπασμα δεύτερο: Ο κόσμος αλλάζει απ’ αυτούς που παρακούν το «Δεν αλλάζει ο κόσμος, παιδί μου». Αφού είπαμε: Ο πιο σίγουρος δρόμος για να βρεις την πορεία σου είναι να παρακούς τις με σιγουριά εκφρασμένες συμβουλές εκείνων που τα συμφέροντά τους έρχονται σε σύγκρουση με τα δικά σου. Γιατί αλλάζει ένας κόσμος; Ο κόσμος αλλάζει γιατί αλλάζουμε εμείς. Ο κόσμος αλλάζει γιατί τον αλλάζουμε εμείς. Πώς αλλάζει ένας κόσμος; Αλλάζοντας έναν, που θα αλλάξει μία, που θα αλλάξει έναν… αλλάζεις τον κόσμο». Τι χρειάζεται για να αλλάξει ο κόσμος; Δύο πράγματα χρειάζονται για να αλλάξεις τον κόσμο. Ο κόσμος κι εσύ. Οπότε: Ας αλλάξουμε τον κόσμο. Γιατί αλλάζει. Γιατί μπορούμε. Και γιατί η ώρα του είναι. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την αρχή. Εγώ…».
Ζητάμε την αλλαγή του κόσμου και των άλλων έξω από εμάς. Ενώ όλα ξεκινούν και καταλήγουν σε εμάς. Σκεφτείτε όλοι να βελτιωθούμε από λίγο. Να γίνουμε λίγο πιο ευγενικοί, λίγο πιο χαμογελαστοί, λίγο πιο ηθικοί, με περισσότερη ενσυναίσθηση. Σκεφτείτε τι επίδραση θα έχει αυτό στον κόσμο, στον πλανήτη. Αλλά και κανείς άλλος να μην το κάνει, έχουμε την ευθύνη να ξεκινήσουμε πρώτα εμείς. Όπως έλεγε ο Γκάντι: «Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο». Κι αυτό θα εμπνεύσει κι άλλους, κι άλλους, κι άλλους. Και τότε… θα ζούμε στον αλλαγμένο κόσμο. Στον νέο κόσμο που εμείς δημιουργήσαμε.
Το νέο σας βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Διόπτρα έχει τίτλο “Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω”; Θα θέλατε να μας δώσετε τη σύντομη εκδοχή της απάντησης;
Η αλήθεια είναι ότι η πιο σύντομη εκδοχή της απάντησης βρίσκεται στις σελίδες του βιβλίου, μιας και θέλει αρκετή ανάλυση το συγκεκριμένο θέμα. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι από πολύ νέοι ζούμε υπό το καθεστώς κάποιων «αδιαπραγμάτευτων» εννοιών οι οποίες μοιάζουν σωστές γιατί έτσι μας είπαν οι «γνωστικοί» και «σώφρονες» της ζωής και όχι γιατί είναι πράγματι σωστές.
Πρόκειται περί μύθων που, επειδή είναι καθολικά αποδεκτοί, έχουν μετατραπεί σε άτυπα αξιώματα που μας στιγματίζουν, επηρεάζουν το αξιακό μας σύστημα, άρα κάθε πτυχή της ζωής μας. Για παράδειγμα, «Αν πετύχω έναν στόχο θα είμαι χαρούμενος», «τα ετερώνυμα έλκονται», «όσοι τα καταφέρνουν έχουν ταλέντο», «τα κωλόπαιδα πετυχαίνουν σε αυτή τη ζωή», «προσφέρω σημαίνει χάνω» και πολλά άλλα.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο, στόχος μου είναι να καταρρίψω πολλούς από αυτούς τους μύθους, που σχετίζονται με την επιτυχία και την ευτυχία. Σίγουρα, επομένως, μόνο το «να πετύχω για να ευτυχήσω» δεν λειτουργεί. Πάντα θα υπάρχει κάτι περισσότερο να πετύχουμε, οπότε δεν θα είμαστε ποτέ ευτυχισμένοι. Για τη συνολική απάντηση στο ερώτημα του τίτλου του βιβλίου, αναμένω τη δική σας άποψη, όπως και όλων των αναγνωστών, όταν το ολοκληρώσουν. Άλλωστε το συγκεκριμένο βιβλίο βάζει τον αναγνώστη στη διαδικασία να συμμετέχει ενεργά όχι απλώς στην ανάγνωση, αλλά – όσο κι αν αυτό φαίνεται παράξενο – στη συγγραφή του έργου. Ο αναγνώστης μετατρέπεται σε συνδημιουργό καθώς εμφανίζεται ως ήρωας μέσα στο έργο αλλά και γιατί καλείται να γράψει τον επίλογό του. Πρόκειται επομένως για ένα βιβλίο που φτάνει σε ένα νέο τέλος κάθε φορά που κάποιος το διαβάζει.
Κ. Σμυρνάκη, έχετε βοηθήσει πολλούς ανθρώπους να βρουν τους στόχους τους και το νόημά τους. Θα ήθελα λοιπόν να σας κάνω μια ερώτηση με βάση την εμπειρία σας. Πίσω από την επιφάνεια όπου οι στόχοι για τον καθένα είναι διαφορετικοί, υπάρχει ένα βαθύτερο κοινό σημείο; Για παράδειγμα, ζητάμε να είμαστε αγαπητοί; Ζητάμε να νιώθουμε δυνατοί ή κάτι άλλο;
Ωραία ερώτηση. (Α, μια και το ανέφερα, το «ωραία ερώτηση» συνήθως κρύβει πίσω του το «Έχω πολύ καλή απάντηση»). Όλοι οι άνθρωποι με τους οποίους έχω συνεργαστεί, από φοιτητές μέχρι εφοπλιστές, από πληγωμένους βαθιά μέχρι ανθρώπους με μεγάλη αυτοπεποίθηση, από μαθητές μέχρι ηγετικά στελέχη, έφηβοι ή υπερήλικες, Έλληνες ή ξένοι, αδύναμοι ή δυνατοί, με οικονομικά προβλήματα ή οικονομικά εύρωστοι, όλοι, μα όλοι, είχαν και έχουν μια πρωταρχική ανάγκη. Την αγάπη. Όλοι μας έχουμε την ανάγκη να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και να μας αγαπήσουν οι άλλοι. Από εκεί ξεκινούν και εκεί καταλήγουν όλα.
Πίσω από την κραυγή για αναγνώριση και προσοχή κρύβεται η αγάπη. Είναι το θέμα με το οποίο ασχολήθηκα και στην πρόσφατη ομιλία μου στο TEDx. Πιστεύω βαθιά ότι ένα συναίσθημα υπάρχει: αυτό της αγάπης. Όλα τα άλλα συναισθήματα είναι παραλλαγές του. Και ένας φόβος υπάρχει: Ο φόβος μήπως δεν αγαπηθούμε. Το μίσος, η οργή, η λύπη, ο θυμός, όλα τα άλλα αρνητικά συναισθήματα έχουν να κάνουν με την απώλεια της αγάπης ή με τον φόβο ότι δεν αγαπιόμαστε αρκετά.
Όλο λοιπόν αυτό το κυνήγι της «επιτυχίας», των χρημάτων, των θέσεων εξουσίας ουσιαστικά είναι κενό όταν δεν καταλήγει στην αγάπη. Και οι άνθρωποι ξεχνιόμαστε. Και ψάχνουμε το χρήμα για το χρήμα λες και θα μας κάνει παρέα όταν είμαστε μόνοι, θα μας αγκαλιάσει όταν έχουμε ανάγκη την τρυφερότητα ή θα μας παρηγορήσει στα δύσκολα όταν αντιμετωπίζουμε προβλήματα. Τα χρήματα είναι μέσο για να βιώσουμε συναισθήματα. Στην ίδια λογική, οι στόχοι, μεγάλοι ή μικροί, πρέπει να είναι μέσα για να βιώσουμε συναισθήματα. Θα σας έχει τύχει να πετύχετε κάτι που θεωρούσατε πολύ σημαντικό και να πείτε «μα αυτό ήταν μόνο;». Αν ο στόχος δεν μας οδηγεί στην πρόοδο και στην αγάπη δεν έχει απολύτως κανένα νόημα. Αυτό που στο τέλος μένει δεν είναι τι καταφέραμε αλλά τι άνθρωποι γίναμε μέχρι να το καταφέρουμε!
Οι επιμέρους στόχοι πρέπει να οδηγούν στην εκπλήρωση ενός ανώτερου σκοπού ζωής μέσα από την προσφορά στους συνανθρώπους μας. Μόνο έτσι θα λάβουμε την αγάπη που αναζητάμε από τη στιγμή της γέννησής μας μέχρι την τελευταία μας μέρα στη Γη. Η μεγαλύτερη επιτυχία είναι η ευτυχία και η μεγαλύτερη ευτυχία είναι η αγάπη. Γι’ αυτό και μία από τις βάσεις της φιλοσοφίας του Ανθρώπου στο ΝηΣί (IslandofMan Success Philosophy) είναι το: Δώσε περισσότερα από όσα λαμβάνεις και θα λάβεις περισσότερα από όσα έδωσες.
Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές ποιος είναι ο λόγος που δεν γνωρίζουμε το νόημα της ζωής μας. Και έχω καταλήξει ότι τις περισσότερες φορές φταίει το γεγονός ότι δεν κάνουμε τις σωστές ερωτήσεις στον εαυτό μας. Εάν συμφωνείτε με αυτή τη σκέψη, μπορείτε να μας πείτε τρεις βασικές ερωτήσεις που θα έπρεπε να θέτουμε στον εαυτό μας προκειμένου να βοηθηθούμε στην ανεύρεση του νοήματος της ζωής μας;
Ο βασικός λόγος που δεν βρίσκουμε το νόημα που αναφέρετε είναι ότι δεν το αναζητάμε. Πώς να βρεις κάτι που δεν αναζητάς; Δεν το ψάχνουμε επειδή πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει ή ότι και να υπάρχει, δεν θα το βρούμε. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να έρθουμε πιο κοντά σε αυτό που αποτελεί τον δικό μας σκοπό ζωής, ο οποίος δίνει νόημα στην ύπαρξή μας. Άλλωστε, είναι η απάντηση σε ένα από τα πρωταρχικά ερωτήματα του ανθρώπου: «Γιατί ζω;», δηλαδή ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μου;
Κάποιοι από αυτούς είναι να γινόμαστε μέλη σε ομάδες, να γνωρίζουμε νέους ανθρώπους, να δοκιμάζουμε καινούρια πράγματα και φυσικά, όπως είπατε, να αναρωτιόμαστε. Κερδίζουν στη ζωή αυτοί που κάνουν τις σωστές ερωτήσεις στους σωστούς ανθρώπους. Και ένας από τους πιο «σωστούς» ανθρώπους της ζωής μας είναι ο εαυτός μας. Ή, ακόμα καλύτερα, ο ιδανικός μας εαυτός. Ο άνθρωπος που θέλουμε να γίνουμε. Παραθέτω τρεις ερωτήσεις που μπορούν να βοηθήσουν στην αέναη αναζήτησή μας.
• Αν έπρεπε εννέα με πέντε να βρίσκομαι κάπου, να κάνω κάτι για το οποίο δεν θα πληρωνόμουν, πού θα ήμουν και τι θα έκανα;
• Αν αύριο έπρεπε να φύγω από τη ζωή, τι θα ήθελα να κάνω σήμερα;
• Ποια σκέψη είναι ικανή να με ξυπνήσει πριν από το ξυπνητήρι το πρωί, ποιες πράξεις είναι ικανές να με κάνουν να απορώ πώς πέρασε ο χρόνος κατά τη διάρκεια της μέρας, ποια σκέψη μπορεί να με σπρώχνει να κοιμηθώ με ένα χαμόγελο κάθε βράδυ;
Σε κάθε περίπτωση σκεφτείτε το εξής: Ίσως το νόημα της ζωής μας είναι να προσδίδουμε νόημα σε κάθε στιγμή της ζωής μας. Ψάχνουμε περίπλοκα νοήματα αλλά τι πιο σημαντικό από το να επηρεάζουμε θετικά έναν άνθρωπο, να είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό που έχουμε και να γινόμαστε καλύτεροι από αυτό που ήμασταν χθες. Προσωπικά έχω καταλήξει στο εξής: Ήρθαμε σ’ αυτόν τον κόσμο για να εκπληρώσουμε τον σκοπό της ζωής μας. Στο ταξίδι μας αυτό να προοδεύουμε, να δίνουμε, να παίρνουμε αγάπη και να κάνουμε τον κόσμο ομορφότερο.
Εύχομαι, τόσο σε εσάς όσο και στους αναγνώστες σας, να βρείτε τον τρόπο να εκπληρώνετε τον σκοπό της ζωής σας κάθε μέρα. Γιατί σκοπός του σκοπού της ζωής είναι αυτός ακριβώς. Να τον εκπληρώνουμε καθημερινά. Σας ευχαριστώ!
Περισσότερες πληροφορίες για τα βιβλία του Νικόλα Σμυρνάκη θα βρείτε εδώ
Σχετικότατα άρθρα:
