Δέχομαι ότι η κυβέρνηση έχει καλές προθέσεις. Βλέπεις τι ωραία που ξεκινάω; Με αγάπη και ενσυναίσθηση.

Δέχομαι επίσης ότι πρόκειται για μια πρωτόγνωρη κατάσταση χωρίς εγχειρίδιο για την αντιμετώπισή της. Ηγεσία όμως είναι (μεταξύ άλλων) η θετική αντιμετώπιση πρωτόγνωρων αρνητικών καταστάσεων.

Βασικές αρχές ηγεσίας επίσης είναι οι εξής δύο:
– Όταν κάτι λειτουργεί δεν συνεχίζω απλά, αλλά επαυξάνω το πλάνο δράσης που μου έφερε το αποτέλεσμα.
– Όταν κάτι δεν λειτουργεί αλλάζω το πλάνο δράσης μου.

Και ρωτώ (με αγάπη και ενσυναίσθηση, όπως είπαμε):

Λειτουργεί το λοκντάουν αυτού του τύπου μέχρι τώρα; Τα μαθηματικά λένε όχι (εννοώ τα νούμερα τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες που έχει δοκιμαστεί η τόσο αυστηρή του μορφή).

Κι αν λειτουργεί για λίγο και μόλις κουτσοανοίγουμε για μία εβδομάδα η κατάσταση ξεφεύγει και πάλι είτε λόγω των πιστών, είτε λόγω των τουριστών, είτε λόγω των νέων (πάντα κάποιος φταίει, ποτέ εκείνος που παίρνει τις αποφάσεις) πού θα πάει όλο αυτό;

Από το Μάρτη επέμεινα πως πρέπει να βρεθούν κι άλλες λύσεις. «Αν κρατήσει 2 χρόνια», έγραφα τότε, «τι θα κάνουμε;». Τα 2 χρόνια τότε έμοιαζαν υπερβολική πρόβλεψη. Κι όμως. Κλείσαμε σχεδόν 1 χρόνο και βαδίζουμε προς τα 2.

Ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός είναι υποχρέωση ενός ηγέτη. Οφείλει να έχει στρατηγική για κάθε περίπτωση (worst case scenarios) πριν αυτή φανερωθεί.

Επίσης, το πολιτικό κόστος επιβάλλεται να έρχεται σε δεύτερη μοίρα τη στιγμή που απειλούνται ανθρώπινες ζωές. Και δεν εννοώ μόνο λόγω του ιού αλλά λόγω των παράπλευρων απωλειών του.

Δεν θέλω να πιστέψω ότι κυριαρχούν σκέψεις τύπου:

«Αν επιβάλω λοκντάουν δεν θα μπορεί να μου πει η αντιπολίτευση ότι δεν έκανα το καλύτερο δυνατό. Δηλαδή να με κατηγορήσει ότι καταδίκασα ανθρώπους σε θάνατο».

«Αν επιβάλλω λοκντάουν αργά η γρήγορα θα μειωθούν τα κρούσματα, είτε από το λοκντάουν είτε απλά γιατί θα κάνει το κύκλο του ο ιός. Εγώ θα αποδώσω την επιτυχία αυτή στην σκληρή μου απόφαση άρα πάλι θα βγω κερδισμένος».

«Αν επιβάλλω λοκντάουν και δεν μειωθούν τα κρούσματα θα πω ότι φταίνε οι πολίτες».

Ελπίζω το καθολικό λοκντάουν, παρόλο που σε αρκετές περιοχές δεν υπάρχουν κρούσματα, να μην θεωρείται η μόνη λύση για να περισωθεί το πολιτικό κεφάλαιο που έχει απομείνει. Να επιβάλλεται γιατί κάτι ξέρουν περισσότερο από εμάς τους κοινούς θνητούς.

Πάντως αν το πρόβλημα είναι η αντιπολίτευση (να ‘το πάλι το άτιμο το πολιτικό κεφάλαιο που είναι ικανό να παίρνει αποφάσεις χωρίς να ενδιαφέρεται για το κοινό καλό) γιατί δεν κάθονται σε ένα τραπέζι όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί έχοντας προσυμφωνήσει να μην σηκωθούν αν δεν λάβουν μια ομόφωνη απόφαση για την αντιμετώπιση της πανδημίας; Το οφείλουν σε όλους μας.

Έτσι εξανεμίζεται το πολιτικό κόστος και γίνεται ουσιαστική διερεύνηση της καλύτερης ή της λιγότερο χειρότερης λύσης. Ας αναλάβει επιτέλους η αντιπολίτευση τις ευθύνες της. Το να κάνει στείρα κριτική δεν είναι η μοναδική της δουλειά. Δεν είναι καν δουλειά.

Η παραπάνω πρόταση ίσως είναι μονόδρομος αν θέλουμε να δούμε κάποια στιγμή έναν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό. Μια λύση διαφορετική από αυτή που ακούει στο όνομα «καθολικό λοκντάουν». Σκεφτείτε να είμαστε 10 χρόνια σε αυτήν την κατάσταση. Έτσι θα ζούμε;

Το καθολικό λοκντάουν είναι γνωστό ότι έχει βαριές συνέπειες σε ψυχικό, συναισθηματικό, πνευματικό, οικονομικό επίπεδο. Η υγεία επηρεάζεται και από τη θλίψη, και από την κατάθλιψη, και από τη μη έγκαιρη διάγνωση άλλων νοσημάτων, από την ακύρωση προγραμματισμένων χειρουργείων, από την έλλειψη φροντίδας καρκινοπαθών και άλλων ασθενών με σοβαρά νοσήματα, από την εξαθλίωση λόγω οικονομικής κατάρρευσης (που ενίοτε οδηγεί σε αυτοκτονίες).

Η υγεία κλονίζεται και λόγω της παρατεταμένης αποστασιοποίησης από τους οικείους, της έλλειψης κοινωνικοποίησης, της αποχής από το σεξ μεγάλης μερίδας πολιτών, της μη σύναψης συντροφικών σχέσεων, το διαρκές αίσθημα φόβου λόγω των τιμωρητικών πρακτικών… και η λίστα είναι τεράστια.

Επαναλαμβάνω. Εγώ δέχομαι ότι η πρόθεση είναι καλή. Δεν αρκεί όμως. Θα το φωνάζω προς κάθε κατεύθυνση όσο χρειαστεί. Πρέπει να βρεθούν κι άλλες λύσεις. Να ληφθούν αλλιώτικες πρωτοβουλίες. Αναμένουμε…

Με αγάπη και ενσυναίσθηση
Όπως πάντα.
Νικόλας Σμυρνάκης

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
άρθρα, videos, αποφθέγματα, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

Σχετικότατα άρθρα:

Ζωή σε παύση; Ξέχασέ το

Τα παιδιά μας είναι οι πολιτικοί του μέλλοντος

Έχουν ξεκινήσει οι συνειδητοποιήσεις των θαυμάτων