Φταίω σημαίνει έχω δύναμη. Όταν φταις που τα έκανες χάλια σημαίνει ότι έχεις δυνατότητα να διορθώσεις τα “σκατά” στη ζωή σου με την ίδια δύναμη που τα δημιούργησες.

Φταίω για τα πάντα. Όχι μόνο για αυτά που περνάνε άμεσα από το χέρι μου. Φταίω που ένας συνεργάτης μου τα θαλάσσωσε. Προφανώς δεν τον εκπαίδευσα σωστά. Φταίω που ένας φίλος που βρίσκεται στον κύκλο επιρροής μου αδικεί έναν άλλο άνθρωπο. Φταίω που ο γιος μου δεν μου είπε χθες καληνύχτα.

Η ευθύνη μου όμως είναι ακόμα ευρύτερη. Φταίω ακόμα κι όταν δεν φταίω.

Φταίω που το απρόσεκτο βήμα μου σκότωσε μια οικογένεια μυρμηγκιών. Νιώθω γνήσια λύπη όταν συνειδητοποιώ το χαμό της. Φταίω που ακόμα τα ζώα πεθαίνουν για να ικανοποιήσουμε εμείς τις ανάγκες μας και αυτό είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Που υπάρχουν γονείς που ακόμα χρησιμοποιούν την έκφραση «είσαι κακό παιδί». Που το θεωρούν “οκέι” να του δώσουν μια δυνατή στον πισινό, “έτσι για να μάθει”, χωρίς να συνειδητοποιούν το έγκλημα που διαπράττουν.

Φταίω για όσα δεν έχω καταφέρει να φταίω. Για όσα δεν έχω καταφέρει να επηρεάσω. Για όσα δεν αποτελούν ευθύνη μου. Για αυτά φταίω περισσότερο.

Φταίω που υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν ιδέα τι να κάνουν στη ζωή τους, που αποφεύγουν τα εμπόδια όπως η γάτα το νερό, που πιστεύουν ότι το να κάνεις αυτό που αγαπάς είναι πολυτέλεια. Φταίω που οι άνθρωποι ακόμα δεν έχουν πειστεί ότι μπορούν να ανθίσουν μέσα στην κρίση.
Φταίω που διεκδικούν τη γη μας ασήμαντοι «εχθροί». Που μας κυβερνούν ανίκανοι. Φταίω για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Φταίω που μπούχτισε ο πλανήτης πλαστικά, μα τον καφέ μας επιμένουμε να τον pernoume εγουέι.

Φταίω που παιδιά πεινούν, που κάθε μέρα γυναίκες μετατρέπονται σε σκλάβες, που άνδρες δολοφονούνται για τα πιστεύω τους. Και θα φταίω όσο υπάρχουν άνθρωποι απάνθρωποι υπάνθρωποι που “τρυφερά” αγγίζουν το σώμα ανηλίκων συνοδεύοντας τις πράξεις τους με τη φράση “Μην φοβάσαι…”.
Φταίω που δεν αλλάζει ο κόσμος στο ρυθμό που θα μπορούσε. Φταίω και με νοιάζει. Με πειράζει. Με αφορά.

Όσο μεγαλώνει ο βαθμός ενσυναίσθησης και αυξάνεται η ευθύνη, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να διαχειριστώ το συναίσθημα, μα τόσο μεγαλύτερη αξία έχει η ζωή. Η αξία, αυτός είναι ο μετρητής ουσίας και ο δείκτης ευτυχίας μου. Αυτή που έχω και αυτή που προσφέρω στους άλλους. Αυτή που προσφέρω στους άλλους, προσδιορίζει αυτή που έχω.

Θέλω να φταίω κι ας πληγώνομαι συχνά, όχι γιατί είμαι μαζοχιστής ή ανώτερος, μας γιατί έτσι η ζωή μου αποκτά νόημα. Αυτό αλλιώς λέγεται καλός εγωισμός.

Όταν φταίνε οι άλλοι, τίποτα δεν μπορώ να αλλάξω. Τίποτα να ελέγξω. Όταν μετακυλύω την ευθύνη χαρίζω τα σκήπτρα της ύπαρξής μου, την ίδια στιγμή που παραδίδω την εξουσία σε αναίσθητους «τροφούς». Βυζαίνω απ’ τη θηλή τους άγευστο γάλα με διατροφική αξία βούρκου.

Δεν έχω αξία όταν δεν φταίω. Όταν φταίω, μπορεί να πονάω, μα ο πόνος τούτος είναι εξιλεωτικός. Ο πόνος τούτος είναι πόνος γέννας. Το τέλος του σπέρνει βλαστάρια.

Νικόλας Σμυρνάκης

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

Σχετικότατα άρθρα:

Είναι βαρετό να μη φταις

Εστίασε στο πρόβλημα ή στη λύση

Πώς να μην “σκοτώσεις” τον εαυτό σου