Κάποιοι γονείς θα προτιμούσαν να ζήσουν εκείνοι τη ζωή των παιδιών τους γιατί έτσι πιστεύουν ότι θα τη ζήσουν καλύτερα από εκείνα, για εκείνα. Μόνο που ξεχνάνε ότι η ζωή των παιδιών τους τους ανήκει. Όπως και τα λάθη τους. Όπως και τα όνειρά τους. Όπως και τα άγχη τους. Όπως και τα προβλήματά τους.

Άλλωστε η γνώμη που έχουμε εμείς για τα παιδιά μας και τις επιλογές τους, μιλώ και σαν μπαμπάς, δεν σημαίνει ότι είναι και η σωστή για το μέλλον τους.
Πρέπει κάποια στιγμή να τους δείξουμε εμπιστοσύνη και να τους επιτρέψουμε την αυτοδιάθεση. Να ορίσουν τη μοίρα τους.
Έτσι τους μαθαίνουμε να αναλαμβάνουν την ευθύνη της επιτυχίας ή της αποτυχίας τους, να ανεξαρτοποιούνται και ταυτόχρονα νιώθουν ότι τα στηρίζουμε.

Έτσι χτίζουμε μια καλύτερη σχέση μαζί τους. Αλλά και ηρεμούμε εμείς.

Έχουμε κι εμείς ζωή και δεν είναι δική μας ευθύνη μόνο να διορθώσουμε κάθε τι που βλέπουμε στραβό στους άλλους. Ακόμα κι αν είναι τα παιδιά μας!
Εμείς τους έχουμε δώσει κατευθύνσεις. Δεν μπορούμε όμως να γίνουμε καθοδηγητές της μοίρας τους.

“Άσε με να κάνω λάθος, μην παριστάνεις το Θεό”, έλεγε ένα τραγούδι του Βασίλη. Τι θυμήθηκα!

Την αγάπη μου

Νικόλας Σμυρνάκης

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
αποφθέγματα, συμβουλές, videos, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

Σχετικότατα άρθρα:

Το λάθος

Μάθημα ζωής από έναν 9χρονο

Ευεργετικό λάθος

_______________

Δωρεάν ebook | Ανάβαλε την αναβλητικότητά σου