Όταν το ανακοινώναμε – για πρακτικούς λόγους και όχι χάριν εντυπωσιασμού – σε ανθρώπους που δεν μας γνωρίζουν προσωπικά εισπράτταμε βλέμματα απορίας και νουθεσίες τύπου:

«Αίγυπτο; Τώρα; Καλά δεν φοβάστε μήπως κολλήσετε; Μήπως συμβεί κάτι εκεί και χρειαστεί να νοσηλευτείτε; Μήπως μια μέρα πριν την επιστροφή βγει θετικό το τεστ και κάποιος από εσάς ή όλοι σας αναγκαστείτε να μείνετε στην Αίγυπτο σε καραντίνα άλλες 10 μέρες;».

Η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι. Πολύ. Φοβάμαι μήπως δεν ζήσω. Πιο πολύ και από το να πεθάνω. Φοβάμαι μήπως περάσουν τα χρόνια και συνειδητοποιήσω ότι εγώ ακόμα περιμένω την κατάλληλη στιγμή.

Όταν όμως την κατάλληλη στιγμή στην υπαγορεύουν άλλοι, μπορεί να μην έρθει ποτέ. Στη συγγραφική μου καριέρα, στην επιχειρηματική μου δραστηριότητα, στην προσωπική μου ζωή η δημιουργία «ελεγχόμενης ανασφάλειας» έχει γίνει τρόπος ζωής.

Μόνο μέσα από την ανασφάλεια – εκείνη που συνορεύει με την πρόοδο – προκύπτει η πραγματική ασφάλεια. Μα κυρίως η πληρότητα. Στην πορεία μας αυτή οι ήττες αποτελούν παράσημα.

«Αν μέναμε άλλες 10 μέρες θα παρατεινόταν το ταξίδι μας», θα μπορούσα να αντιτάξω όχι γιατί θέλω να το παίξω έξυπνος αλλά γιατί δεν έχω άλλη απάντηση, ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη.

Το έχω δηλώσει εμφατικά από πέρυσι τον Απρίλη ότι θα αξιοποιήσω – η σωστή λέξη είναι εξαντλήσω – κάθε αναφαίρετο δικαίωμά μου για να ζήσω. Θα στύψω τη στιγμή και θα πιω το χυμό της. Σε κάθε συνθήκη.

Και θα συμπαρασύρω – με σύνεση και ευθύνη – όσους περισσότερους μπορώ. Θα προσέχω, όπως και κάνω γιατί το πρόβλημα είναι υπαρκτό, αλλά δεν θα περιμένω.

Πολλοί δεν γνωρίζουν ότι το χρονικό διάστημα αυτό μπορούν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό. Κι ας μην μπορούν να αλλάξουν νομό.

Μια και το 99% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν ταξιδεύει (το ποσοστό το κατέβασα από το μυαλό μου, σίγουρα είναι μεγάλο, δεν ξέρω αν είναι τόσο μεγάλο), μερικά από τα σπουδαιότερα μνημεία του κόσμου, μας περιμένουν για σχεδόν ιδιωτική επίσκεψη. Ο κίνδυνος και το ρίσκο εξισορροπείται από την τεράστια ανταμοιβή.

Και εμείς έχουμε να δηλώσουμε – κρίνοντας εκ του αποτελέσματος για άλλη μια φορά – ότι η «ελεγχόμενη ανασφάλεια» τα σπάει γιατί είναι βουτηγμένη όχι μόνο στην πρόοδο μα και στην διαφορετικότητα, την έκπληξη και την αγάπη.

Με λίγα λόγια περάσαμε καταπληκτικά.

Την αγάπη μου,
Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Ο υγιής ιός της ευθύνης

Ξανά

Ας διαδώσουμε τον ιό. Είναι η μόνη λύση.