Έτσι θα σώσουμε τον κόσμο | Νικόλας Σμυρνάκης
“Αν Κάποιος μου έλεγε «Ο κόσμος δεν σώζεται με τίποτα», η απάντησή μου θα ήταν «Αν πράγματι δεν σώζεται, τώρα ξέρω τον λόγο». Και θα τον κοιτούσα στα μάτια.
Μετά, αφού θα καταλάγιαζε ο θυμός, θα υποχρέωνα τον εαυτό μου να τον καταλάβω. Για να τον αλλάξω. Πρώτα αυτόν. Γιατί στο πρόσωπό του αντικατοπτρίζεται ο κόσμος όλος. «Κάποτε», θα του έλεγα, «σκεφτόμουν κι εγώ έτσι. Αν εγώ αλλαξοπίστησα, η ελπίδα είναι μεγάλη. Για σένα. Δηλαδή για τον κόσμο».
Αν Κάποιος μου έλεγε «Ο κόσμος δεν σώζεται με τίποτα», θα του έλεγα «Αν κανείς δεν το βάλει στόχο, δεν το αποφασίσει και δεν το προσπαθήσει, ακριβώς γιατί πιστεύει ότι δεν αλλάζει, πώς να αλλάξει; Αν κανείς δεν πιστέψει στην αλλαγή, δεν θα μάθουμε ποτέ αν το Ανέφικτο είναι ένα παρεξηγημένο Εφικτό».
Αν Κάποιος μου έλεγε «Έχεις την ψευδαίσθηση ότι μπορείς να μεταμορφώσεις τον κόσμο», θα του απαντούσα «Έχεις την ψευδαίσθηση ότι έχω την ψευδαίσθηση ότι μπορώ να μεταμορφώσω τον κόσμο. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι η δική σου ψευδαίσθηση είναι πιο αληθινή από τη δική μου;»
Αν με παρενοχλούσε κι άλλο, μπορεί και να του έλεγα «Μην παρενοχλείς όσους πιστεύουν ότι ο κόσμος αλλάζει, γιατί όταν τον αλλάξουν, δεν θα μπορείς να τους κοιτάξεις στα μάτια. Όχι για να τους ευχαριστήσεις, μα ούτε για να τους χλευάσεις, ότι δήθεν δεν τον σώσανε καλά, ότι δεν τον σώσανε πολύ».
Αν Κάποιος μου έλεγε «Ο κόσμος δεν αλλάζει με τίποτα», θα του έλεγα «Για τους άπιστους σαν εσένα θα τον αλλάξουμε πρώτα. Όλοι χωρούν στον αλλαγμένο κόσμο».
Αν Κάποιος μου έλεγε «Κι αφού πιστεύετε ότι μπορείτε να τον αλλάξετε, γιατί δεν τον έχετε αλλάξει ακόμα;», θα του απαντούσα «Γιατί κάποιοι αντιστέκονται και μόνο στην ιδέα της αλλαγής».
Αμέσως μετά θα το ξανασκεφτόμουν:
«Ξέρεις κάτι, έχει ήδη αλλάξει. Αφού άλλαξα εγώ, άλλαξε κι ο κόσμος, μια και εγώ δεν είμαι παρά μέρος του. Κι αφού άλλαξε ο κόσμος, άλλαξες κι εσύ, αφού ζεις στον αλλαγμένο κόσμο.
Κι αφού αλλάζοντας έναν, που θα αλλάξει μία, που θα αλλάξει έναν, αλλάζει ο κόσμος, ξεκινώντας πάντα από το Εγώ, σκέψου τι έχει να γίνει από δω και πέρα! Από μας τους δυο ξεκινά καινούρια πλάση αγαπημένε Κάποιε!»
Κοιμήσου τώρα. Αύριο κινούμε μπροστά να σηκώσουμε στις πλάτες μας τον κόσμο. Ένας πιστός και ένας άπιστος αρκούν”.
————
Το παραπάνω αποτελεί απόσπασμα από βιβλίο μου Η επιτυχία κρυβόταν στο κομοδίνο μου.
Το σχόλιο μου: Αναλαμβάνουμε ο καθένας την ευθύνη και μένουμε σπίτι όχι γιατί έτσι αλλάζουμε τον κόσμο, αλλά γιατί έτσι σώζουμε τον κόσμο.
Την αγάπη μου,
Νικόλας Σμυρνάκης
Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις
YouTube Subscribe εδώ
Σχετικότατα άρθρα:
Πώς αξιοποιούμε το χρόνο #ΜένονταςΣπίτι
Η ελπίδα για τον κόσμο που χαλάσαμε
Το αντίδοτο στον φόβο
