“Αρχικά αυτό”, απάντησα, “είναι μια γενίκευση” (δεν μπορεί όλοι να είναι), “αλλά καταλαβαίνω γιατί το λέτε”.

Άρχισα να μιλάω για το αξιακό μας σύστημα, πώς επηρεάζει τις αντιλήψεις μας τις δράσεις μας και πως αυτό μπορεί να αλλάξει σήμερα από τον καθένα μας χωρίς να περιμένουμε τη θεία επιφοίτηση ή την τιμωρία. Εμάς πρώτα μας συμφέρει αυτό και έπειτα τους άλλους.

Σαν παράδειγμα “απειθαρχίας” ανέφερα το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους. Ένας παλιός, αγαπημένος φίλος από το κοινό πήρε το λόγο. Διαφωνήσαμε με σεβασμό και αγάπη:

“Εγώ όμως γιατί να βγω έξω να καπνίσω; Δεν έχω δικαιώματα; Δεν σέβονται τα δικαιώματα του καπνιστή με την ίδια λογική”. Η απάντησή μου ήταν:

“Αν έρθω να σε χτυπήσω θα σεβαστείς το δικαίωμά μου να ασκήσω βία; Εγώ πιστεύω ότι έχω αυτό το δικαίωμα επειδή με θύμωσες. Πράγματι, έχεις το δικαίωμα να καπνίσεις. Όχι όμως σε στεγαζόμενο δημόσιο χώρο. Αυτό το δικαίωμα δεν το έχεις. Αν θέλεις να συζητήσουμε την ανάγκη να δημιουργηθούν κλειστοί χώροι καπνιζόντων, όπως στα αεροδρόμια, είμαι μαζί σου”.

Υπήρξα καπνιστής για χρόνια. Ξέρω τι σημαίνει να το έχεις ανάγκη. Το θεωρώ όμως αδιανόητο να ξέρουμε και να μην νοιαζόμαστε για την υγεία των άλλων. Το τι θα κάνουμε με τη δική μας υγεία είναι δική μας δουλειά. Είναι σεβαστό.

Το να καπνίζουμε ακόμα σε κλειστούς χώρους, τόσα χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου, δεν αποτελεί απλά παράβαση και απειθαρχία. Αυτό είναι το λιγότερο. Αποτελεί καταπάτηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Έχουμε πια ευθύνη να κάνουμε αυτό που δεν επιβάλλεται αλλά είναι σωστό. Να τι σημαίνει νέο αξιακό σύστημα.

Στην ίδια λογική χάρηκα τόσο που ο Therapon χθες μου είπε. Μην πετάξουμε το πλαστικό εδώ, πάμε 500 μέτρα πιο κάτω που έχει κάδο ανακύκλωσης.

Δεν τον έβλεπε κανείς. Δεν του το επέβαλε κανείς. Δεν θα τον τιμωρούσε κανείς. Απλά ήθελε να κάνει το σωστό.

Έχουμε πια ευθύνη να κάνουμε αυτό που δεν επιβάλλεται αλλά είναι σωστό.

Νικόλας Σμυρνάκης

Σχετικότατα άρθρα:

Ποτέ δεν είναι αργά, απλά είναι αργότερα

Μαθηματική απόδειξη του αξιώματος ότι ο κόσμος μας αλλάζει

Δυστυχισμένος ο άνθρωπος, που πατεί τα βήματά του