Ο Ακούραστος παίρνει τον λόγο και λέει:

«Όταν κουραστείς ν’ ανεβαίνεις τη σκάλα της ζωής,

όταν ψάχνεις χώρο να ξαπλώσεις, ν’ ανασάνεις,

μη γυρίσεις στο πλατύσκαλο.

Κοίτα πίσω, ζήλεψε την απλάδα του,

μα μείνε στο σκαλί όπου πατείς λίγο για να ξαποστάσεις.

Θα είναι λιγότερο άνετα και περισσότερο αποπνικτικά,

μα θα σε γλιτώσει από μια περισσότερο κουραστική επανάληψη,

θα σε κρατήσει ψηλά,

θα κερδίσεις χρόνο μη χάνοντάς τον.

Δυστυχισμένος ο άνθρωπος, που πατεί τα βήματά του»

Το ποίημα αυτό το έγραψα πριν πολλά χρόνια. Σήμερα μου το θύμισε μια μαθήτρια του IslandofMan Academy.

«Νικόλα, με άγγιξε βαθιά γιατί όσες φορές έκανα πίσω στη ζωή μου, από κούραση ή φόβο, κατέληξα περισσότερο κουρασμένη. Μα κυρίως φοβισμένη», μου είπε με νοσταλγική διάθεση.

Σας έχει συμβεί κάτι ανάλογο; Ξεκινάμε την πορεία προς το “βουνό” της δικής μας δημιουργίας και κάπου εκεί, στη μέση της διαδρομής, κουραζόμαστε και γυρνάμε πίσω. Τελικά επιστρέφουμε δύο φορές πιο απογοητευμένοι γιατί πλέον κουβαλάμε το αίσθημα του μη γενόμενου.

Το ανεκπλήρωτο όνειρο σκοτώνει κάθε νέα προοπτική και γίνεται το βάρος που μας σπρώχνει να ριζώσουμε στις κοιλάδες του κόσμου.    

Γι’ αυτό Ακούραστοι φίλοι μου να θυμάστε πως την επόμενη φορά που θα ανεβείτε το δικό σας “βουνό”, πάλι θα κουραστείτε, πάλι θα θελήσετε να σταματήσετε. Κι αυτό να κάνετε. Να σταματήσετε. Αυτή τη φορά όμως για να ξεκουραστείτε. Μόνο. Να ξεκουραστείτε και να απολαύσετε τη θέα. Μην ξεχνάτε πως και στη μέση του βουνού η θέα πάλι εκπληκτική είναι.

Απολαύστε τη, πάρτε μια βαθιά ανάσα και ξεκινήστε. Πυξίδα σας μόνο η ανηφόρα. Είναι εκνευριστική η άτιμη. Δύσκολη και απαιτητική. Μα είναι δική σας. Και δεν μπορεί να σας τη στερήσει κανείς.

Την αγάπη μου,
Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Είναι εντάξει

Είναι πολύ εγωιστικό να φοβάσαι

Πώς τολμάς να στερείς από τον κόσμο τον καλύτερο εαυτό σου;