Σκέφτομαι και γράφω εγώ ο αδαής τώρα. Μεγάλη μερίδα του πληθυσμού και του πολιτικού κόσμου δεν θέλει τη συμφωνία των Πρεσπών. Έστω ότι εσύ την πιστεύεις και επιμένεις. Καταφέρνεις με ισχνή πλειοψηφία τελικά να φηφιστεί.

Και μετά που ψηφίζεται πανηγυρίζεις δημόσια σαν να κέρδισες το τζόκερ ενώ τόσοι συμπολίτες σου νιώθουν αδικημένοι και απογοητευμένοι.

Πανηγυρίζεις ενώ ξέρεις ότι συνέδεσες το όνομά σου με μια αμφιλεγόμενη συμφωνία που τόσοι πολλοί θεωρούν προδοσία.

Γιατί στο καλό πανηγυρίζεις με τέτοιο πάθος;

Α) Γιατί έσωσες την Ελλάδα; (έτσι γενικά)

Β) Γιατί έσωσες την Ελλάδα από τους πολίτες της που δεν κατανοούν το καλό τους; (πιο συγκεκριμένα)

Γ) Γιατί κέρδισες σε προσωπικό και διπλωματικό επίπεδο κάτι που ίσως δεν μάθουμε πότε τι είναι και δεν μπορείς να συγκρατήσεις τη χαρά σου;

Η δουλειά μας σαν πολίτες δεν είναι τα εύκολα συμπεράσματα. Και δεν βγάζω τέτοια. Η ιστορία θα δείξει.

Ας μας αφήσουν τουλάχιστον να προβληματιζόμαστε και να απορούμε για τις τόσο αγνές προθέσεις τους.

Ο ηγέτης πάντως χαίρεται όταν χαίρεται όλη η ομάδα και όχι κάποιοι από αυτήν.

Τότε πανηγυρίζει δημόσια. Α, ναι, και όταν δεν μπορεί να κρυφτεί. Μόνο που τότε δεν είναι ηγέτης….

Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο Απόστολος Πόντας αντέγραψε το House of Cards

Μην ξεχάσετε το αντηλιακό σας κύριε Τραμπ

Οι ευεργετικές συνέπειες ενός επαίσχυντου νομοσχεδίου