Αν η θέα ενός ηλιοβασιλέματος ήταν προς πώληση, θα ξοδεύαμε μια περιουσία…
Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στην Εναλλακτική Δράση (ΠΗΓΗ)
———
Η αλήθεια είναι ότι τα υλικά αγαθά δεν φέρνουν την ευτυχία. Την «διευκολύνουν» όμως πολύ. Αν κάποιος δεν έχει τα βασικά προς το ζην, πώς να ασχοληθεί με τις ανώτερες ανάγκες του;
Από την άλλη, τα υλικά αγαθά, εύκολα μπορούν να μετατραπούν σε θηλειά στο λαιμό, σε φυλακή για την ψυχή. Να μας εγκλωβίσουν σε ένα ατέρμονο κυνήγι δίχως νόημα.
Πόσο συχνά τρέχουμε να καλύψουμε υποχρεώσεις που όλο και μεγαλώνουν, με αποτέλεσμα να μην έχουμε χρόνο για τα απλά, τα βαρυσήμαντα. Ζούμε μονάχα με την ιδέα της μελλοντικής εκπλήρωσης.
Περιμένουμε το μήνυμα που ΘΑ έρθει, αδημονούμε για τον στόχο που ΘΑ εκπληρωθεί, την προαγωγή που ΘΑ πάρουμε, την αγορά που ΘΑ πραγματοποιήσουμε.
Και ξεχνάμε. Ξεχνάμε όσα έχουμε! Η επιτυχία, η ευτυχία, η αγάπη, η ομορφιά, όλα τα ανθρώπινα θέλουν υπενθύμιση. Αλλιώς μετατρέπονται σε αυτονόητα. Και το αυτονόητο που δεν υπενθυμίζεται σταματά να υφίσταται. Αυτονόητο που δεν υπενθυμίζεται κινδυνεύει να μετατραπεί σε αδιανόητο.
Θέλω να μοιραστώ μια ακόμα σκέψη μαζί σας, που νιώθω ότι συνοψίζει όσα υπό άλλες συνθήκες θα ανέλυα σε αρκετές σελίδες βιβλίων:
Είτε χρωστάς, είτε όχι, ο ήλιος πάλι θα λάμψει στον ουρανό. Αν δεν απολαύσεις τον ήλιο, δεν θα αλλάξει το ότι χρωστάς. Αν όμως απολαύσεις τον ήλιο, όχι μόνο σταματάς να χρωστάς τη στιγμή εκείνη, αλλά γίνεσαι ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο. Το κέρδος σου είναι η στιγμή (στη θέση του «χρωστάς», μπορείς να βάλεις οποιαδήποτε σκοτούρα, εμπόδιο, αρνητική σου σκέψη).
Όσα χρήματα και υλικά αγαθά κι αν χάσεις, μπορείς να τα ξανακερδίσεις. Αν χάσεις χρόνο όμως, δεν θα τον ξανακερδίσεις ποτέ. Ο αληθινός θησαυρός κρύβεται στις εμπειρίες. Ναι, οι άνθρωποι είμαστε συλλέκτες εμπειριών. Όσο πιο πλούσιες οι εμπειρίες, τόσο πιο γεμάτη η ζωή, τόσο πιο ευτυχισμένος ο άνθρωπος.
Για φανταστείτε έναν άλλο κόσμο, μια παράλληλη πραγματικότητα, στην οποία μας στερούν όσα τώρα θεωρούμε ελεύθερα δώρα της φύσης. Ίσως γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, επειδή είναι ελεύθερα, ξεχνάμε να ρίξουμε το βλέμμα μας πάνω τους.
Κι όμως, αν η παρέα ενός φίλου, η θέα ενός ηλιοβασιλέματος, η βόλτα στην εξοχή, μια βουτιά στη θάλασσα, αν όλα αυτά δεν ήταν διαθέσιμα για όλους, αν ήταν προς πώληση, θα ήμασταν διατεθειμένοι να ξοδέψουμε μια περιουσία για να τα αποκτήσουμε.
Ας εκτιμήσουμε το γεγονός ότι μπορούμε ακόμα να τα γευτούμε…
Την αγάπη μου (και την εκτίμησή μου).
Νικόλας Σμυρνάκης
