Προχθές έκανα το παρακάτω post στο facebook:

“Ο μόνος τρόπος για να γίνεις καλύτερος είναι να ζητήσεις, να δεχτείς και να χρησιμοποιήσεις παραγωγικά τη γνώμη των άλλων. Κυρίως την αρνητική γνώμη των άλλων.

Από ένα σημείο και πέρα τη συνηθίζεις και την αναζητάς μανιωδώς. Πάλεψε μέχρι να φτάσεις σε αυτό το “σημείο”. Όλα μετά θα γίνονται καλύτερα. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να μειωθούν οι αρνητικές γνώμες των άλλων;”

#IslandofMan #NicolaSmyrnakis #askNicolaSmyrnakis

Η στιχομυθία που ακολούθησε έχει ενδιαφέρον οπότε την μεταφέρω αυτούσια!

——————————-

Dafni: Καλημέρα. 🙂 Γιατί χρειάζομαι την κακή κριτική αφού οι περισσότεροι άνθρωποι σε κρίνουν κακά χωρίς να σε ξέρουν;; Σε τι με ωφελεί η κακή κριτική των ανθρώπων αφού στην τελική, οι περισσότεροι άνθρωποι θα σε κρίνουν κακά ότι και αν κάνεις;;

Nicolas: Αν δεν λάβεις ποτέ κριτική δεν θα βελτιωθείς ποτέ. Ακόμα και στην πιο κακοπροαίρετη κριτική, μπορείς κάτι να βγάλεις που θα σε βοηθήσει να βελτιωθείς.
Είναι όμως άλλο να είσαι ανοιχτός στην κριτική και άλλο να γίνεται η γνώμη των άλλων για εσένα ο δυνάστης και ο εξουσιαστής σου.
Η Google, η Microsoft και η Apple ζητάνε συνεχώς feedback για να βελτιώσουν τις υπηρεσίες τους. Δεν παίρνουν προσωπικά όσους τις μισούν. Δεν λένε: “ο Τάκης από το Περιστέρι δεν με συμπαθεί, ας κλείσουμε”.

Venetis: Παίζει ρόλο πιστεύω και ΠΟΙΟΣ θα σου κάνει την θετική ή την αρνητική κριτική.

Nicolas: Σωστό. Πράγματι.

Eleni: Άλλο αρνητική κριτική κι άλλο εποικοδομητική κριτική. Δυστυχώς, η εκπαιδευτική κουλτούρα μας ποτέ δε μας μύησε σε αυτήν, αλλά σαν ενήλικες ποτέ δεν είναι αργά να αναζητήσουμε τι ακριβώς σημαίνει και να τη χρησιμοποιούμε. Πολλές φορές, η αρνητική κριτική δεν είναι παρά αγένεια.

Nicolas: Είναι θέμα ορισμού. Η ειλικρινής αρνητική κριτική μπορεί να αποκαλείται εποικοδομητική αρνητική. Ακόμα και η εποικοδομητική κριτική μπορεί να είναι αγενής. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε εμείς να βγάλουμε εποικοδομητικό συμπέρασμα.

Eleni: Χμμμ, έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά η εποικοδομητική κριτική. Π.χ. το πιο σημαντικό, εστιάζει σε λύσεις, κάτι που η αρνητική κριτική δεν το έχει.

Nicolas: Βάσει του ορισμού σου, ναι. 🙂 Αν μου πει κάποιος «πώς είσαι έτσι ρε;» θα το θεωρήσω αγενές. Ταυτόχρονα θα κοιταχτώ στον καθρέφτη. Το αποτέλεσμα είναι διπλά παραγωγικό. Επαναπροσδιορίζω τη σχέση μου με αυτόν που μου μίλησε με αγένεια και σκουπίζω τη σοκολάτα από τη μύτη μου. 🙂 🙂

Eleni: Υπάρχει κι άλλο παράδειγμα, άξιο προσοχής, το οποίο προτείνει να διώχνουμε τοξικότητα αρνητικής κριτικής μακριά μας: Κάποτε ήταν δύο πυροσβέστες και χρειάστηκε να σβήσουν τη φωτιά από ένα δάσος. Όταν συναντήθηκαν, ο ένας είχε φούμο στο πρόσωπο κι ο άλλος είχε πεντακάθαρο πρόσωπο. Ποιος πήγε στη λίμνη να πλυθεί;  

Nicolas: Χρειάζεται ισορροπία. Αν δεν ζητάμε την κριτική ή δεν την δεχόμαστε γιατί πονάει (όπως οι περισσότεροι άνθρωποι) δεν θα βελτιωθούμε ποτέ. Όταν στο ΖΑΡΑ πατάς το κόκκινο ανθρωπάκι δεν αγχώνονται στα κεντρικά της Ισπανίας, ούτε κλείνουν το υποκατάστημα στο Ηράκλειο. Κοιτάνε συνολικά τους δείκτες.
Το να αποφύγουμε την κριτική για να μην έχουμε καθόλου αρνητισμό στο περιβάλλον μας είναι συνώνυμο της στασιμότητας και αποτελεί στρουθοκαμηλισμό.

Αντίστοιχα, εννοείται ότι αν συνεχώς έχουμε κάποιον να βρίσκει το λάθος μας, θα επηρεαστούμε αρνητικά. Είναι απόφασή μας να μην βρεθούμε στο ίδιο κλουβί με ένα λιοντάρι ή να απομακρυνθούμε γρήγορα αν καταλάβουμε ότι βρεθήκαμε εκεί. Όσο και να προσπαθούμε να αλλάξουμε τη φύση του, αυτό στο τέλος θα μας κατασπαράξει.

Eleni: Αναλόγως σε τι φάση βρίσκεσαι στη ζωή σου και πώς έχεις σταθμίσει τον τρόπο που επιθυμείς να ζεις. Προσωπικά, μ’ αρέσει η εποικοδομητική κριτική και οι άνθρωποι που σκέφτονται θετικά. Έχω ζήσει πολύ καιρό σε περιβάλλον με αρνητική κριτική και σκέψη και για πολύ καιρό νόμιζα ότι αυτό σήμαινε ειλικρίνεια και θα με έκανε καλύτερη σαν άνθρωπο. Προσωπικά ξαναλέω, δε βγάζω κανέναν off, επιμένω, δε μου ταίριαζε κάτι τέτοιο τελικά. Αυτό που ναι, με έκανε καλύτερο άνθρωπο είναι η θετική υποστήριξη και η πίστη. Όλοι ξέρουμε τι είναι καλό για εμάς και τι λάθος κάνουμε. Δεν ωφελεί να έχουμε ένα δάχτυλο να μας δείχνει πράγματα. Η αγάπη, ναι, βοηθά. Κι αυτή έχει πολλούς τρόπους, εκτός την αρνητική κριτική για να εκδηλωθεί.

Nicolas: Δεν διαφωνώ με όσα λες. Βλέπω όμως συνεχώς ανθρώπους που στο βωμό της θετικότητας χάνουν την επαφή με την αλήθεια, περιστοιχισμένοι μόνο από εκείνους που τους λένε πόσο καλοί είναι.
Εγώ κάποτε δεν ανεχόμουν την κριτική. Τώρα την ζητώ επιμόνως από τους συνεργάτες και φίλους μου.
Και αυτή η συνήθεια με υπηρετεί με πολλαπλούς τρόπους.
Ακόμα κι αυτά που τώρα εσύ γράφεις τα σκέφτομαι και τα αξιολογώ.
Είναι ωραίο που έχεις βρει τα δικά σου πατήματα. Αυτή είναι η ουσία. Τα άλλα είναι γνώμες για να
γίνεται συζήτηση.

Eleni: Εννοείται, καλέ. Αυτό που περιγράφεις δεν είναι καν θετικότητα, είναι σκέτο “γλείψιμο”. 😉

Labros: Αγαπητέ Νικόλα. Γενικώς, έχω άριστες κριτικές και ομιλίες για τις 27 ποιητικές μου συλλογές. Για τις δύο πρώτες, μια φιλόλογος άσκησε γενικευμένη αρνητική κριτική. Όμως, διαπίστωσα ότι ήταν επηρεασμένη από διάφορες τρέχουσες και περιρρέουσες καταστάσεις. Δεν ήταν κακοπροαίρετη. Επέμεινα στην επικοινωνία και άλλαξε γνώμη. Οι επόμενες κριτικές της ήταν πραγματικές. Μάλιστα, είχε την επιμέλεια της 4ης και 5ης συλλογής μου, ειδικά για την 4η είχαμε αντιπαράθεση διαρκείας! Αλλά επικράτησε η θέση μου. Για παράδειγμα, σ’ ένα ποίημα έχω τη λέξη “”ολοτοίχιες” κι επέμενε ότι δεν υπάρχει η λέξη, υπάρχει “‘επιτοίχια”. Της εξήγησα τη διαφορά της νέας δικής μου λέξης και την αποδέχτηκε. Πρέπει ο συγγραφέας να έχει την ικανότητα να διαπιστώσει αν είναι κακοπροαίρετη η αρνητική κριτική και ν’ αδιαφορήσει. Μια τέτοια περίπτωση είχα από άλλη φιλόλογο, η οποία αντί ν’ ασχοληθεί με την ποίηση, ασχολήθηκε με το γεγονός ότι εξέδωσα τη συλλογή στη μνήμη κάποιου τον οποίο κατήγγειλε ότι συμμετείχε σε παρεούλα κι αναδείχτηκε. Μου έδειξε με αυτό το
αρρωστημένο μυαλό της.

Nicolas: Καταλαβαίνω τι λες. Και από την κακοπροαίρετη κριτική σίγουρα κάτι μπορείς να κρατήσεις για την επόμενη συλλογή σου. Θέλω να πω, αν κάποιος μου πει «με αδίκησες» και εγώ νιώθω ότι δεν τον έχω αδικήσει, αυτό που σίγουρα δεν μπορώ να αλλάξω είναι ότι, δικαίως ή αδίκως, έτσι ένιωσε. Οπότε μπορώ να το συζητήσω μαζί του. Όπως και στη δική σου περίπτωση ή άδικη κριτική έγινε αφορμή για βελτίωση. Σίγουρα όμως δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα να θεωρούμε κάθε αρνητική κριτική άδικη και κακοπροαίρετη. Αυτό μοιάζει άδικο και κακοπροαίρετο απέναντι στον άδικο και κακοπροαίρετο κριτή μας . 🙂 🙂
Labros: Νικόλα, δεν βελτιώθηκα από τη συγκεκριμένη κριτική, αλλά από τις μετέπειτα συνομιλίες μαζί της επί πολλών και διαφόρων θεμάτων, αφού είχε παραδεχτεί το λάθος της. Έχω πει δημοσίως ότι κάθε συνομιλία μαζί της ήταν και ένα μάθημα. Καλή συνέχεια.
ΥΓ: Αρκετές φορές λειτούργησε ως έμπνευση.

Nicolas: Βελτιώθηκες από το αποτέλεσμα της κριτικής. Άρα από την κριτική. Το ίδιο πράγμα λέμε.