Η Μαρία χαμογέλασε στον Σταύρο. Κάτι σκίρτησε μέσα του. Άλλαξε η βιοχημεία του σώματός του. Χάρηκε. Χάρηκε πολύ.

Όταν έφτασε στο σπίτι του, τον υποδέχτηκε η κοπέλα του, η Σοφία. Ο Σταύρος της έδωσε ένα διαφορετικό φιλί, μια διαφορετική αγκαλιά. Της είπε «Σ’ αγαπώ, Σοφία» όπως δεν το είχε πει ποτέ ξανά. Η Σοφία έλαμψε.

Τηλεφώνησε στη φίλη της τη Μοίρα. Η Μοίρα ένιωθε μόνη. Ήταν στα πρώτα στάδια της κατάθλιψης. Της ανέβασε τη διάθεση. «Η ζωή είναι ωραία», της είπε η Σοφία. «Η ζωή είναι μικρή», της απάντησε η Μοίρα. «Η ζωή δεν είναι μικρή. Όταν δεν εκμεταλλευόμαστε τον χρόνο, η ζωή γίνεται κενή και φαίνεται μικρή. Η ζωή είναι μικρή όταν τη σπαταλάμε», της ανταπάντησε η Σοφία.

Η Μοίρα συνειδητοποίησε ότι η ζωή είναι ωραία. Έπειτα συνειδητοποίησε ότι η ζωή μπορεί να γίνει μικρή όταν τη σπαταλάμε. Κάλεσε τον Ιάσονα στο τηλέφωνο. Ο Ιάσονας Παλάνης αγαπούσε δέκα χρόνια τώρα τη Μοίρα. Παλαιότερα, της είχε προτείνει να πάει μαζί του στη Νότια Αφρική. Ήταν γιατρός εκεί. Χωρίς σύνορα, μα με τεράστια αποθέματα αγάπης. Η Μοίρα είχε αρνηθεί. Αυτή τη φορά δεν αρνήθηκε. Του ζήτησε εκείνη να πάει να τον βρει στην Αφρική.

Η Μοίρα και ο Ιάσονας συναντήθηκαν στην Αφρική. Σύντομα αγαπήθηκαν. Αποφάσισαν ότι είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον. Ενώθηκαν. Από την ένωσή τους προέκυψε η Μαρία.

Τη Μαρία την έλκυε ο ανθρώπινος πόνος. Μια πιο πολύ η θεραπεία του. Από μικρή περνούσε τις μέρες της στις φτωχογειτονιές της Αφρικής, ανάμεσα στα πεινασμένα παιδιά και σ’ εκείνα που τα θέριζαν οι αρρώστιες. Λίγο νερό, λίγο φαγητό, λίγη αγάπη. Αυτά μπορούσε να προσφέρει ως παιδί. Βοηθούσε με κάθε τρόπο όποιον βρισκόταν στον δρόμο της. Από τότε που θυμόταν τον εαυτό της, αυτό έκανε. Βοηθούσε. Ένιωθε πως όσο υπήρχε δυστυχία, θα ήταν δυστυχισμένη. Έβαλε στόχο να εξαλείψει τη δυστυχία από τον πλανήτη. Να γίνει ευτυχισμένη.

Η Μαρία σπούδασε ιατρική στην Αμερική. Δεν ξέχασε ποτέ την Αφρική. Δούλεψε σε ένα ερευνητικό κέντρο στην Ελβετία. Δεκαπέντε χρόνια έψαχνε μια απάντηση. Μια μέρα τη βρήκε. Οι εφημερίδες έγραψαν: «Παγκόσμια γιορτή. Οριστική θεραπεία όλων των ειδών κορωνοιού από τη δόκτορα Μαρία Παλάνης».

Κατά μια διαβολική σύμπτωση, σε αυτή την ιστορία όλα ξεκίνησαν από μια Μαρία, εκείνη που χαμογέλασε στον Σταύρο. Και κατέληξαν σε μια Μαρία, εκείνη που νίκησε τον κορωνοιό. Τελικά, ποια Μαρία άλλαξε τον κόσμο;

Η παραπάνω ιστορία, ελαφρώς παραλλαγμένη, αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο μου «Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω;» (στη θέση του κορονωνοϊού τότε είχα γράψει καρκίνου).

Όσο παλεύουμε με τον ιό, ας εξαπλώσουμε έναν άλλον, υγιή αυτή τη φορά, τον ιό της αγάπης.

Άλλωστε, η αγάπη όταν προσφέρεται πολλαπλασιάζεται και επιστρέφει ενδυναμωμένη στην πηγή της. Και το μέσο διάδοσης της αγάπης είναι οι μικρές ή μεγαλύτερες πράξεις προσφοράς. Ήρθε η ώρα να χρησιμοποιήσουμε την δύναμη του ιού, δηλαδή την εκθετική ανάπτυξη, εναντίον του.

Την αγάπη μου,
Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Ο υγιής ιός της ευθύνης

Έχουν ξεκινήσει οι συνειδητοποιήσεις των θαυμάτων

Ξανά