Πηγή : www.newshub.gr
Ο Νικόλας Σμυρνάκης είναι συγγραφέας, ένας από τους πιο γνωστούς της γενιάς του. Είναι ένας πολυδιάστατος άνθρωπος, πολυσχιδής. Όραμά του είναι να βοηθήσει ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να βρουν τον σκοπό τους και να τους εξοπλίσει με τα μέσα που είναι απαραίτητα για να τον πραγματοποιήσουν.
Ειναι πνεύμα ανήσυχο όπως μπορεί να αντιληφθεί κανείς και μέσα από τη συνέντευξη που μας παραχωρεί. Είναι όμως και ένας άνθρωπος έχει σε περίοπτη θέση την έννοια της αγάπης. Για αυτό άλλωστε της αφιέρωσε τόση έμπνευση παράγοντας το τελευταίο του βιβλίο, το οποίο μάλιστα τιτλοφορείται: «Τα γράμματα της αγάπης»
1.Η μεγαλύτερη δύναμη, και η πιο δύσκολη ίσως, είναι εκείνη της αγάπης. Παρόλα αυτά πρέπει να σε ρωτήσω κάτι που θεωρώ φυσικό… Τι σε ώθησε να γράψεις αυτό το βιβλίο; Γιατί τώρα; Πώς προέκυψαν Τα Γράμματα της Αγάπης;
«Στο βιβλίο αυτό καταπιάνομαι με 18 διαφορετικές εκδοχές της Αγάπης. Αυτές αποτυπώνονται με λέξεις μα και με σχέδια, φτιαγμένα από τα πέντε γράμματα της αγάπης. Τι κι αν τα γράμματα της αγάπης παραμένουν πάντα τα ίδια; Εκείνη αλλάζει μορφές.
Το πιστεύω βαθιά ότι η αγάπη δεν χάνεται. Παίρνει άλλη μορφή, μα παραμένει αγάπη. Η αγάπη που ξεχνιέται σε μια δυσκολία, δεν ήταν ποτέ αγάπη. Ενυπάρχει σε κάθε λέξη, σκέψη, κίνηση, πράξη ή απραξία μας. Δεν έχει κατάλληλη στιγμή γιατί είναι παντού. Είναι ανώτερη ανάγκη, ένα συναίσθημα που περικλείει όλα τα άλλα, αυτό που ψάχνουμε από τη μέρα της γέννησής μας μέχρι τη στιγμή που αφήνουμε την τελευταία μας πνοή.
Για την ιστορία όμως, όλα ξεκίνησαν όταν κράτησα στα χέρια μου ένα δερματόδετο τετράδιο, διακοσμημένο με μια πέτρα στο κέντρο του, αγορασμένο από έναν παλαιοπώλη, που ανακαλύψαμε με την Εύα στη Mauerpark Flea Market του ανατολικού Βερολίνου, το 2009. Στις σελίδες του σκάρωσα την πρώτη καλλιγραφική αγάπη, αυτή που βλέπετε τώρα στο εξώφυλλο του βιβλίου. Εκεί έφτιαξα τα πρώτα σχέδια, τις εκδοχές της αγάπης, τα οποία παντρεύτηκαν με λέξεις, διαλόγους και στίχους».
2. Πιστεύεις πως η έκφραση της αγάπης φοβίζει τον κόσμο, γι’ αυτό και οι περισσότεροι δεν την εκφράζουν όταν πρέπει, μετανιώνοντάς το αργότερα; Θεωρείται η αγάπη αδυναμία τις περισσότερες φορές;
«Πράγματι, η έκφραση της αγάπης μας φοβίζει. Και αν ο άλλος δεν ανταποκριθεί; Η μη έκφραση της αλήθειας μας είναι η μεγαλύτερη απόρριψη που μπορούμε να βιώσουμε, και προέρχεται από τον ίδιο μας τον εαυτό. Αν νοιαζόμασταν για τη γνώμη του εαυτού μας για εμάς, όσο νοιαζόμαστε για τη γνώμη των άλλων για εμάς, θα ήταν οι ζωές μας πιο γεμάτες και ο κόσμος μας πιο όμορφος.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία από το να εκφράζεις αυτό που σκέφτεσαι, να λες αυτό που νιώθεις. Η άρνησή μας να μοιραστούμε το συναίσθημά μας, αποτελεί συστατικό στοιχείο της γέννησης των απωθημένων, αυτών που κάποια στιγμή σκάνε μέσα μας. Η παράπλευρη απώλεια από την έκρηξη αυτή συμπαρασύρει την ίδια την ψυχή».
3.Είναι τελικά “Τα Γράμματα της Αγάπης” ένας διάλογος με τον εαυτό μας, και ουσιαστικά μια πολύ προσωπική εσωτερική αναζήτηση;
«Το βιβλίο είναι γραμμένο σε διαλεκτική μορφή. Είναι ένας αποκαλυπτικός διάλογος με τους πιο αγαπημένους μας. Αυτούς που είναι εδώ, αυτούς που θέλουμε να έρθουν, αυτούς που έχουν φύγει. Ένας διάλογος που καταλήγουμε να κάνουμε με τον εαυτό μας τον ίδιο.
Ακούμε συχνά ότι πρέπει πρώτα να αγαπήσεις τον εαυτό σου προκειμένου να αγαπήσεις τους άλλους. Οι περισσότεροι δεν ξέρουν τι σημαίνει αυτό ακριβώς. Ούτε καν αυτοί που το προτείνουν. Δηλαδή να απομονωθώ κάπου για έξι-εφτά χρόνια, μέχρι να καταφέρω να αγαπήσω τον εαυτό μου; Μόνος μου θα το κάνω αυτό; Και μετά θα ριχτώ ξανά στον στίβο της ζωής, στο γήπεδο των σχέσεων; Τότε μονάχα θα είμαι έτοιμος; Ή τότε θα είμαι ένα αγρίμι, ανίκανο να αγαπήσει και να αγαπηθεί;
Παραθέτω μια φράση από το βιβλίο, που νομίζω πως δίνει μια πρώτη απάντηση στα πιο πάνω ερωτήματα:
“Θα το έχεις ακούσει, πως για να σε αγαπήσουν κάποιοι, πρέπει πρώτα να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Μόνο που δεν θα αγαπήσεις ολοκληρωτικά τον εαυτό σου, αν πρώτα δεν αγαπήσεις κάποιους”».
4.Μέσα στο βιβλίο σου αναφέρεις πως για να σε αγαπήσουν και να αγαπήσεις κι εσύ με τη σειρά σου, πρέπει πρώτα εσύ να αγαπήσεις τον εαυτό σου! Μήπως όμως έτσι κινδυνεύεις να γίνεις εγωπαθής και εγωκεντρικός, όχι μόνο να μην έχεις πια ανάγκη να σε αγαπήσουν όλοι, μα κανένας;
«Καταρχάς, ο μόνος τρόπος για να αρέσεις σε όλους (πόσο μάλλον για να σε αγαπήσουν) είναι να αρέσεις στον εαυτό σου. Αλλά ας πάμε ένα βήμα πίσω:
Τι θέλει ένας άνθρωπος από εμάς – ένας άνθρωπος που εμείς θεωρούμε σημαντικό στη ζωή μας; Να τον φροντίσουμε, να χτίσουμε σχέση μαζί του, να τον αγαπήσουμε. Τι θέλει ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μας; Να τον φροντίσουμε, να χτίσουμε σχέση μαζί του, να τον αγαπήσουμε. Ποιος είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μας; Ο εαυτός μας.
Μπορεί κάποιους να τους ξενίζει αυτή η σκέψη, μα αυτό συμβαίνει συχνά με ορισμένες αλήθειες. Έχουμε ενοχοποιήσει την αυτοφροντίδα, ανάγοντάς τη σε εγωισμό. Μα χωρίς τον εαυτό, οι άλλοι είναι ανύπαρκτοι. Όταν δεν είμαστε εμείς καλά, οι άλλοι συχνά υποφέρουν. Με τον εαυτό μας συνυπάρχουμε πολύ περισσότερο από ό,τι με οποιονδήποτε άλλο. Ο κολλητός κάποια στιγμή θα πάει σπίτι του. Ο σύντροφος θα πάει στη δουλειά. Με τον εαυτό μας «συγκατοικούμε» είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο.
Άλλο, όμως, φροντίζω τον εαυτό μου, χτίζω τη σχέση μου μαζί του, τον αγαπώ με τις δυσκολίες, τις ανασφάλειες, τα μειονεκτήματα και τα προβλήματά του, κι άλλο είμαι εγωιστής, υπερφίαλος, παρτάκιας, κοιτώ το συμφέρον μου και φροντίζω μόνο τις δικές μου ανάγκες.
Πού καταλήγω; Φροντίζω εμένα, φροντίζοντας τον εαυτό μου. Φροντίζω εμένα, φροντίζοντας τους γύρω μου. Φροντίζω εμένα, αφήνοντας τους γύρω μου να με φροντίσουν».
5.Λένε ότι το μίσος και την αγάπη τα χωρίζει μια λεπτή γραμμή. Άραγε ισχύει κάτι τέτοιο; Τι πιστεύεις;
«Εκείνος που μισεί, θυμώνει άκρατα, στεναχωριέται βαθιά, πάσχει από βαριάς μορφής έλλειψη αγάπης. Άρρωστος είναι. Το μίσος είναι έλλειψη αγάπης».
6.Σε ποιον θα ήθελες να πεις «σ’ αγαπάω» αυτή τη στιγμή, σε ποιους το έχεις πει και ίσως το μετάνιωσες, και σε ποιους μετάνιωσες που δεν το είπες;
«Πρόσφατα σε μια ομιλία μου στην Αθήνα προκάλεσα τους παρευρισκόμενους να κάνουμε κάτι άβολο, τρομακτικό. Πρώτος ξεκίνησα εγώ. Κάλεσα στο τηλέφωνο τον πατέρα μου από τη σκηνή. Δεν είχε ιδέα. Τον ενημέρωσα ότι τον ακούνε 100 άνθρωποι, έβαλα σε ανοικτή ακρόαση το κινητό και το έφερα σε απόσταση αναπνοής από το ασύρματο μικρόφωνο.
«Πατέρα, σ΄ αγαπώ», ψέλλισα.
«Και εγώ σ’ αγαπώ», μου είπε συγκινημένος.
«Πρέπει να το λέμε πιο συχνά ρε γαμώτο», του είπα.
«Ε, κάποιος έπρεπε να κάνει την αρχή, παιδί μου», συμπλήρωσε με μια παιδικότητα αταίριαστη με τα 76 του χρόνια, μα τόσο ταιριαστή με τον χαρακτήρα του.
Κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή. Και επειδή δεν ελέγχουμε κανέναν πέρα από τον εαυτό μας, μαντέψτε ποιος πρέπει να είναι αυτός».
7.Πολυγραφότατος και αστείρευτος ο Νικόλας Σμυρνάκης! Τι ακόμα να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον; «Κλείσε» αυτή τη μικρή συνέντευξη, όπως νομίζεις εσύ!
«Ετοιμάζω διάφορα, κάποια από τα οποία δεν γίνεται ακόμα να μοιραστώ καθώς είναι υπό διαμόρφωση. Αυτό που μπορώ να αποκαλύψω αυτή τη στιγμή, είναι το θέμα του επόμενου βιβλίου μου.
Γράφω για εκείνα τα ψέματα που μας παρουσίασαν ως Αλήθειες. Για τα δήθεν αυτονόητα, που διαφεντεύουν τη ζωή μας. Για εκείνες τις ιδέες, τις οποίες θεωρούμε αδιαμφισβήτητες γιατί έτσι μας τις δίδαξαν.
Σε ένα άλλο βιβλίο μου, με τίτλο Η ΑΛΗ8ΕΙΑ, προτρέπω τον αναγνώστη να ανακαλύψει την Αλήθεια του. Σε αυτό το έργο θα προτείνω στον αναγνώστη να αμφισβητήσει τις Αλήθειες που έχει ανακαλύψει. Να ξεχωρίσει τι είναι δικό του και τι ξένο, φυτεμένο, σύμβαση, στερεότυπο, συνήθεια, πλάνη, κεκαλυμμένο ψέμα, μα και παράλληλα να αφουγκραστεί την Αλήθεια των συνανθρώπων του».
Δείτε το άρθρο εδώ.
Σχετικότατα άρθρα:
Sales
Sales
Sales
Sales 10%
Sales
Sales 10%
Sales
Sales
Sales 10%
Sales 10%
