Πολλοί από εμάς έχουμε ένα παιδί μέσα μας που δεν φροντίστηκε ποτέ. Δεν πήρε αγάπη από το σπίτι του. Γαλουχήθηκε μέσα στις εντάσεις και στις φωνές. Ίσως και να κακοποιήθηκε. Πληγώθηκε βαθιά.

Και την πληγή αυτή την κληρονομήσαμε χωρίς καν να το καταλάβουμε. Το παιδί άλλωστε κατοικεί εντός μας. Νιώθουμε ό,τι νιώθει. Και αυτή η πληγή εκφράζεται με τόσους διαφορετικούς τρόπους.

Φωνάζουμε, εξαπολύουμε επιθέσεις, δεν εμπιστευόμαστε, επιλέγουμε για συντρόφους κακοποιητικούς ανθρώπους. Επιλέγουμε δηλαδή το οικείο. Αυτό που βιώσαμε είναι το μόνο που μας αξίζει. Έτσι νομίζουμε, γιατί έτσι μάθαμε την αγάπη. Βουτηγμένη στον πόνο και στην προδοσία.

Αυτό το μοτίβο επαναλαμβάνουμε και τώρα. Οι «σημαντικοί άλλοι», δηλαδή γονείς, δάσκαλοι, αδέρφια, προπονητές, θείες που λειτούργησαν ως πρότυπα, καθόρισαν την ιδέα που διαμορφώσαμε για τον εαυτό μας.

Θέλει πολλή δουλειά για να χτίσεις από την αρχή τη σχέση με τον εαυτό σου. Τι άλλο μένει όμως; Τι σημαντικότερο από αυτό, αφού αυτό ορίζει τα πάντα στη ζωή μας;

Αγκάλιασε το πληγωμένο παιδί μέσα σου. Δεν ξέρω καλύτερο τρόπο να φροντίσεις την πληγή του. Το αγκαλιάζεις σημαίνει το αποδέχεσαι όπως είναι. Ατελές γι’ αυτό και τόσο τέλειο. Λειτούργησε για το παιδί μέσα σου όπως θα λειτουργούσαν για εσένα οι καλύτεροι δυνατοί γονείς που θα μπορούσες να έχεις.

Μίλα του με αγάπη, άκουσε τις ιστορίες του, κανάκεψέ το, ικανοποίησε τις ανάγκες του, κάνε του παρέα. Και πάνω από όλα. Αγάπησέ το. Παρότρυνέ το να κάνει πράξεις αγάπης απέναντι στον εαυτό του, να αναζητήσει βοήθεια, να μιλήσει, να αντιδράσει, να θέσει όρια.

Όλα όσα κάποτε δεν έκανε γιατί θεωρούσε όσα του συνέβαιναν φυσιολογικά. Όλα όσα κάποτε δεν έκανε γιατί ήταν φοβισμένο. Όλα όσα κάποτε δεν έκανε… γιατί τότε δεν είχε εσένα.

Την αγάπη μου,
Νικόλας Σμυρνάκης

ΥΓ

Ευχαριστώ την Εύα Βενέρη για τις γνώσεις, τις ιδέες, την έμπνευση…

Σχετικότατα άρθρα:

Σου προτείνω να γίνεις «εγωιστής»

Η ευτυχία δεν είναι μόνιμη χαρά. Μπορεί όμως να είναι μόνιμη κατάσταση

Το «μαγικό» φίλτρο πληροφοριών του εγκεφάλου μας