Πέρασαν ακριβώς 4 μήνες από εκείνη τη μέρα (φωτογραφία αριστερά). Ο λόγος που μπήκα για χειρουργείο (ρήξη χιαστού, μηνίσκου και βλάβη στο χόνδρο) ήταν η φωτογραφία δεξιά.

Χθες μπήκα στο γήπεδο, όχι για να παίξω αγώνα αλλά για να αλλάξω μπαλιές με τον προπονητή μου. Χαλαρά. Έχω δρόμο ακόμα. Τι εκπληκτική αίσθηση όμως!

Το τένις με κάνει χαρούμενο. Κι αυτό γιατί καλύπτει πολλές από τις 8 Ανάγκες μου (αν όχι όλες). Διαφορετικότητα-έκπληξη φουλ μέσα από το παιχνίδισμα, κάθε στιγμή κι αλλιώτικη, Πρόοδος εννοείται, Καλή Υγεία να δεις, Αναγνώριση συχνά, Αγάπη μέσω της διασύνδεσης με τους συμπαίχτες και τους προπονητές αλλά και αγάπη απέναντι στον εαυτό μου που τον φροντίζω επιτρέποντας του να κάνει αυτό που αγαπά, Πληρότητα προφανέστατα μια και συμμετέχω σε κάτι που δεν αφορά μόνο εμένα.

Καμία φορά βέβαια αυτό που αγαπάς… σε πονάει. Στο τένις άλλωστε τραυματίστηκα πριν 1,5 χρόνο. Τι κατάλαβα; Μάλλον τι επιβεβαίωσα;

Για να κρατήσεις εκείνο που αγαπάς πρέπει να του φερθείς με σεβασμό. Εγώ παλαιότερα το παράκανα. Ίσως θεωρούσα την καλή μου υγεία αυτονόητο αγαθό μόνο και μόνο επειδή την απολάμβανα τόσα χρόνια. Δεν πρόσεξα τον εαυτό μου. Τον έφερα στα άκρα (πάλι μέσα από το τένις).

Όταν τραυματίστηκα βίωσα σωματικό και ψυχικό πόνο. Είναι γιατί καμιά φορά αυτό που αγαπάς απαιτεί χρόνο και θυσίες για να το κερδίσεις πίσω.

Διεκδικείς από την αρχή τη θέση σου στη σχέση, αυτή τη φορά πιο συνειδητοποιημένα, με μεγαλύτερο σεβασμό και διάθεση να γευτείς την κάθε στιγμή. Γιατί εσύ είσαι πια αλλιώς.

Τώρα ξέρεις πόσο αγαπάς, αυτό που έλεγες ότι αγαπάς. Γιατί σου λείπει. Τώρα ξέρεις ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Αλήθειας σου και τι πρέπει να κάνεις για να το ξανακερδίσεις, να το κρατήσεις, να το προστατέψεις, μα κυρίως να το γευτείς.

Καμιά φορά πρέπει να χάσεις αυτό που αγαπάς για να καταλάβεις πόσο το αγαπάς.

Την αγάπη μου
Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Μεγάλο πράγμα να ξέρεις τι δεν θέλεις

Πόσο αγαπάς τον εαυτό σου;

Μοναξιά: Σύμμαχος ή εχθρός;