“Όταν προσφέρεις κερδίζεις ακόμα κι όταν δεν λαμβάνεις πίσω”. Μακάρι να το ήξερα αυτό στα πρώιμα μεταεφηβικά χρόνια όταν ανταπέδιδα μόνο όταν τύχαινε κάποιος να προσφέρει πολλά ή μόνο όταν πρόσφερε πρώτος.

Πόσες φορές να συμβεί αυτό στη ζωή κάποιου; Και πόσες σπουδαίες σχέσεις δεν προέκυψαν ποτέ γιατί περίμενα; Και περίμενα. Να κάνει ο άλλος το πρώτο βήμα.

Νόμιζα ότι με προστάτευα όταν δεν έδινα. Ότι είναι δείγμα κατωτερότητας να προσφέρεις όταν δεν στο ζητάνε. Μα τι ψευτοπερηφάνια ήταν αυτή; Πόσο είχα παρεξηγήσει την ανθρώπινη φύση. Νόμιζα πως όταν στερούσα έδειχνα την σημαντικότητά μου.

«Αν σου βαστά έλα κοντά να πάρεις, να διεκδικήσεις. Εγώ θα σε δυσκολέψω για να δούμε πόσο πολύ το θέλεις κι αν πραγματικά το αξίζεις». Πόσα χαμόγελα, ιδέες, συναισθήματα δεν ανταλλάξαμε με ανθρώπους που ποτέ δεν ήρθαμε κοντά. Γιατί περίμενα…

Δεν ήξερα τότε ότι δίνοντας, λαμβάνεις περισσότερα.
Ότι δίνοντας υπηρετείς τις δικές σου ανάγκες και όχι του άλλου.
Ότι δίνοντας αυξάνεις την πιθανότητα να λάβεις.
Ότι δίνοντας ξεκινάς σχέσεις που μπορεί να αλλάξουν για πάντα τη ζωή σου.
Ότι δίνοντας καταλαβαίνεις ποιος εκτιμά την προσφορά σου και ποιος αξίζει να είναι δίπλα σου.

Τώρα ξέρω…

Την αγάπη μου
Νικόλας Σμυρνάκης

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

Σχετικότατα άρθρα:

«Δίνω» σημαίνει χάνω ή λαμβάνω πολλαπλάσια;

Ο άσημος ήρωας

Δίνω σημαίνει χάνω;

Μου έγραψε σήμερα μια αναγνώστρια:

Αν δεν έχεις άλλη επιλογή (από το να κάνεις μια δουλειά που δεν σου αρέσει) καθώς η ηλικία σου και το να έχεις παιδιά είναι απαγορευτικό για να κάνεις κάτι που θες και συμβιβάζεσαι με κάτι άλλο και έχεις κολλήσει εκεί γιατί δεν βλέπουν τα προσόντα σου για να πας παραπάνω;

Η απάντησή μου:

Αγαπημένη μου στον ελεύθερο χρόνο σου μπορείς πάντα να κάνεις κάτι που σου αρέσει πραγματικά.

Σε ότι αφορά την ηλικία, ποτέ δεν είναι απαγορευτική γιατί ποτέ δεν είναι αργά. Υπάρχουν άνθρωποι που ακολούθησαν τα όνειρά τους στα 65 τους. Μπορώ να σου πω παραδείγματα αν θέλεις.

Τα παιδιά μας θέλουν πρότυπα. Και ο καλύτερος τρόπος για να γίνει κάποιος πρότυπο είναι μέσα από πράξεις. Ακολουθώντας τα όνειρά μας μαθαίνουμε στα παιδιά μας να κάνουν το ίδιο. Αυτό δεν θέλουμε από αυτά;

Δεν θα αλλάξουν όλα σε μια μέρα προφανώς. Στα βιβλία μου (ειδικά στο τελευταίο) κάνω εκτενέστερες προτάσεις πάνω σε αυτό που ρωτάς. Με μια κουβέντα, αν θέλεις τη γνώμη μου, δεν μπορούμε να αφεθούμε στην “ζωή κατά λάθος” για οποιοδήποτε δίκαιο ή μη λόγο!

Δεν είναι εύκολο το να ψάχνεις συνεχώς λύσεις. Να ξεβολεύεσαι για να προοδεύσεις και να ζήσεις μια ζωή πληρότητας. Γι’ αυτό αξίζει. Επειδή δεν είναι εύκολο.
Ας αναρωτηθούμε τι ζωή θέλουμε να ζήσουμε! Γιατί είναι μία. Άλλη δεν έχει. Το ξέρεις και το ξέρω.

Σου στέλνω την αγάπη μου!

ΥΓ
Αν είμαι σε ένα περιβάλλον που δεν αναγνωρίζουν τα προσόντα μου ή τα δείχνω περισσότερο (ένα βιβλίο δεν θα γίνει best seller απλά γιατί γράφτηκε), ή εκπαιδεύομαι ώστε να αυξήσω τα προσόντα μου (ότι δεν εξελίσσεται πεθαίνει) ή αν τίποτα δεν πιάσει, αλλάζω περιβάλλον και πηγαίνω σε ένα που οι άνθρωποι «βλέπουν» και αναγνωρίζουν και δεν εθελοτυφλούν ή θεωρούν οτιδήποτε καλό αυτονόητο. Σε κάθε περίπτωση, όπως καταλαβαίνεις, και η αναγνώριση των προσόντων μου τελικά είναι δική μου υπόθεση και όχι του εργοδότη μου.

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

Σχετικότατα άρθρα:

Να παραιτηθώ από μια δουλειά που δεν μου αρέσει;

Σιχαίνομαι τη δουλειά μου. Τι να κάνω;

Κάνε το χόμπι σου επάγγελμα