Η ευτυχία δεν είναι μόνιμη χαρά. Μπορεί όμως να είναι μόνιμη κατάσταση | Νικόλας Σμυρνάκης

Τα δίπολα κυβερνούν τον κόσμο. Χωρίς Κόλαση δεν έχει νόημα ο Παράδεισος, χωρίς το κακό δεν υπάρχει το καλό, χωρίς το παλιό πώς να ξεχωρίσεις το νέο; Χωρίς τη λύπη πώς να αναγνωρίσεις την αξία της χαράς; Με τι να τη συγκρίνεις μήπως και την εκτιμήσεις;

Κι αν η λύπη είναι απαραίτητη για να βιώσουμε χαρά, αν η χαρά με τη σειρά της αποτελεί αναγκαίο συστατικό της ευτυχίας, τότε η λύπη αποτελεί προϋπόθεση της ευτυχίας. Σας παρακαλώ πείτε μου πως δεν είναι αυτό μια σοφιστεία για να συνεχίσω να χαμογελώ. Η ευτυχία λοιπόν δεν είναι μόνιμη χαρά. Αγαπάει τη λύπη γιατί εκείνη, μετά λύπης της, τη βοηθά να αυτοπροσδιοριστεί. Το χιούμορ στη δυσκολία, η ενδυνάμωση μετά από ένα πρόβλημα. Να τι είναι η ευτυχία.

Η ευτυχία δεν είναι μόνιμη χαρά. Ευτυχία σημαίνει “χρηστή διαχείριση της λύπης”. Μα ένα λεπτό. Αν ισχύει αυτό τότε… η ευτυχία μπορεί να είναι μια μόνιμη κατάσταση. Αφού μόνιμα μεταβαίνουμε από τη λύπη στη χαρά και από τη χαρά στη λύπη. Δηλαδή τώρα εγώ είμαι ευτυχισμένος και δεν το ήξερα; Και στο χτύπημα και στην αναποδιά και στο παραστράτημα και στη λύπη και στη χαρά…, ευτυχισμένος; Μα αυτό σημαίνει και κάτι ακόμα. Ότι η ευτυχία αποτελεί συνειδητή απόφαση για μια συγκεκριμένη σκέψη. Αλήθεια τώρα;

Κι ένας από τους σπουδαιότερους τρόπους που οδηγεί σε αυτήν την «συνειδητή ευτυχία» είναι η ευγνωμοσύνη! Όταν αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη, αλλά και όταν δείχνεις την ευγνωμοσύνη σου σε άλλους, ενεργοποιείται το σημείο του εγκεφάλου που απελευθερώνει ντοπαμίνη. Η ντοπαμίνη ενεργοποιείται σε στιγμές απόλαυσης, ωθεί τον άνθρωπο να αναλάβει δράση και βοηθά στη συγκέντρωση. Αυξάνει την περιέργεια, την αισιοδοξία, δίνει κίνητρο, αυξάνει τη θέληση για μάθηση, βελτιώνει την παραγωγικότητά μας και συνδέεται με τη διάθεση για πρόοδο και κατάκτηση στόχων σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. «Το μυαλό μας είναι το καλύτερο ναρκωτικό μας», είχα γράψει κάποτε, «προφανώς και το καλύτερο αντικαταθλιπτικό μας», θα έπρεπε να είχα συμπληρώσει.

Θα σου πω κάτι που είναι θεωρητικά αυτονόητο. Είναι όμως; Σήμερα ξημέρωσε. Το σημαντικότερο είναι ότι ξημέρωσε και το είδες. Πρώτον, υπάρχει ο κόσμος. Δεύτερον, υπάρχεις εσύ για να τον βλέπεις. Αν ψάχνεις άλλο λόγο για να χαμογελάσεις, κάτι δεν έχεις καταλάβει καλά από το δώρο που λέγεται ζωή. Άλλωστε, τα ωραιότερα θεάματα στο Σύμπαν μας είναι δωρεάν. Δεν ξέρω κανένα σόου που να μπορεί να ανταγωνιστεί ένα ηλιοβασίλεμα ή μια αστρολουσμένη νύχτα. Θα έπρεπε να νιώθουμε κατάπληκτοι και μόνο που ξυπνάμε κάθε μέρα ανάμεσα στα θαύματα της φύσης. Η ζωή είναι ένα ποιητικό αριστούργημα, κι εμείς οι συγγραφείς του.

Αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές, είσαι ζωντανός. Εκτίμησέ το. Η ευτυχία περνάει μέσα από την ευγνωμοσύνη.