Daily Archives: 25 Φεβρουαρίου, 2012

Σε δύο πράγματα αρέσκονται οι πολιτικοί. Να μην φταίνε ποτέ και να κρύβουν την αλήθεια. Θα μου πείτε και να κλέβουν και να χαμογελάνε σαν χαζοί/ες και να προδίδουν και να καταστρέφουν λαούς και συνειδήσεις, αλλά μένω στα δύο γιατί ως αριθμός ήταν πάντα πιο πιασάρικος (δύο εραστές, δύο το δίλημμα, δύο πόρτες έχει η ζωή κτλ).

Να μην φταίνε ποτέ και να κρύβουν την αλήθεια λοιπόν. Να κρύβουν την αλήθεια για να μην φταίνε. Κι όταν αυτή αποκαλύπτεται να λένε πως δεν ήξεραν, γι’ αυτό και δε φταίνε.

Και μετά την αποκάλυψή της φυσικά, δεν κάνουν απολύτως τίποτα για την αποκατάσταση, όχι πια της αλήθειας, αυτή υποτίθεται αποκαταστάθηκε, αλλά της αταξίας που επέφερε η χρόνια απόκρυψή της.

Όχι, εκείνοι από το να αποκαταστήσουν την αλήθεια, προτιμούν να μην φταίνε.

Δεν τους έχει πει κανείς ότι αυτό είναι ιδίωμα κατώτερων όντων;

Σχετικότατη σκέψη από τον άνθρωπο στο ΝηΣί:

Όταν οι πολιτικοί λένε ότι μιλούν τη γλώσσα της αλήθειας σκέφτομαι: Ποτέ η αλήθεια δεν ήταν τόσο ψεύτικη.

– Άμα λάχει καπνίζω και πιπίλα και είμαι και πολύ ντάγκλα –

——————

Ένας μπαμπάς όταν βλέπει το παιδί του, δεν βλέπει ένα παιδί, ούτε καν το παιδί του.

Βλέπει το αίμα του να κυκλοφορεί σε ένα μικροσκοπικό σώμα, τα γονίδιά του να τρεμοπαίζουν σε ένα μικρό πρόσωπο, τη διαιώνισή του να καθρεφτίζεται στο χρόνο, την αθανασία με ψυχή παιδιού, τη συνέχειά του στο παρόν.

Ένας μπαμπάς όταν βλέπει το παιδί του, δεν βλέπει ένα παιδί, ούτε καν το παιδί του.

Βλέπει το παιδί μέσα του. Το πραγματικό του παιδί.

Σχετικότατη σκέψη από τον άνθρωπο στο ΝηΣί:

Η ευτυχία δεν είναι θεωρία. Έχει σάρκα. Έχει οστά. Έχει δέρμα. Έχει πνοή.
Μοιάζει με ένα παιδί στην ασφαλή αγκαλιά των γονιών του.