Ο χρόνος είναι μια έννοια σχετική, ανακάλυψη του ανθρώπου. Και αφού είναι δική μας οφείλουμε να τον εκμεταλλευόμαστε στο έπακρο. Άλλωστε είναι μια εφεύρεση που για τον καθένα μας διαρκεί όσο η ζωή ενός ανθρώπου.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στην Εναλλακτική Δράση (ΠΗΓΗ)

————

Ο χρόνος είναι ένας απολύτως περιορισμένος πόρος. Είναι πεπερασμένος, δεν βρίσκεται σε αφθονία. Ένας πόρος που έχουμε την ψευδαίσθηση ότι τον ελέγχουμε όταν τον μετράμε χρησιμοποιώντας την εφεύρεση που λέγεται ρολόι. Τελειώνει για όλους, κι αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να ξεχάσουμε όσο ζούμε.

Κοντά στον θάνατο όλοι το θυμούνται. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για να ζήσεις καλά. Η υπενθύμιση πρέπει να είναι πιο συχνή. Δεν γερνά ο χρόνος τον άνθρωπο, η απώλεια της αθωότητας τον γερνά. Ο χρόνος δεν μετριέται σε ρυτίδες αλλά σε υποψιασμένες συνειδήσεις.

Ο ίδιος ο χρόνος είναι δική μας εφεύρεση. Μια εφεύρεση που μπορούμε να εκμεταλλευτούμε πολύ καλύτερα αφού είναι δική μας. Άλλωστε, έχει ημερομηνία λήξης∙ κρατάει όσο κρατάει μια ζωή. Υπάρχει μια αλλόκοτη μηχανή του χρόνου: η αφήγηση. Μας καλεί να ταξιδέψουμε στο παρελθόν, στο μέλλον, να πάμε μακριά.

Η μνήμη των αφηγητών μάς οδηγεί στο παρελθόν και η φαντασία τους στο μέλλον. Την επόμενη φορά που θα πεις μια ιστορία, να θυμάσαι: Έχεις μόλις εφεύρει την πιο ποθητή μηχανή στο Σύμπαν, τη χρονομηχανή. Αν μιλάς για τα περασμένα, ταξιδεύεις τον ακροατή σου στο παρελθόν, αν μιλάς για όσα δεν έχουν γίνει, τον ταξιδεύεις στο μέλλον.

Όλα τα θεραπεύει ο χρόνος, έτσι δεν λένε; Για την ακρίβεια, τα μετατρέπει σε εμπειρία ζωής. Ο χρόνος δεν σβήνει τα τραύματα, τα μετατρέπει σε σημάδια. Τέτοια ώστε να είναι ορατά με μια προσεκτική, διεισδυτική ματιά.

Πόσες φορές δεν ακούμε «Ποτέ δεν είναι αργά». Πράγματι, ποτέ δεν είναι αργά, απλώς είναι αργότερα απ’ ό,τι ήτανε παλιότερα. Περίεργη ανακάλυψη ο χρόνος. Όταν δεν περνάς καλά, περνάει βασανιστικά αργά.  Και όταν περνάς υπέροχα, φεύγει σαν νεράκι μέσα από τα χέρια σου.

Πόσοι και πόσοι άνθρωποι έχουν χαθεί γιατί νόμιζαν ότι έχουν χρόνο. Και περνούσαν οι δεκαετίες και ακόμα πίστευαν ότι έχουν χρόνο. Όσο ευφυής και να είναι ένας άνθρωπος, αν είναι νέος, αφήνει ευκαιρίες να χαθούν. Γιατί πολύ απλά δεν έχει την πίεση του χρόνου. Δεν χρησιμοποιεί δηλαδή σωστά, προς όφελός του, τη δική του εφεύρεση.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Νικόλα Σμυρνάκη “Να ευτυχήσω για να πετύχω ή Να πετύχω για να ευτυχήσω;” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
αποφθέγματα, συμβουλές, videos, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

Σχετικότατα άρθρα:

Η τεχνολογία τελικά δημιούργησε χρόνο ή μας τον στέρησε;

Όταν έχεις υπομονή, τίποτα δεν είναι μακριά

6 τρόποι για να αναβάλεις την αναβλητικότητά σου για πάντα

Τις περισσότερες φορές το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο στο μυαλό μας από ότι στην πραγματικότητα.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στην Εναλλακτική Δράση (ΠΗΓΗ)

————

Τι είναι το αρνητικό συναίσθημα; Καταστροφή; Όχι φυσικά. Είναι ένα μήνυμα από το πραγματικό εγώ σου ότι κάτι πρέπει να αλλάξεις. Μετάφραση: Δηλαδή τρόπος που αντιλαμβάνεσαι την έννοια του πόνου ή αντίδραση, πράξεις στις οποίες θα προβείς λόγω της ύπαρξης του πόνου – ή και τα δύο.

Ο φόβος, για παράδειγμα, είναι ένα αρνητικό συναίσθημα με θετικό μήνυμα. Σε παρακινεί να προστατεύσεις και να εκτιμήσεις αυτά που έχεις. Ο πόνος είναι μια υπενθύμιση ότι πρέπει να πας στον γιατρό. Δεν πρέπει να φοβάσαι να παραδεχτείς το πρόβλημα. Αν κρυφτείς από τον ίδιο σου τον εαυτό, το πρόβλημα, ή το αρνητικό συναίσθημα, θα σιγοκαίει μέσα σου και το αποτέλεσμα θα είναι χειρότερο.

Όπως και αν δεν αποδεχτείς ότι έχεις χτυπήσει και δεν δώσεις σημασία στον πόνο, η πληγή θα χειροτερέψει. Ο πόνος λοιπόν είναι ένα μήνυμα ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Δεν θα φύγει αν δεν κατανοήσουμε το μήνυμα που έχει έρθει να μεταδώσει.

Σκέψου ότι ένας γιατρός βρίσκεται πάνω από έναν άνθρωπο που έχει δεχτεί μια σφαίρα και τον ρωτάει: «Πονάς; Πού πονάς; Για πες μου, όταν ήσουν μικρός, έκανες πολλές αταξίες; Έχει μπει βαθιά η σφαίρα; Ας συζητήσουμε λίγο το πρόβλημά σου».

Ο γιατρός δεν ασχολείται με το πρόβλημα για ώρες, αλλά εστιάζει άμεσα στη θεραπεία – στη λύση. Ο πόνος, δηλαδή το πρόβλημα, του υποδεικνύει σε ποιο σημείο του σώματος πρέπει να δράσει. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τον πόνο, διαφορετικά η υγεία μας θα επιβαρυνθεί. Με την ίδια λογική, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε το αρνητικό συναίσθημα, το πρόβλημα που το προκαλεί, για να μπορέσουμε να το αντιμετωπίσουμε άμεσα.

Πολλοί άνθρωποι έχουν μπερδέψει την προσωπική ανάπτυξη με τη διαρκή, δίχως λόγο και δίχως μέτρο θετικότητα. Έχω δει ανθρώπους να μη βγάζουν χρήματα, γιατί δεν παραδέχονται ότι έχουν περιέλθει σε άθλια κατάσταση λόγω των πενιχρών οικονομικών τους. Πώς να αλλάξεις κάτι αν λες συνέχεια «Όλα είναι τέλεια;».

Έχω δει ανθρώπους να μην ξεπερνούν τους φόβους τους γιατί δεν παραδέχονταν ότι φοβούνται. Και στις δύο περιπτώσεις, δεν άκουγαν τα μηνύματα του «πραγματικού εγώ» τους, γιατί πίστευαν ότι παραδοχή σημαίνει παραίτηση ή μεγέθυνση του προβλήματος.

Συμβαίνει το αντίθετο όμως. Η παραδοχή, η επίγνωση είναι το πρώτο βήμα για τη λύση. «Μην εστιάζεις στο πρόβλημα», ακούω να λένε συνέχεια, «Εστίασε στη λύση». Και συμφωνώ.

Με μία διαφορά. Από τη στιγμή που θα παραδεχτούμε ότι υπάρχει πρόβλημα ή θέμα προς διευθέτηση, έχουμε το δικαίωμα να εστιάσουμε στη λύση του. Για να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα, πρέπει να εστιάσεις ελεγχόμενα σε αυτό όσο χρειάζεται για να βρεις τη λύση του. Τότε έχεις το δικαίωμα να εστιάσεις μόνο στη λύση.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Νικόλα Σμυρνάκη “Να ευτυχήσω για να πετύχω ή Να πετύχω για να ευτυχήσω;” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα

Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε
αποφθέγματα, συμβουλές, videos, ενημερώσεις

YouTube Subscribe εδώ

Σχετικότατα άρθρα:

Σε ευχαριστώ εμπόδιο. Σου είμαι υπόχρεος

Γκρίνια και αρνητισμός: Ο μέγας εθισμός και η λύση

Γιατί τόση ανάγκη να προετοιμαστούμε για το ολέθριο;