Κλάψε ελεύθερα!
Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στην Διόπτρα (ΠΗΓΗ)
———
Ακούς κι εσύ συχνά θείους, μαμάδες, μπαμπάδες, φίλους της οκογένειας και λοιπούς να νοθετούν μικρά αγόρια λέγοντάς τους «Μην κλαις» ή «Κλαίνε, μωρέ, οι άντρες;». Εσύ το έχεις πει ποτέ;
Δηλαδή, δεν φτάνει αυτό που περνάει το παιδί όταν είναι στενοχωρημένο, που σφίγγεται για να μην κλάψει; Να στενοχωριέται που στενοχωριέται δηλαδή; Όταν του λες να μην κλαίει, τον εαυτό σου προστατεύεις, κι όχι αυτό. Εσύ στενοχωριέσαι που το βλέπεις να στενοχωριέται και θέλεις να το κάνεις να σταματήσει να εκφράζει τη στενοχώρια του για να μη στενοχωριέσαι πια. Έτσι όμως δίνεις προτεραιότητα στο δικό σου συναίσθημα και όχι στο δικό του.
Τη στιγμή που λες σε ένα παιδί ότι δεν πρέπει να κλαίει, το βάζεις αντιμέτωπο με το συναίσθημά του. Νιώθει τύψεις για κάτι που δεν μπορεί να ελέγξει. Νιώθει τύψεις για την αλήθεια μέσα του. Και αναγκάζεται να καταπιέσει το συναίσθημα, πράγμα που είναι πολύ επικίνδυνο για τον ψυχισμό του. Αργότερα μπορεί να του βγει ως επιθετική συμπεριφορά, μελαγχολία, έλλειψη αυτοπεποίθησης, δυσκολία συναισθηματικής έκφρασης και πολλά άλλα.
Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να το βοηθήσεις να αναγνωρίσει το συναίσθημά του. Να το συναισθανθείς λέγοντάς του: «Νιώθω ότι είσαι θυμωμένος» ή «Βλέπω ότι στενοχωρήθηκες πολύ. Είναι εντάξει να είσαι θυμωμένος ή στενοχωρημένος. Είναι φυσιολογικό. Αν μπορώ να κάνω κάτι να βοηθήσω, είμαι στη διάθεσή σου».
Φυσιολογικό δεν είναι αυτό που πιστεύουν οι πολλοί. Άλλωστε οι πολλοί είναι η πιο εύπλαστη ουσία πάνω στη Γη. Φυσιολογικό είναι αυτό που προέρχεται από τη φύση μας. Αυτό που προστάζει ο πυρήνας της ύπαρξής μας. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσιολογικό από την ελεύθερη και αβίαστη έκφραση όσων ενυπάρχουν μέσα μας (χωρίς προφανώς να κάνουμε κακό στους συνανθρώπους μας). Κάθε συναίσθημα μεταφέρει ένα μήνυμα. Ειδικά τα αρνητικά συναισθήματα είναι, συχνά, προειδοποιήσεις ότι κάτι πρέπει να αλλάξουμε. Και δεν πρέπει να καταπιέζονται αλλά να τους επιτρέπουμε να εκφραστούν.
Είτε πρόκειται για τα παιδιά σου, είτε για σένα τον ίδιο, σου προτείνω να αρχίσεις να βλέπεις το κλάμα σαν εξαγνισμό. Τα δάκρυα σβήνουν τη φωτιά του θυμού με φυσικό τρόπο, το αρνητικό συναίσθημα κάνει τον κύκλο του. Βγαίνει από μέσα σου σε υγρή μορφή και εξατμίζεται γρήγορα. Δες τα δάκρυα σαν έναν εσωτερικό καθαρισμό. Πρώτα περνάνε από τα εσωτερικά σου όργανα –από την καρδιά, το μυαλό και την ψυχή σου– και έπειτα φτάνουν στα μάτια. Όταν εμφανιστούν στα μάτια, η σημαντική δουλειά έχει ήδη γίνει. Έχουν οδηγήσει το αρνητικό συναίσθημα έξω από το σώμα σου. Έχει κάνει πια τον κύκλο ζωής του.
Κλάψε λοιπόν ελεύθερα!
Την αγάπη μου,
Νικόλας Σμυρνάκης