“Συγγνώμη που σου μίλησα άσχημα χθες, αλλά ήμουν νευριασμένη με αυτό που μου έκανες”.

Αυτό ακούγεται περισσότερο σαν δικαιολογία γιατί μίλησα άσχημα και λιγότερο ως συγγνώμη. Ταυτόχρονα στοχοποιεί ως υπεύθυνο για την δική μας άσχημη συμπεριφορά τον άνθρωπο στον οποίο ζητάμε συγγνώμη. Πρόκειται για κάλπικη συγγνώμη.

“Απολογούμαι που το πήρες στραβά.”

Άρα απολογούμαι που εσύ είσαι στραβός και το πήρες στραβά και όχι γιατί εγώ είπα ή έκανα κάτι λάθος.

“Συγγνώμη αν έγινε παρανόηση και το εξέλαβες λάθος” ή “Συγγνώμη αν το παρεξήγησες”.

Αυτό δεν είναι συγγνώμη. Είναι σαν να λέω. “Σου ζητώ συγγνώμη επειδή εσύ δεν κατάλαβες καλά, όχι γιατί εγώ έκανα λάθος. Αλλά είμαι αρκετά μεγαλόθυμος ώστε να σου ζητήσω συγγνώμη”.

Το “συγγνώμη” πρέπει να απευθύνεται στο συναίσθημα που νιώθει ο συνομιλητής μας για να εκληφθεί ως ειλικρινές.

– Ένιωσα άσχημα.
– Σου ζητώ συγγνώμη που αισθάνθηκες έτσι. Με στεναχωρεί το γεγονός ότι σε έκανα να νιώσεις άσχημα.

Χωρίς “δεν το ήθελα, άλλο εννοούσα…” κτλ.

Αυτό είναι βασική αρχή ενσυναίσθησης και ανοίγει την πόρτα για περαιτέρω διαπραγματεύσεις. Κάνει τον συνομιλητή μας να μας ακούσει.

Έπειτα μπορούμε να συζητήσουμε τι έγινε, γιατί έγινε, πώς να το διορθώσουμε, πώς να μην επαναληφθεί.

ΥΓ
Συγγνώμη σημαίνει “δεν το ξανακάνω”.

Σχετικότατα άρθρα:

Φερόμαστε καλύτερα σε αγνώστους από ότι στους δικούς μας;

Αν σε δεχτώ όπως είσαι, θα σε κάνω χειρότερο

Όταν συγχωρείς κάποιον, γαληνεύεις. Κάνεις χάρη σ’ εσένα και όχι σ’ εκείνον