Μην παρασυνηθίσουμε | Νικόλας Σμυρνάκης

Να προσέχουμε παιδιά. Να προσέχουμε πολύ.
—————–
Μα και να μην παρασυνηθίσουμε.
Μη νομίσουμε τούτο δω για φυσιολογικό.
Να μην εφησυχάσουμε, πώς το λένε;
Είναι επικίνδυνη μια τέτοιου είδους συνήθεια.
—————–
Μην ξεχάσουμε τη γεύση της ανεμελιάς,
τη μυρωδιά του απροβλημάτιστου περιπάτου.
—————–
Μη γίνει η διαρκής αναμονή
ψευδαίσθηση κανονικότητας.
Η αντίστροφη μέτρηση δεν επινοήθηκε
για να ξεκινά από το άπειρο.
—————–
Να προσέχουμε, δε λέω.
—————–
Κοιτώντας όμως μέσα στο φορητό κουτί
το ταξίδι, την παρέα και την αλήθεια,
μη νομίσουμε πως το ταξίδι, η παρέα και η αλήθεια
έχουν φτιαχτεί από γυαλί και πλαστικό.
Και πως έχουν σχήμα κουτιού.
—————–
Την επίφαση μη νομίσουμε για πρωτότυπη αξία.
Αυτή που στο σχολείο μας σύστησαν ως πανανθρώπινη.
—————–
Την ψευδαίσθηση, μη μπερδέψουμε για ύπαρξη.
Το φυτοζωώ, με το ευημερώ.
—————–
Ακόμα έχουμε πίστη πως όλα θα πάνε καλά.
Καλή τη νιώθουμε την πρόθεση. Ακόμα.
Δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η σιωπή.
—————–
Αυτή η μαζική σιωπή!
Ή αλλιώς ο συγχρωτισμός ανομολόγητων σκέψεων
και μη πράξεων.
Δεν απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις σιωπών.
Ακόμα.
Δυστυχώς.
Σσσσσσσσς!
—————–
Κάθε μέρα που περνά στήνονται για αναγνώριση
πίσω από τον διπλό καθρέφτη του ανακριτή εαυτού μας
το ένα δίπλα στο άλλο
τα αθώα πρόσωπα του κάποτε εγώ μας.
—————–
Μην τα κρίνουμε ένοχα όλα μαζί
γιατί απλά είναι… μαζί.
—————–
Να προσέχουμε λοιπόν.
—————–
Μα μην ξεχαστούμε,
και όταν θα έρθει η ώρα να κάνουμε λογαριασμό
λησμονήσουμε να εισπράξουμε αέρα αυτοδιάθεσης.
Να εισπνεύσουμε ατέρμονες αγκαλιές.
Να γλυκάνουμε τον πόνο με ασύστολες συναθροίσεις.
—————–
Να προσέχουμε παιδιά.
Να προσέχουμε πολύ. Μην παρασυνηθίσουμε.
—————–
Συνηθίζεται βλέπεις στις πολιτείες μας.
Να παρασυνηθίζουμε.
Και όλα μετά μοιάζουν τόσο συνηθισμένα.